fimmtudagur, mars 02, 2006
Blogg blogg og læs
Ehhhh...ef einhver er enn að flækjast inn á þetta blogg þá tilkynnist hérmeð að þetta er síðasta færslan (úbbs þetta átti nefnilega ekki að deyja út svona smám saman). Amk í bili. Ekkert markvert að segja frá lengur þar sem maður er nú búandi aftur á gamla Íslandi en ekki í spennandi úgglöndum. Búhú. En hver veit, kannski á maður eftir að gefast upp á meðal-jónsheitunum á Íslandi og flýja út aftur fyrr en varir og byrja að blogga aftur.
En ég efast um að það gerist í bráð. Lífið er bara ágætt núna hér heima. Sérstaklega eftir að klósettið hjá okkur fór að virka aftur. Við Binni erum búin að standa í smá upppússningu á Óðinsgötunni og baðherbergið var allt í volli um daginn. Burstuðum tennurnar uppúr eldhúsvaskinum í 3 vikur, fórum í sturtu í Sundhöllinni og ég varð að pissa án þess að setjast á setuna, svona útilegufílingur bara. Hef aldrei verið jafn þakklát fyrir að hafa eðlilega virkandi klósett sem má setjast á. Gott að fá svona áminningar reglulega um hvað maður hefur það gott hér í heimi miðað við flesta. Ég er ansi fegin miðstöðvarkyndingunni hér líka og hugsa með hryllingi hvernig við hefðum það á Stocton Road núna í þeim skítakulda sem hefur riðið yfir Evrópu uppá síðkastið. S k k k k j á l f...
Já svo það er bara allt í gúddí þessa dagana og 2006 lítur út fyrir að ætla að verða mjög gott ár. Hellingur af stórafmælum og brúðkaupum á dagskrá sem mér líst vel á, m.a. mitt eigið þrítugsafmæli (er það "jei" eða "ohh"?). Jei held ég bara því af því tilefni er vinkonuferðalag til suður-Ítalíu á dagskrá í sumar, sem er auðvitað molto bene. Vinnan lofar svo góðu. Amk streyma blaðamennirnir og ferðamennirnir inn og því nóg að gera.
Talandi um vinnuna, en þá má eiginlega segja að heimasíða Höfuðborgarstofu, www.visitreykjavik.is sé nýja “bloggið” mitt. Ég fæ amk vissa blogg-útrás í fréttunum sem ég set inn nánast daglega þar (og ég er ekki frá því að þjálfunin gegnum Fröken Fix bloggið sé að hafa góð áhrif á skrif mín fyrir Visit Reykjavik). En þarna á heimasíðunni geta lesendur lesið allt um hvað Reykjavík og Ísland sé frábært og bara svona líka spennandi eftir alltsaman, þrátt fyrir dýrtíð og Baugssvindl og virkjanir og hvalveiðar....Til hamingju Ísland. Já það er aldeilis að maður er orðinn súper-jákvæður. Ísland bezt í heimi.
En hvað um það. Það er svosem aldrei að vita nema maður taki upp bloggskrifin aftur einhverntímann. En eitt er víst, þetta er örugglega það síðasta sem ég skrifa á Fujitsu C-4110 fartölvuna mína, sem var ýkt flott þegar ég fékk hana árið 2000 en er orðin ansi hæg núna greyið og þung. En hún er sko aldeilis búin að duga - búið er að skrifa hvorki meira né minna en 3 heví háskólaritgerðir á hana.
Jæja þá kveður Fröken Fix. Ef ykkur langar að heyra fréttir þá er það bara að bjalla, meila, veifa til mín þegar þið labbið framhjá glugganum í Aðalstræti 2 (eins gott að passa sig að bora ekki í nefið) eða finna mig og Binna í enn einni pöbbaröltstilraun okkar hér í borg (það gengur eitthvað brösulega að finna hið gullna jafnvægi þar en þetta er allt að koma).
Thank you please.
|
Ehhhh...ef einhver er enn að flækjast inn á þetta blogg þá tilkynnist hérmeð að þetta er síðasta færslan (úbbs þetta átti nefnilega ekki að deyja út svona smám saman). Amk í bili. Ekkert markvert að segja frá lengur þar sem maður er nú búandi aftur á gamla Íslandi en ekki í spennandi úgglöndum. Búhú. En hver veit, kannski á maður eftir að gefast upp á meðal-jónsheitunum á Íslandi og flýja út aftur fyrr en varir og byrja að blogga aftur.
En ég efast um að það gerist í bráð. Lífið er bara ágætt núna hér heima. Sérstaklega eftir að klósettið hjá okkur fór að virka aftur. Við Binni erum búin að standa í smá upppússningu á Óðinsgötunni og baðherbergið var allt í volli um daginn. Burstuðum tennurnar uppúr eldhúsvaskinum í 3 vikur, fórum í sturtu í Sundhöllinni og ég varð að pissa án þess að setjast á setuna, svona útilegufílingur bara. Hef aldrei verið jafn þakklát fyrir að hafa eðlilega virkandi klósett sem má setjast á. Gott að fá svona áminningar reglulega um hvað maður hefur það gott hér í heimi miðað við flesta. Ég er ansi fegin miðstöðvarkyndingunni hér líka og hugsa með hryllingi hvernig við hefðum það á Stocton Road núna í þeim skítakulda sem hefur riðið yfir Evrópu uppá síðkastið. S k k k k j á l f...
Já svo það er bara allt í gúddí þessa dagana og 2006 lítur út fyrir að ætla að verða mjög gott ár. Hellingur af stórafmælum og brúðkaupum á dagskrá sem mér líst vel á, m.a. mitt eigið þrítugsafmæli (er það "jei" eða "ohh"?). Jei held ég bara því af því tilefni er vinkonuferðalag til suður-Ítalíu á dagskrá í sumar, sem er auðvitað molto bene. Vinnan lofar svo góðu. Amk streyma blaðamennirnir og ferðamennirnir inn og því nóg að gera.
Talandi um vinnuna, en þá má eiginlega segja að heimasíða Höfuðborgarstofu, www.visitreykjavik.is sé nýja “bloggið” mitt. Ég fæ amk vissa blogg-útrás í fréttunum sem ég set inn nánast daglega þar (og ég er ekki frá því að þjálfunin gegnum Fröken Fix bloggið sé að hafa góð áhrif á skrif mín fyrir Visit Reykjavik). En þarna á heimasíðunni geta lesendur lesið allt um hvað Reykjavík og Ísland sé frábært og bara svona líka spennandi eftir alltsaman, þrátt fyrir dýrtíð og Baugssvindl og virkjanir og hvalveiðar....Til hamingju Ísland. Já það er aldeilis að maður er orðinn súper-jákvæður. Ísland bezt í heimi.
En hvað um það. Það er svosem aldrei að vita nema maður taki upp bloggskrifin aftur einhverntímann. En eitt er víst, þetta er örugglega það síðasta sem ég skrifa á Fujitsu C-4110 fartölvuna mína, sem var ýkt flott þegar ég fékk hana árið 2000 en er orðin ansi hæg núna greyið og þung. En hún er sko aldeilis búin að duga - búið er að skrifa hvorki meira né minna en 3 heví háskólaritgerðir á hana.
Jæja þá kveður Fröken Fix. Ef ykkur langar að heyra fréttir þá er það bara að bjalla, meila, veifa til mín þegar þið labbið framhjá glugganum í Aðalstræti 2 (eins gott að passa sig að bora ekki í nefið) eða finna mig og Binna í enn einni pöbbaröltstilraun okkar hér í borg (það gengur eitthvað brösulega að finna hið gullna jafnvægi þar en þetta er allt að koma).
Thank you please.
miðvikudagur, janúar 04, 2006
Working 9 to 5
Jæja þá er maður byrjaður í nýrri vinnu og svona, voðalega spennandi. Labba í vinnuna á 10 min í stað þess að eyða 1 ½ tíma í lestum eins og úti, sem er aldeilis munur. Við Binni vorum m.a.s. samfó í vinnuna í morgun, voða kósí. Hann er byrjaður í Landsbankanum og getur m.a.s. séð yfir til mín ef hann labbar yfir glerbrúnna í Hafnarstrætinu á milli skrifstofunnar og mötuneytisins í hádeginu. Ég verð nú að segja að ég öfunda hann heilmikið af þessu mötuneyti. Hjá mér verða bara áfram heimatilbúnar eggjasamlokur og skyr í hádeginu. En ég kvarta ekki, aðstaðan hér er fín og maður er smack bang í miðbænum með kaffihús, pulsuvagna og sjoppur á hverju götuhorni. Svo mér líst bara mjög vel á þetta. Er líka með þetta fína útsýni yfir Hlöllabáta og holdvot túristagreyin. Þessa dagana er ég að undirbúa Manchester ferð í næstu viku sem er mjög spennandi. Partí og sýningar hægri vinstri. Og það lítur út fyrir að maður verði áfram á góðu flakki á þessu ári, á hinar ýmsu ráðstefnur. Eitt slæmt hinsvegar við að byrja að vinna aftur er að maður er kominn aftur í kaffidrykkjuna. Áhugavert, en ég tók eftir því að í ferðalaginu okkar sem var rúmur mánuður, hvítnuðu tennurnar á mér alveg slatta, en ég drakk nánast ekkert kaffi, te eða rauðvín í ferðinni. En nú fara þær eflaust að gulna aftur. Ásamt því að maður fölnar líka aftur fljótt í skammdeginu. Ekki lítur þetta vel út. Mér finnst ég líka vera hálf heiladauð þessa dagana. Hausinn búinn að tæmast í fríinu. Búin að gleyma öllu því sem ég lærði úti. Gúlp. Já nú er það svart.
En talandi um svart - skammdegið. Það er óneitanlega erfitt að venjast því, sérstaklega þegar maður er að koma úr stöðugu sólskini. Mér líður eins og moldvörpu. Svo þungt yfir öllu. Þetta er ekki besti tími ársins til að flytja til landsins aftur. Við Binni vorum að tjatta um þetta í gær, hvernig okkur liði nú með að vera flutt heim, þar sem hlutirnir eru núna aðeins búnir að “sökkva inn”. Okkur líður báðum frekar skringilega. Eins og við séum í hálfgerðu “twilight zone” – búið að zippa síðustu 3 ár í einhvern pínkufæl. Kannski er það vegna þess að við erum flutt aftur á Óðinsgötuna og fátt hefur breyst þar og í hverfinu á þessum 3 árum. Eða vegna þess að nú verður lífið einhvern veginn alvarlegra – ekkert verið að leika sér í útlöndum lengur og hugsa bara í mesta lagi 1 ár í einu, og eiga stöðugar breytingar í vændum (flytja, skóli, ný vinna osfrv.). Maður var orðinn svo vanur því og mér líður yfirleitt vel að hafa nokkuð hraðar breytingar í lífinu. Svo manni líður hálf skringilega með stöðuna núna. Komin aftur í heim skipulagningar, reikninga, húsnæðisúrbótna osfrv. Eins og ég var næstum orðin leið á flakki um daginn – nú er ég strax orðin frústreruð með að vera á einum stað! Maður er skrýtinn. Auk þess sem við erum hálf eirðarlaus, en það er kannski mest vegna þess að maður er svo mikið inni núna, búinn að vera sambandslaus, bíllaus og ekki með sjónvarp – jú við náðum nú myndinni um daginn og gátum hlustað á fréttirnar við í útvarpinu, en svo ekki meira! En þetta ástand jafnar sig nú.
Og það er næs að elda mat sjálfur aftur heima. Elduðum í fyrsta skipti núna í vikunni síðan 13. nóvember! Og það er næs að rekast á gamla kunningja á rölti í miðbænum – það gerði maður sko ekki úti. Jájá þetta verður alltsaman svooooo nææææs - allavega þegar fer að birta almennilega!!
|
Jæja þá er maður byrjaður í nýrri vinnu og svona, voðalega spennandi. Labba í vinnuna á 10 min í stað þess að eyða 1 ½ tíma í lestum eins og úti, sem er aldeilis munur. Við Binni vorum m.a.s. samfó í vinnuna í morgun, voða kósí. Hann er byrjaður í Landsbankanum og getur m.a.s. séð yfir til mín ef hann labbar yfir glerbrúnna í Hafnarstrætinu á milli skrifstofunnar og mötuneytisins í hádeginu. Ég verð nú að segja að ég öfunda hann heilmikið af þessu mötuneyti. Hjá mér verða bara áfram heimatilbúnar eggjasamlokur og skyr í hádeginu. En ég kvarta ekki, aðstaðan hér er fín og maður er smack bang í miðbænum með kaffihús, pulsuvagna og sjoppur á hverju götuhorni. Svo mér líst bara mjög vel á þetta. Er líka með þetta fína útsýni yfir Hlöllabáta og holdvot túristagreyin. Þessa dagana er ég að undirbúa Manchester ferð í næstu viku sem er mjög spennandi. Partí og sýningar hægri vinstri. Og það lítur út fyrir að maður verði áfram á góðu flakki á þessu ári, á hinar ýmsu ráðstefnur. Eitt slæmt hinsvegar við að byrja að vinna aftur er að maður er kominn aftur í kaffidrykkjuna. Áhugavert, en ég tók eftir því að í ferðalaginu okkar sem var rúmur mánuður, hvítnuðu tennurnar á mér alveg slatta, en ég drakk nánast ekkert kaffi, te eða rauðvín í ferðinni. En nú fara þær eflaust að gulna aftur. Ásamt því að maður fölnar líka aftur fljótt í skammdeginu. Ekki lítur þetta vel út. Mér finnst ég líka vera hálf heiladauð þessa dagana. Hausinn búinn að tæmast í fríinu. Búin að gleyma öllu því sem ég lærði úti. Gúlp. Já nú er það svart.
En talandi um svart - skammdegið. Það er óneitanlega erfitt að venjast því, sérstaklega þegar maður er að koma úr stöðugu sólskini. Mér líður eins og moldvörpu. Svo þungt yfir öllu. Þetta er ekki besti tími ársins til að flytja til landsins aftur. Við Binni vorum að tjatta um þetta í gær, hvernig okkur liði nú með að vera flutt heim, þar sem hlutirnir eru núna aðeins búnir að “sökkva inn”. Okkur líður báðum frekar skringilega. Eins og við séum í hálfgerðu “twilight zone” – búið að zippa síðustu 3 ár í einhvern pínkufæl. Kannski er það vegna þess að við erum flutt aftur á Óðinsgötuna og fátt hefur breyst þar og í hverfinu á þessum 3 árum. Eða vegna þess að nú verður lífið einhvern veginn alvarlegra – ekkert verið að leika sér í útlöndum lengur og hugsa bara í mesta lagi 1 ár í einu, og eiga stöðugar breytingar í vændum (flytja, skóli, ný vinna osfrv.). Maður var orðinn svo vanur því og mér líður yfirleitt vel að hafa nokkuð hraðar breytingar í lífinu. Svo manni líður hálf skringilega með stöðuna núna. Komin aftur í heim skipulagningar, reikninga, húsnæðisúrbótna osfrv. Eins og ég var næstum orðin leið á flakki um daginn – nú er ég strax orðin frústreruð með að vera á einum stað! Maður er skrýtinn. Auk þess sem við erum hálf eirðarlaus, en það er kannski mest vegna þess að maður er svo mikið inni núna, búinn að vera sambandslaus, bíllaus og ekki með sjónvarp – jú við náðum nú myndinni um daginn og gátum hlustað á fréttirnar við í útvarpinu, en svo ekki meira! En þetta ástand jafnar sig nú.
Og það er næs að elda mat sjálfur aftur heima. Elduðum í fyrsta skipti núna í vikunni síðan 13. nóvember! Og það er næs að rekast á gamla kunningja á rölti í miðbænum – það gerði maður sko ekki úti. Jájá þetta verður alltsaman svooooo nææææs - allavega þegar fer að birta almennilega!!
þriðjudagur, desember 27, 2005
Home sweet home
Jæja þá er maður mættur á klakann, í rokið og rigninguna og jólin búin. Loks búið að takast að snúa sólarhringnum rétt. Það voru nokkur viðbrigði að koma í skammdegið og stórfurðulegt að þurfa allt í einu að klæðast "normal" fötum og mála sig (maður var bara búinn að gleyma því hvað maður getur verið sætur, ha?) en það er gott að vera kominn á endastöð enda búið að vera mikið fart á manni undanfarið. Mér finnst samt einhvernveginn eins og ég hljóti að vera á leiðinni út til UK aftur í næstu viku bara. Verð stöðugt að minna mig á að svo er ekki. Er samt mjög sátt við þetta.
Svo líður ekki á löngu þangað til maður verður kominn út til UK aftur hvort sem er. Kaldhæðni örlaganna, hehe, en fyrsta vinnuferðin mín verður eftir 2 vikur til Manchester í tilefni þess að Icelandair er að hefja flug þangað. Ekki eitt ljótt orð meir um þá borg þá hmmm. Nei nei bara gott mál. Annars hlakka ég bara óskaplega mikið til að byrja í nýju vinnunni.
En fyrst er að koma þaki yfir höfuðið í þessu brjálaða roki. Við Binni flytjum niður á Óðinsgötu 22a í dag eftir afslöppuð jól hjá fjölskyldunni. Við erum frekar sambandslaus enda síma, gsm og netlaus, en ef einhver hefur áhuga á að heilsa uppá okkur þá má endilega koma við bara á Óðó en þar verður okkur að finna mestan part sólarhringsins næstu vikuna. Við verðum þar að reyna að skvísa öllu draslinu okkar inn og flikka aðeins uppá íbúðina. Þá bið ég bara að heilsa þangað til ég kemst næst á netið...
|
Jæja þá er maður mættur á klakann, í rokið og rigninguna og jólin búin. Loks búið að takast að snúa sólarhringnum rétt. Það voru nokkur viðbrigði að koma í skammdegið og stórfurðulegt að þurfa allt í einu að klæðast "normal" fötum og mála sig (maður var bara búinn að gleyma því hvað maður getur verið sætur, ha?) en það er gott að vera kominn á endastöð enda búið að vera mikið fart á manni undanfarið. Mér finnst samt einhvernveginn eins og ég hljóti að vera á leiðinni út til UK aftur í næstu viku bara. Verð stöðugt að minna mig á að svo er ekki. Er samt mjög sátt við þetta.
Svo líður ekki á löngu þangað til maður verður kominn út til UK aftur hvort sem er. Kaldhæðni örlaganna, hehe, en fyrsta vinnuferðin mín verður eftir 2 vikur til Manchester í tilefni þess að Icelandair er að hefja flug þangað. Ekki eitt ljótt orð meir um þá borg þá hmmm. Nei nei bara gott mál. Annars hlakka ég bara óskaplega mikið til að byrja í nýju vinnunni.
En fyrst er að koma þaki yfir höfuðið í þessu brjálaða roki. Við Binni flytjum niður á Óðinsgötu 22a í dag eftir afslöppuð jól hjá fjölskyldunni. Við erum frekar sambandslaus enda síma, gsm og netlaus, en ef einhver hefur áhuga á að heilsa uppá okkur þá má endilega koma við bara á Óðó en þar verður okkur að finna mestan part sólarhringsins næstu vikuna. Við verðum þar að reyna að skvísa öllu draslinu okkar inn og flikka aðeins uppá íbúðina. Þá bið ég bara að heilsa þangað til ég kemst næst á netið...
þriðjudagur, desember 20, 2005
Stora eplid svikur aldrei
Vid Binni erum buin ad hafa thad gott hja Modda og Ernu i New York undanfarna daga. Naestum thvi of gott bara. Buin ad testa american breakfast a alvoru diner, guffa i okkar risa buffalo burger og slurpa NY-style raspberry cheesecake, mmmm. Thetta er semsagt engin megrunarferd. Arg. Eg sem helt eg yrdi svo gronn og fin fyrir jolin eftir vonda matinn og turbo-raepuna sem eg bjost vid ad fa i ferdinni. Nei nei viti menn maturinn var bara svona massagodur allsstadar sem vid erum buin ad vera, og ekkert raepuvesen. Nema thad komi kannski a morgun eftir allt thetta at her i NY. Jaeja nog um raeputal, ekki mjog lystaukandi svona rett fyrir jolin, hermm.
Likaminn var reyndar ekki alveg ad meika thetta transition ur 30 stiga hita og raka i frumskoginum, og i nistandi kuldann herna. Madur var ekki buinn ad pakka fotum fyrir thetta loftslag svo eg fekk thetta heljarinnar kvef a degi 1. Og smitadi alla a heimilinu virdist vera. Host host. En madur laetur thad ekki a sig fa. Og heldur ekki verkfallid, en allar almenningssamgongur lagu nidri i dag. Vid Binni vorum svo dugleg i dag ad labba alla leid ofan ur Empire State a 34 straeti gegnum midtown og upp Broadway a 113 straeti thar sem Moddi og Erna bua. Huff! Eg vona bara ad thad gangi vel ad na fluginu okkar a morgun til London.
Thratt fyrir kulda hofum vid verid mjog heppin med vedur, heidskirt og fallegt. Og gaman ad rolta um her i borginni, eg er buin ad fa morg flashback fra thvi thegar eg var her sumarid 1999 i einhversskonar starfsthjalfun. Kikti a thar sem fyrirtaekid mitt var til husa, en mer syndist vera buid ad breyta ollu og einhver hundljotur banki kominn thangad i stadinn. Einnig var skrytid ad sja Ground Zero en thegar eg var her sidast thotti mer einmitt skemmtilegast af ollu ad fara upp i turnana tvo, svo gedveikt utsyni. En nuna er thetta bara heljarinnar stort, tomt svaedi. Opid sar. Hrikalegt ad sja thetta.
En thad er ekki laust vid ad madur se smam saman ad komast i jolaskap herna. Ollu jolalegra her en i mid-ameriku verd eg ad segja. Their spila almennileg jolalog herna, thessi gomlu godu - ekkert "Feliz Navidad" rugl eins og i Mexico (tho var svolitid skondid hvad madur var farinn ad geta raulad med thessum latin jolalogum a endanum!). Reyndar held eg ad eg komist ekki i almennilegt jolaskap fyrr en eg lendi a klakanum hreinlega. Okkur gengur lika frekar illa i jolainnkaupum, ja reyndar eru thau fa og engin eftir (sem betur fer thvi thad thydir ekkert jolastress en eg thekki ekki thydingu thess ords hvort sem er), en verdur madur ekki ad fylla minnst 2 aukatoskur fyrst madur er herna og dollarinn svo hagstaedur? jaeja amk gengur thad illa af einhverjum astaedum. Td. er eg ekki ad fila New York tiskuna. Risa bobble-kapur med lodhettu, derhufur, hvitir strigaskor og svona. En okkur tokst tho ad kaupa eitt eftir mikla umhugsun: taddaraddada.....stafraena myndavel! Erum rett buin ad kveikja a henni svo eg lofa ekki myndum alveg strax. Reyndar fyndid ad vid skulum loksins kaupa vel thegar bloggin okkar eru a sidasta snuningi og lif okkar bradum ad verda kannski heldur meira vanafost og boring, en jaeja, tha er madur amk kominn i klubbinn. Thydir vist ekkert annad. Annars var thetta mjog fyndin bud sem vid forum i. Allt gydingar sem vinna tharna, i ollum gallanum, med gydingahufur, langa krullubarta osfrv. Svona 200 stk krullubartar serfrodir um allt taeknilegt. Og vorurnar komu fljugjandi til manns a faeribandi i loftinu. Ja margt skrytid i henni ameriku.
Ja svo thetta er buid ad vera fint herna. Mer tokst lika ad kikja adeins a Sigga Skyrgam sem er ad gera spennandi hluti her. En a morgun er thad flug til London og stutt dvol i gomlu godu Guildford til ad taka sidustu (bresku) paentuna fyrir jol. Og eg er alveg satt vid thad. Thetta eru bunar ad vera geggjadar 5 vikur a ferdalagi. En nu er madur ordinn svolitid threyttur a ad lifa uppur bakpoka og vera i somu fotunum alla daga. Og er reddi ad koma heim til mommu og pabba i kalkun med jolamessuna glymjandi inni i eldhusi. Ahhh.
|
Vid Binni erum buin ad hafa thad gott hja Modda og Ernu i New York undanfarna daga. Naestum thvi of gott bara. Buin ad testa american breakfast a alvoru diner, guffa i okkar risa buffalo burger og slurpa NY-style raspberry cheesecake, mmmm. Thetta er semsagt engin megrunarferd. Arg. Eg sem helt eg yrdi svo gronn og fin fyrir jolin eftir vonda matinn og turbo-raepuna sem eg bjost vid ad fa i ferdinni. Nei nei viti menn maturinn var bara svona massagodur allsstadar sem vid erum buin ad vera, og ekkert raepuvesen. Nema thad komi kannski a morgun eftir allt thetta at her i NY. Jaeja nog um raeputal, ekki mjog lystaukandi svona rett fyrir jolin, hermm.
Likaminn var reyndar ekki alveg ad meika thetta transition ur 30 stiga hita og raka i frumskoginum, og i nistandi kuldann herna. Madur var ekki buinn ad pakka fotum fyrir thetta loftslag svo eg fekk thetta heljarinnar kvef a degi 1. Og smitadi alla a heimilinu virdist vera. Host host. En madur laetur thad ekki a sig fa. Og heldur ekki verkfallid, en allar almenningssamgongur lagu nidri i dag. Vid Binni vorum svo dugleg i dag ad labba alla leid ofan ur Empire State a 34 straeti gegnum midtown og upp Broadway a 113 straeti thar sem Moddi og Erna bua. Huff! Eg vona bara ad thad gangi vel ad na fluginu okkar a morgun til London.
Thratt fyrir kulda hofum vid verid mjog heppin med vedur, heidskirt og fallegt. Og gaman ad rolta um her i borginni, eg er buin ad fa morg flashback fra thvi thegar eg var her sumarid 1999 i einhversskonar starfsthjalfun. Kikti a thar sem fyrirtaekid mitt var til husa, en mer syndist vera buid ad breyta ollu og einhver hundljotur banki kominn thangad i stadinn. Einnig var skrytid ad sja Ground Zero en thegar eg var her sidast thotti mer einmitt skemmtilegast af ollu ad fara upp i turnana tvo, svo gedveikt utsyni. En nuna er thetta bara heljarinnar stort, tomt svaedi. Opid sar. Hrikalegt ad sja thetta.
En thad er ekki laust vid ad madur se smam saman ad komast i jolaskap herna. Ollu jolalegra her en i mid-ameriku verd eg ad segja. Their spila almennileg jolalog herna, thessi gomlu godu - ekkert "Feliz Navidad" rugl eins og i Mexico (tho var svolitid skondid hvad madur var farinn ad geta raulad med thessum latin jolalogum a endanum!). Reyndar held eg ad eg komist ekki i almennilegt jolaskap fyrr en eg lendi a klakanum hreinlega. Okkur gengur lika frekar illa i jolainnkaupum, ja reyndar eru thau fa og engin eftir (sem betur fer thvi thad thydir ekkert jolastress en eg thekki ekki thydingu thess ords hvort sem er), en verdur madur ekki ad fylla minnst 2 aukatoskur fyrst madur er herna og dollarinn svo hagstaedur? jaeja amk gengur thad illa af einhverjum astaedum. Td. er eg ekki ad fila New York tiskuna. Risa bobble-kapur med lodhettu, derhufur, hvitir strigaskor og svona. En okkur tokst tho ad kaupa eitt eftir mikla umhugsun: taddaraddada.....stafraena myndavel! Erum rett buin ad kveikja a henni svo eg lofa ekki myndum alveg strax. Reyndar fyndid ad vid skulum loksins kaupa vel thegar bloggin okkar eru a sidasta snuningi og lif okkar bradum ad verda kannski heldur meira vanafost og boring, en jaeja, tha er madur amk kominn i klubbinn. Thydir vist ekkert annad. Annars var thetta mjog fyndin bud sem vid forum i. Allt gydingar sem vinna tharna, i ollum gallanum, med gydingahufur, langa krullubarta osfrv. Svona 200 stk krullubartar serfrodir um allt taeknilegt. Og vorurnar komu fljugjandi til manns a faeribandi i loftinu. Ja margt skrytid i henni ameriku.
Ja svo thetta er buid ad vera fint herna. Mer tokst lika ad kikja adeins a Sigga Skyrgam sem er ad gera spennandi hluti her. En a morgun er thad flug til London og stutt dvol i gomlu godu Guildford til ad taka sidustu (bresku) paentuna fyrir jol. Og eg er alveg satt vid thad. Thetta eru bunar ad vera geggjadar 5 vikur a ferdalagi. En nu er madur ordinn svolitid threyttur a ad lifa uppur bakpoka og vera i somu fotunum alla daga. Og er reddi ad koma heim til mommu og pabba i kalkun med jolamessuna glymjandi inni i eldhusi. Ahhh.
mánudagur, desember 12, 2005
Su gamla rokkar Hofum dvalid undanfarna daga i gomlu hofudborg Guatemala, Antigua. Madur heldur sig fyrir utan "nyju" hofudborgina Guatemala City enda rikir thar vist ottalegt lagaleysi og ofbeldi. En Antigua er voda naes. I dag forum vid i gongu upp eldfjall her rett hja, Vulcan Pacaya. Horku pul ad fara tharna upp og madur fekk ad kikja ofan i toppinn - hann Pacaya gamli pustar vel, ekki laust vid ad madur hafi andad ad ser nokkrum vaenum skommtum af eitrudum gufum i leidinni, puff! Annars minnti brennisteinsfylan mann bara a Island eiginlega. Sem minnir mig a thad, nu eru minna en 2 vikur eftir af ferdinni, Jesus Maria! Flestum thykir nu 2 vikna fri bara dagott (sjalf man eg varla eftir thvi ad hafa farid i lengra fri en skitna viku) en allt i einu virkar thetta svo litid. Ferdin hefur samt gengid svo vel ad vid erum komin frammur planinu okkar. Svo vid getum baett vid "bonusum". Fljugum a morgun nordur i land til ad tekka a Tikal pyramidunum thar sem apakettir rada vist rikjum (fyrir utan Maya draugana). Verdum thar i tvaer naetur. Tha er thad New York fyrir helgi, en vid gatum lengt New York dvolina i 5 daga i stad 3. Jibbi! Hefur eflaust slaem ahrif a ferda budgetid en what the h... madur er ekki a hverjum degi i Nyju Jorvik. Jafnvel ad madur geti reddad joladressinu a sidustu stundu i Macy`s. Tha var thad ekki lengra i bili enda er eg ordin threytt a thessu stifa Guatemalenska lyklabordi. |
fimmtudagur, desember 08, 2005
Paradis...
...er her a thessu hoteli a Lake Atitlan.
Liklega fallegasta utsyni i heimi yfir undurfagurt vatn umkringt eldfjollum.
Bidjum ad heilsa.
M&B.
|
...er her a thessu hoteli a Lake Atitlan.
Liklega fallegasta utsyni i heimi yfir undurfagurt vatn umkringt eldfjollum.
Bidjum ad heilsa.
M&B.
mánudagur, desember 05, 2005
I godum gir i Guatemala
Jaeja vid meikudum thad yfir landamaerin fyrir 3 dogum, floknasta landamaerayfirferd min til thessa - fyrst ruta, svo taxi, svo labba sma spol med pokana, svo aftur bill einhverja krokaleid, svo hent inni (mjog hraa) rutu og af stad - thad var heldur meiri kaos Guatemala megin og madur vonadi bara ad manni hefdi verid hent uppi rettu rutuna...juju. Thad er einkum tvennt sem madur vonast innilega eftir i Guatemala bussunum - nr eitt ad rutan hendist ekki af veginum (their aka aaaansi hratt herna og fjallshlidarnar eru aaaansi brattar) og nr. 2 ad farangurinn manns theytist ekki af grindinni ofan a. Hvorugt hefur gerst hingad til sem betur fer, og nu erum vid komin langleidina ad endastodinni. Fjukkett. En thad er samt mjog gaman ad ferdast med rutunum og thetta virkar alveg tho se soldill kaos. Thaer kallast "chicken busses" og eru litskrudugar skolarutur fra USA ca 1950. Their troda gjorsamlega i thaer folki, dyrum og farangri, spila gargandi haa marimba tonlist og svo hoppa krakkar uppi rutuna reglulega til ad selja manni avexti, gos, penna, allt mogulegt. Saetin eru pinkulitil og madur hangir a annarri rasskinninni og heldur ser fast i. Thad er stoppad hvar sem er og folk og farangur hendist af og a i rykmekki. Eins og segir rettilega i guide bokinni okkar: "there´s never a dull moment in a chicken bus".
Svo Guatemala lofar godu. Ekki svo olikt sudur Mexico, edlilega, en tho enn dramatiskara landslag, eldfjoll, og allt heldur hrarra. Enda fataekara land og nybuid ad verda fyrir hrikalegum fellibyl. Vid hofum ekki ordid mjog vor vid thad, nema i rutunni fra landamaerunum tha vorum vid stopp i ca klukkutima ad bida eftir ad komast yfir svaedi thar sem hafdi ordid sma skrida. Sma panikk (adallega yfir thvi ad geta ekki komist a klosettid og hafa ekki nog vatn!) en thad reddadist og trodfull rutan klongradist yfir og bibbadi hatt. I dag aetludum vid svo a svaedi thar sem madur getur badad sig i heitum hverum en thad er nu lokad vegna fellibylsins. Vid aetlum samt ad tekka a odrum bodum i stadinn. Ja thetta er heilmikid eldfjalla svaedi her, ha og tignarleg eldfjollin gnaefa yfir, og audvitad slatti af heitu vatni eins og a Islandi. A morgun er td planid ad fara uppi einskonar "Viti" theirra Guatemalabua. thad ma kannski spyrja sig af hverju madur tharf ad fara svona langt til ad labba uppa eldfjoll og fara i "bla lon", haha!
Fyrir ahugasama tha erum vid nuna stodd i borginni Quetzaltenango (kollud Xela - tho ekki einfaldara ad bera thad fram!) i vestur- halondunum. Stadarnofn hafa ordid skrytnari og skrytnari thvi lengra sem madur fer i austuratt...vid komum i gaer fra Huehuetenango (kollud thvi oskyra en kruttlega nafni huehue). Forum thadan a mjog afskekktan stad hatt uppi fjollum - 2 skroltandi timar i chicken bus - til Todos Santos Cuchutaman. Sa baer var nu bara draumur mannfraedinga - mjog traditional og hver einasti madur i hefbundnum skrautlegum buningi. Kallarnir i raudum rondottum buxum med strahatta og konurnar i utsaumudum blaum blussum med teppi a hausnum. Thad var markadsdagur thegar vid komum og mikid fjor. Og karlmenn baejarins greinilega ansi blautir! Engir barir til ad fara a svo allir hengu bara uti med bjor i hendi vaggandi og syngjandi....einkennileg utgafa af Laekjartorgi pre-frjals opnunartimi veitingarstada! Thetta var einkennilegur baer...hvitagaldur stundadur tharna (dyrafornir etc) og skrytin stemmning svipud og um daginn i juchitan i mexico...i thessum bae a madur lika ad varast ad taka myndir af folki - fyrir adeins nokkrum arum drapu their Japana sem var ad taka myndir af krokkum - yikes! En thetta var vinalegasta og myndarlegasta folk og thau bua tharna i mjog fallegu landslagi uppi fjollum, tala sitt eigid tungumal og hafa nog af mais til ad guffa i sig.
A morgun er planid ad halda afram til Lake Atitlan og slappa af thar i nokkra daga en thad ku vera einstaklega fallegt.
Bis spater.
|
Jaeja vid meikudum thad yfir landamaerin fyrir 3 dogum, floknasta landamaerayfirferd min til thessa - fyrst ruta, svo taxi, svo labba sma spol med pokana, svo aftur bill einhverja krokaleid, svo hent inni (mjog hraa) rutu og af stad - thad var heldur meiri kaos Guatemala megin og madur vonadi bara ad manni hefdi verid hent uppi rettu rutuna...juju. Thad er einkum tvennt sem madur vonast innilega eftir i Guatemala bussunum - nr eitt ad rutan hendist ekki af veginum (their aka aaaansi hratt herna og fjallshlidarnar eru aaaansi brattar) og nr. 2 ad farangurinn manns theytist ekki af grindinni ofan a. Hvorugt hefur gerst hingad til sem betur fer, og nu erum vid komin langleidina ad endastodinni. Fjukkett. En thad er samt mjog gaman ad ferdast med rutunum og thetta virkar alveg tho se soldill kaos. Thaer kallast "chicken busses" og eru litskrudugar skolarutur fra USA ca 1950. Their troda gjorsamlega i thaer folki, dyrum og farangri, spila gargandi haa marimba tonlist og svo hoppa krakkar uppi rutuna reglulega til ad selja manni avexti, gos, penna, allt mogulegt. Saetin eru pinkulitil og madur hangir a annarri rasskinninni og heldur ser fast i. Thad er stoppad hvar sem er og folk og farangur hendist af og a i rykmekki. Eins og segir rettilega i guide bokinni okkar: "there´s never a dull moment in a chicken bus".
Svo Guatemala lofar godu. Ekki svo olikt sudur Mexico, edlilega, en tho enn dramatiskara landslag, eldfjoll, og allt heldur hrarra. Enda fataekara land og nybuid ad verda fyrir hrikalegum fellibyl. Vid hofum ekki ordid mjog vor vid thad, nema i rutunni fra landamaerunum tha vorum vid stopp i ca klukkutima ad bida eftir ad komast yfir svaedi thar sem hafdi ordid sma skrida. Sma panikk (adallega yfir thvi ad geta ekki komist a klosettid og hafa ekki nog vatn!) en thad reddadist og trodfull rutan klongradist yfir og bibbadi hatt. I dag aetludum vid svo a svaedi thar sem madur getur badad sig i heitum hverum en thad er nu lokad vegna fellibylsins. Vid aetlum samt ad tekka a odrum bodum i stadinn. Ja thetta er heilmikid eldfjalla svaedi her, ha og tignarleg eldfjollin gnaefa yfir, og audvitad slatti af heitu vatni eins og a Islandi. A morgun er td planid ad fara uppi einskonar "Viti" theirra Guatemalabua. thad ma kannski spyrja sig af hverju madur tharf ad fara svona langt til ad labba uppa eldfjoll og fara i "bla lon", haha!
Fyrir ahugasama tha erum vid nuna stodd i borginni Quetzaltenango (kollud Xela - tho ekki einfaldara ad bera thad fram!) i vestur- halondunum. Stadarnofn hafa ordid skrytnari og skrytnari thvi lengra sem madur fer i austuratt...vid komum i gaer fra Huehuetenango (kollud thvi oskyra en kruttlega nafni huehue). Forum thadan a mjog afskekktan stad hatt uppi fjollum - 2 skroltandi timar i chicken bus - til Todos Santos Cuchutaman. Sa baer var nu bara draumur mannfraedinga - mjog traditional og hver einasti madur i hefbundnum skrautlegum buningi. Kallarnir i raudum rondottum buxum med strahatta og konurnar i utsaumudum blaum blussum med teppi a hausnum. Thad var markadsdagur thegar vid komum og mikid fjor. Og karlmenn baejarins greinilega ansi blautir! Engir barir til ad fara a svo allir hengu bara uti med bjor i hendi vaggandi og syngjandi....einkennileg utgafa af Laekjartorgi pre-frjals opnunartimi veitingarstada! Thetta var einkennilegur baer...hvitagaldur stundadur tharna (dyrafornir etc) og skrytin stemmning svipud og um daginn i juchitan i mexico...i thessum bae a madur lika ad varast ad taka myndir af folki - fyrir adeins nokkrum arum drapu their Japana sem var ad taka myndir af krokkum - yikes! En thetta var vinalegasta og myndarlegasta folk og thau bua tharna i mjog fallegu landslagi uppi fjollum, tala sitt eigid tungumal og hafa nog af mais til ad guffa i sig.
A morgun er planid ad halda afram til Lake Atitlan og slappa af thar i nokkra daga en thad ku vera einstaklega fallegt.
Bis spater.
miðvikudagur, nóvember 30, 2005
Jungle fever
Erum i midjum frumskoginum nuna (a netinu - hversu absurd sem thad er!). Mognudu pyramidarnir i Palenque voru skodadir i gaer og farid i godan Indiana Jones leik thar. Maejarnir (og Maejurnar hehe) voru svo sannarlega merkilegt folk. Verkefni dagsins er fossaskodun og svomlun (sleppum skjaldbokunum i thetta skiptid - og vonandi krokodilum og piranha fiskum lika...). Svo a morgun verdur haldid sudur aftur og aettum vid ad vera komin yfir til Guatemala um helgina. Tha verdur kominn desember. Otrulegt alveg. Eg held ad vid Binni hofum upplifad lengsta sumar ever thetta arid , buid ad vera halfgert sumar sidan i april! Milt haust i UK, svo Grikkland og svo tropical stuff her...og vetrarkonungur a Islandi ma bida adeins lengur...
Binni er med eitthvad meira um ferdina...
|
Erum i midjum frumskoginum nuna (a netinu - hversu absurd sem thad er!). Mognudu pyramidarnir i Palenque voru skodadir i gaer og farid i godan Indiana Jones leik thar. Maejarnir (og Maejurnar hehe) voru svo sannarlega merkilegt folk. Verkefni dagsins er fossaskodun og svomlun (sleppum skjaldbokunum i thetta skiptid - og vonandi krokodilum og piranha fiskum lika...). Svo a morgun verdur haldid sudur aftur og aettum vid ad vera komin yfir til Guatemala um helgina. Tha verdur kominn desember. Otrulegt alveg. Eg held ad vid Binni hofum upplifad lengsta sumar ever thetta arid , buid ad vera halfgert sumar sidan i april! Milt haust i UK, svo Grikkland og svo tropical stuff her...og vetrarkonungur a Islandi ma bida adeins lengur...
Binni er med eitthvad meira um ferdina...
föstudagur, nóvember 25, 2005
San Cristobal i studi
Madur upplifir eitthvad nytt a hverjum degi her svo thad er erfitt ad skrifa um atburdi margra daga a einum halftima, en here goes sma update...
Vid fikrum okkur afram i austuratt, ad Guatemala. Ferdin hefur gengid super-vel, hoppum i og ur rutum og faum inni a hvada hoteli sem er. Enn hefur okkur ekki verid raent og enn hefur Moctezuma ekki fengid hefnd sina (turista-raepa kallast her "moctezumas revenge" en Moctezuma var azteca konungurinn sem var vid lydi thegar spanverjarnir redust inn). Gudi se lof. Getur verid ad lyfjahrugan fra pabba se ad bjarga okkur thar - svo kannski frekar takk pabbi! Vid erum mjog dugleg ad muna eftir ollum lyfjunum - first thing a morgnana. Vid hofum lika alveg haldid planinu okkar sem er eitthvad sem eg hafdi ekki buist vid (og vid erum ekki einu sinni endilega ad reyna). Uppa dag sko. Helt thetta yrdi meira "manana" daemi en thad hefur flest stadist a tima hingad til. Ja madur er ekki med gradu i "tourism planning" fyrir ekki neitt hehe.
Eg rek adeins soguna fra thvi sidast. 6 tima ferdin fra Oaxaca nidur a strond var nokkud rosaleg. Svakalega hlykkjottir vegir upp i 3000 metra haed um fjallathorp og svo nidur a steamy strondina. Gedveikt utsyni. Strandarbaerinn sem vid vorum a var algjor draumur, enga steinsteypu ad sja, bara strakofar.Vid skiptumst a ad liggja i leti i hengirumunum okkar a hotelinu med utsyni yfir strondina, og ad busla i oldu-goda sjonum. Forum einn daginn i batstur med svona robinson cruso gaeja og fengum ad synda med risaskjaldboku. Thad var skemmtileg upplifun. Kvoldin voru lika mjog falleg, rosalega stjornubjart enda litid um rafmagslysingu, og bara hljodid i oldunum....med ferskan mojito i hendi a barnum vid kertaljos...ekkert ad thvi.
Eftir strondina thurftum vid ad koma okkur yfir mikla slettu. Stoppudum thar a midri leid i einkennilegum rykugum og rokrassgats bae, Juchitan, thar sem konurnar rada vist ollu. Ekki erfitt ad trua enda voru thaer mjog sterklegar a ad lita. Thjonn nokkur var duglegur ad segja okkar ymsar dubious sogur af shamonum sem stunda hvitagaldur og eitthvad um ad baerinn vaeri i segulsvidi og a naeturnar a vissum gotum snerist allt i hringi...ja amk skildi eg thad thannig. Tok thessu nu ekki of alvarlega en thordi ekki ad modga gaeann thvi hann sagdist hafa upplifad thetta allt sjalfur, en einhvern veginn fannst mer ekki erfitt ad trua einhverju af thessu, thad var einfaldlega mjooog skrytid andrumsloft i thessum bae. Svo in the middle of nowhere....brrr.
I gaer og fyrradag vorum vid svo i Tuxtla (tekst enn ekki ad bera thetta nafn rett fram!) thar sem vid forum i mikla dyralifs og natturuskodun. I Chiapas heradinu sem vid erum i nuna er fjolbreyttasta dyralif i N-Ameriku -jaguar, puma, allskyns pafagaukar og fidrildi...vid forum i batsferd nidur risagja, Canyon del Sumidero thar sem gjaveggirnir risa heila 1000 metra fyrir ofan mann. Thad var nokkud magnad. Forum lika i svona ecological park thar sem vid svifum a linu yfir skoginn.
Og i dag maettum vid til San Cristobal de las Casas, litlum mjog fallegum nylendubae uppi i fjollunum. Svalara loftid enda i Hvannadalshnjuks-haed en samt hlytt og gott. Perfekt vedur alla daga her! Chiapas heradid er heradid thar sem zapatistar eru enn aktivir (their hafa falid sig einhversstadar inni i frumskogi sidan uppreisnin theirra var 1990- og eitthvad) og madur tekur eftir fleiri loggum og hermonnum a vappi - samt ekkert aberandi. Madur tekur frekar eftir minjagripum tengda zapatistunum td lyklakippur med adalmanninum, Marco hvad sem hann heitir, a. Held eg sleppi thvi ad kaupa svoleidis, tho malstadurinn se godur (their berjast fyrir rettindum innfaeddra indjana - en eg styd ekki ofbeldid ad sjalfsogdu). Talandi um minjagripi, tha finnst mer frekar sart ad geta ekki keypt neitt almennilegt herna thvi vid erum ju a bakpokaferdalgi og thurfum ad bera pokana...sniff.
Vid aetlum ad vera her i nokkra daga enda gott ad chilla adeins her. Soldid "bohem" arty borg, litrik hus og markadir, hreint loft og skemmtilegir baeir her i kring. Vid "splaestum" m.a.s. i adeins betra hotel eftir ad hafa thurft ad hyrast a mis-godum stodum tharna a slettunni thar sem litid er um ferdamenn. Erum med CNN! Hofum ekki sed neinar frettir sidan vid komum, i 2 vikur. Sakna theirra svosem ekki mikid. Eg veit varla hvada dagur er heldur...eda hvad klukkan er thvi odyra ferdaurid sem eg keypti a markadnum i Guildford adur en eg for biladi a fyrsta degi!
Jaeja kominn timi a ad rolta ut i goda vedrid....
|
Madur upplifir eitthvad nytt a hverjum degi her svo thad er erfitt ad skrifa um atburdi margra daga a einum halftima, en here goes sma update...
Vid fikrum okkur afram i austuratt, ad Guatemala. Ferdin hefur gengid super-vel, hoppum i og ur rutum og faum inni a hvada hoteli sem er. Enn hefur okkur ekki verid raent og enn hefur Moctezuma ekki fengid hefnd sina (turista-raepa kallast her "moctezumas revenge" en Moctezuma var azteca konungurinn sem var vid lydi thegar spanverjarnir redust inn). Gudi se lof. Getur verid ad lyfjahrugan fra pabba se ad bjarga okkur thar - svo kannski frekar takk pabbi! Vid erum mjog dugleg ad muna eftir ollum lyfjunum - first thing a morgnana. Vid hofum lika alveg haldid planinu okkar sem er eitthvad sem eg hafdi ekki buist vid (og vid erum ekki einu sinni endilega ad reyna). Uppa dag sko. Helt thetta yrdi meira "manana" daemi en thad hefur flest stadist a tima hingad til. Ja madur er ekki med gradu i "tourism planning" fyrir ekki neitt hehe.
Eg rek adeins soguna fra thvi sidast. 6 tima ferdin fra Oaxaca nidur a strond var nokkud rosaleg. Svakalega hlykkjottir vegir upp i 3000 metra haed um fjallathorp og svo nidur a steamy strondina. Gedveikt utsyni. Strandarbaerinn sem vid vorum a var algjor draumur, enga steinsteypu ad sja, bara strakofar.Vid skiptumst a ad liggja i leti i hengirumunum okkar a hotelinu med utsyni yfir strondina, og ad busla i oldu-goda sjonum. Forum einn daginn i batstur med svona robinson cruso gaeja og fengum ad synda med risaskjaldboku. Thad var skemmtileg upplifun. Kvoldin voru lika mjog falleg, rosalega stjornubjart enda litid um rafmagslysingu, og bara hljodid i oldunum....med ferskan mojito i hendi a barnum vid kertaljos...ekkert ad thvi.
Eftir strondina thurftum vid ad koma okkur yfir mikla slettu. Stoppudum thar a midri leid i einkennilegum rykugum og rokrassgats bae, Juchitan, thar sem konurnar rada vist ollu. Ekki erfitt ad trua enda voru thaer mjog sterklegar a ad lita. Thjonn nokkur var duglegur ad segja okkar ymsar dubious sogur af shamonum sem stunda hvitagaldur og eitthvad um ad baerinn vaeri i segulsvidi og a naeturnar a vissum gotum snerist allt i hringi...ja amk skildi eg thad thannig. Tok thessu nu ekki of alvarlega en thordi ekki ad modga gaeann thvi hann sagdist hafa upplifad thetta allt sjalfur, en einhvern veginn fannst mer ekki erfitt ad trua einhverju af thessu, thad var einfaldlega mjooog skrytid andrumsloft i thessum bae. Svo in the middle of nowhere....brrr.
I gaer og fyrradag vorum vid svo i Tuxtla (tekst enn ekki ad bera thetta nafn rett fram!) thar sem vid forum i mikla dyralifs og natturuskodun. I Chiapas heradinu sem vid erum i nuna er fjolbreyttasta dyralif i N-Ameriku -jaguar, puma, allskyns pafagaukar og fidrildi...vid forum i batsferd nidur risagja, Canyon del Sumidero thar sem gjaveggirnir risa heila 1000 metra fyrir ofan mann. Thad var nokkud magnad. Forum lika i svona ecological park thar sem vid svifum a linu yfir skoginn.
Og i dag maettum vid til San Cristobal de las Casas, litlum mjog fallegum nylendubae uppi i fjollunum. Svalara loftid enda i Hvannadalshnjuks-haed en samt hlytt og gott. Perfekt vedur alla daga her! Chiapas heradid er heradid thar sem zapatistar eru enn aktivir (their hafa falid sig einhversstadar inni i frumskogi sidan uppreisnin theirra var 1990- og eitthvad) og madur tekur eftir fleiri loggum og hermonnum a vappi - samt ekkert aberandi. Madur tekur frekar eftir minjagripum tengda zapatistunum td lyklakippur med adalmanninum, Marco hvad sem hann heitir, a. Held eg sleppi thvi ad kaupa svoleidis, tho malstadurinn se godur (their berjast fyrir rettindum innfaeddra indjana - en eg styd ekki ofbeldid ad sjalfsogdu). Talandi um minjagripi, tha finnst mer frekar sart ad geta ekki keypt neitt almennilegt herna thvi vid erum ju a bakpokaferdalgi og thurfum ad bera pokana...sniff.
Vid aetlum ad vera her i nokkra daga enda gott ad chilla adeins her. Soldid "bohem" arty borg, litrik hus og markadir, hreint loft og skemmtilegir baeir her i kring. Vid "splaestum" m.a.s. i adeins betra hotel eftir ad hafa thurft ad hyrast a mis-godum stodum tharna a slettunni thar sem litid er um ferdamenn. Erum med CNN! Hofum ekki sed neinar frettir sidan vid komum, i 2 vikur. Sakna theirra svosem ekki mikid. Eg veit varla hvada dagur er heldur...eda hvad klukkan er thvi odyra ferdaurid sem eg keypti a markadnum i Guildford adur en eg for biladi a fyrsta degi!
Jaeja kominn timi a ad rolta ut i goda vedrid....
mánudagur, nóvember 21, 2005
Feeling hot hot hot....
Hofum thad ekki verra her i Mazunte, litilli svona "eco-friendly-skjaldboku-raektar" strond vid Kyrrahafid, i yfir 30 stiga hita og raka. En eg laet Binna um ad segja ykkur betur fra thvi a medan eg tekka a moggafrettum og fleiru a thessu korteri sem eg hef her a netinu....
|
Hofum thad ekki verra her i Mazunte, litilli svona "eco-friendly-skjaldboku-raektar" strond vid Kyrrahafid, i yfir 30 stiga hita og raka. En eg laet Binna um ad segja ykkur betur fra thvi a medan eg tekka a moggafrettum og fleiru a thessu korteri sem eg hef her a netinu....
föstudagur, nóvember 18, 2005
Oaxaca
O Oaxaca, borg min borg....erum alsael her i borginni Oaxaca i sudurhluta Mexico. 18 tima ferdalagid hingad ut gekk mjog vel, og vid gaetum ekki hafa byrjad a betri stad en her eftir thessa flugtorn. Eftir ad hafa drifid okkur i gegnum brjalaedid i Mexico City lentum vid her i Oaxaca fyrir 3 dogum sidan. Byrjudum fyrsta daginn a thvi ad sofa i 15 tima og eyddum tharmed i einum rykk jet-lagginu! Mer leid strax super-vel thegar vid lentum a flugvellinum. Oaxaca er 400.000 manna nylenduborg i fogrum fjalladal og her er sko ekkert til sem heitir stress. Chilladasti stadur sem eg hef komid a. Her segja menn ad riki eilift vor, en thad er perfekt 25 stiga hiti og allt i bloma. Litrik hus. Fjolskrudugt mannlif lika, enda er thetta heradid i Mexico med einna haest hlutfall innfaeddra indjana (15 aettbalkar).
Malid her ad bara ad hanga nidri bae, eins og allir virdast gera. Thad litur ekki ut fyrir ad nokkur madur vinni herna, allir eru bara ad chilla og hanga nidri bae a virkum dogum, mommur ganga um med bornin hangandi utan a ser, gamlar indjanakonur steikjandi mat, skolakrakkar a roltinu i rod i koflottum skolabuningum voda thaegir og saetir. Hef ekki sed einn krakka vaela herna eda nokkurn mann kvarta. Allir saelir enda engin astaeda til annars a thessum fallega stad!
Thad tharf enga astaedu til ad skemmta ser her heldur, alltaf eitthvad i gangi. I gaer td spiladi baejarhljomsveitin i hljomskalanum a adaltorginu sem er prytt hafi af jolastjornum, svaka fjor, og a leidinni heim rombudum vid a hatid thar sem vid saum hin fraega ananas-dans! hehe svaka kruttlegur. En thad er kannski besta ordid til ad lysa thessum stad: kruttlegur. Vaknadi vid mariachi tonlist kl 6.30 i morgun og vid skraekina i pafagaukunum i tropical gardinum herna a hotelinu. Ahhhh....jamm theta er malid. Get ekki sagst sakna nordur-evropu nuna!
Vid hofum sem betur fer ekki enn fengid illt i magann - thratt fyrir ad hafa smakkad a ymsu, markads-grillmat, heitu sukkuladi (her eru svona sukkuladi barir, nammi namm maladar ferskar sukkuladi baunir uti heitri mjolk med kanel, slurp), og mole negro (kjuklingur i svartri sosu sem i er chili og sukkuladi). Hofum tho enn ekki lagt i steiktu engispretturnar....
Naest a dagskra er ad fara ad sja Monte Alban rustirnar her rett fyrir ofan baeinn a eftir, svo holdum vid afram leid okkar nidra Kyrahafsstrondina a morgun. Thad er 6 tima rutuferd. Uff...eins gott ad slappa vel af i deiligu Oaxaca thangad til!
ciao
|
O Oaxaca, borg min borg....erum alsael her i borginni Oaxaca i sudurhluta Mexico. 18 tima ferdalagid hingad ut gekk mjog vel, og vid gaetum ekki hafa byrjad a betri stad en her eftir thessa flugtorn. Eftir ad hafa drifid okkur i gegnum brjalaedid i Mexico City lentum vid her i Oaxaca fyrir 3 dogum sidan. Byrjudum fyrsta daginn a thvi ad sofa i 15 tima og eyddum tharmed i einum rykk jet-lagginu! Mer leid strax super-vel thegar vid lentum a flugvellinum. Oaxaca er 400.000 manna nylenduborg i fogrum fjalladal og her er sko ekkert til sem heitir stress. Chilladasti stadur sem eg hef komid a. Her segja menn ad riki eilift vor, en thad er perfekt 25 stiga hiti og allt i bloma. Litrik hus. Fjolskrudugt mannlif lika, enda er thetta heradid i Mexico med einna haest hlutfall innfaeddra indjana (15 aettbalkar).
Malid her ad bara ad hanga nidri bae, eins og allir virdast gera. Thad litur ekki ut fyrir ad nokkur madur vinni herna, allir eru bara ad chilla og hanga nidri bae a virkum dogum, mommur ganga um med bornin hangandi utan a ser, gamlar indjanakonur steikjandi mat, skolakrakkar a roltinu i rod i koflottum skolabuningum voda thaegir og saetir. Hef ekki sed einn krakka vaela herna eda nokkurn mann kvarta. Allir saelir enda engin astaeda til annars a thessum fallega stad!
Thad tharf enga astaedu til ad skemmta ser her heldur, alltaf eitthvad i gangi. I gaer td spiladi baejarhljomsveitin i hljomskalanum a adaltorginu sem er prytt hafi af jolastjornum, svaka fjor, og a leidinni heim rombudum vid a hatid thar sem vid saum hin fraega ananas-dans! hehe svaka kruttlegur. En thad er kannski besta ordid til ad lysa thessum stad: kruttlegur. Vaknadi vid mariachi tonlist kl 6.30 i morgun og vid skraekina i pafagaukunum i tropical gardinum herna a hotelinu. Ahhhh....jamm theta er malid. Get ekki sagst sakna nordur-evropu nuna!
Vid hofum sem betur fer ekki enn fengid illt i magann - thratt fyrir ad hafa smakkad a ymsu, markads-grillmat, heitu sukkuladi (her eru svona sukkuladi barir, nammi namm maladar ferskar sukkuladi baunir uti heitri mjolk med kanel, slurp), og mole negro (kjuklingur i svartri sosu sem i er chili og sukkuladi). Hofum tho enn ekki lagt i steiktu engispretturnar....
Naest a dagskra er ad fara ad sja Monte Alban rustirnar her rett fyrir ofan baeinn a eftir, svo holdum vid afram leid okkar nidra Kyrahafsstrondina a morgun. Thad er 6 tima rutuferd. Uff...eins gott ad slappa vel af i deiligu Oaxaca thangad til!
ciao
mánudagur, nóvember 14, 2005
Vamos chicos
Jaeja tha er thetta sidasti dagurinn i UK i nokkurn tima. Agaetis timi til ad fara thvi fyrsta naeturfrostid let a ser kraela i nott og skiiiiitakuldi inni i ibudinni! Brrr.
Kom hingad i gaer alveg orthreytt eftir turbo-ferd a klakann. Thad er otrulegt hvad svona stuttar ferdir geta verid lyjandi - litill svefn og of mikid raudvin (hvernig er haegt annad en ad detta i tha gildru spyr eg bara) - en endurnaerandi samt fyrir salina ad hitta adeins vini og vandamenn og fa hradsodnar frettir af ollum adur en madur fer i burtu aftur. Eg hlakka mikid til ad flytja heim - en fyrst er thad jungle fever!
Thid hafid kannski tekid eftir breytingunni her efst a sidunni - ja nuna heitir thetta blogg ekki lengur maja @ uk heldur Maja a Maya-slodum (ofsalega snidugt hehe!). Vid Binni reynum ad setja inn sma frettir af og til thegar vid finnum internet kaffihus a leidinni. Thetta held eg annars ad verdi lokasprettur thessa bloggs i heild sinni - se ekki fyrir mer ad vera ad skrifa mikid a Islandi - thid flest faid bara munnlegar frasagnir af thvi sem gerist i lifi minu og i hausnum a mer i stadinn sem er ju miklu skemmtilegra!
Jaeja en tha er kominn timi til ad thrifa eitt stykki ibud og drifa sig svo i solina.
Baejo i bili.
Maya indjani.
|
Jaeja tha er thetta sidasti dagurinn i UK i nokkurn tima. Agaetis timi til ad fara thvi fyrsta naeturfrostid let a ser kraela i nott og skiiiiitakuldi inni i ibudinni! Brrr.
Kom hingad i gaer alveg orthreytt eftir turbo-ferd a klakann. Thad er otrulegt hvad svona stuttar ferdir geta verid lyjandi - litill svefn og of mikid raudvin (hvernig er haegt annad en ad detta i tha gildru spyr eg bara) - en endurnaerandi samt fyrir salina ad hitta adeins vini og vandamenn og fa hradsodnar frettir af ollum adur en madur fer i burtu aftur. Eg hlakka mikid til ad flytja heim - en fyrst er thad jungle fever!
Thid hafid kannski tekid eftir breytingunni her efst a sidunni - ja nuna heitir thetta blogg ekki lengur maja @ uk heldur Maja a Maya-slodum (ofsalega snidugt hehe!). Vid Binni reynum ad setja inn sma frettir af og til thegar vid finnum internet kaffihus a leidinni. Thetta held eg annars ad verdi lokasprettur thessa bloggs i heild sinni - se ekki fyrir mer ad vera ad skrifa mikid a Islandi - thid flest faid bara munnlegar frasagnir af thvi sem gerist i lifi minu og i hausnum a mer i stadinn sem er ju miklu skemmtilegra!
Jaeja en tha er kominn timi til ad thrifa eitt stykki ibud og drifa sig svo i solina.
Baejo i bili.
Maya indjani.
föstudagur, nóvember 11, 2005
Fröken Reykjavík
Er mætt á klakann í smá stund til að negla niður vinnu. Mun víst hefja störf um áramót hjá Höfuðborgarstofu. Draumastarfið alveg....yahoo! Til útskýringar þá fellur Höfuðborgarstofa undir menningar -og ferðamálasvið Reykjavíkurborgar, og mitt aðalverkefni verður að markaðssetja Reykjavík sem ráðstefnu- og menningarborg í tengslum við komandi ráðstefnu og tónlistarhús við höfnina. Gæti ekki verið meira passandi fyrir mig -mig klæjar bara í puttana hreinlega að byrja! Ég get varla ímyndað mér betra starf en að vinna að því að koma borginni minni á framfæri - en ég er nú eiginlega búin að vinna við að "markaðssetja" landið og borgina hvort sem er undanfarin 3 ár úti, til kollega og vina - svo "mind-settið" er svo sannarlega til staðar, fyrir utan nám og reynslu sem kemur sér vel í þetta.
Ég er alveg sérstaklega ánægð með þetta starf líka því ég hef gegnum árin valið mér svolítið riskí námsgreinar með enga garanteraða starfsmöguleika og þar sem ríkir oft mikil samkeppni um fá góð störf. Flest störf í ferðaiðnaði eru þjónustustörf og (amk enn) fátt um djúsí stöður enda líka svo ný grein. Ég hef valið mér þessa leið samt af því ég hef bara alltaf trúað á að gera það sem mér finnst áhugavert hverju sinni og gera það þá súpervel. Ég hef stundum verið hrædd um að ég sé að fjárfesta í einhverju shaky dæmi og verið að sérhæfa mig of mikið- en ja- það virðist hafa gengið upp og ég hafa veðjað á vaxandi greinar. Það hefur td. verið fróðlegt að sjá hvernig markaðsfræðin hefur rutt sér til rúms á síðustu 5-10 árum - nú er farið að krefjast markaðsfræðiprófs fyrir mörg störf þar sem þess var áður ekki krafist. Og nú eru menn smám saman að fatta að það gæti verið sniðugt að ráða fólk sem hefur eitthvað vit á stýringu ferðamála til að, ja, gera það.
Það er ljóst að við Binni verðum algjörar miðbæjarrottur þegar við flytjum heim, hehe. Búum í Þingholtunum og vinnum í miðbænum. Neitum ómögulega að fara í úthverfin ("sveitina" sko) nema það sé alveg nauðsynlegt... Amk held ég að það sé sem betur fer ekki mikil hætta á því að Höfuðborgarstofa eða Landsbankinn flytji uppí hið sjarmerandi Borgartún eða hinn höfðinglega Höfða á næstunni. Fjúkkett. Minnkar snarlega hættuna á heimkomu-menningarsjokki.
Gaman að þessu. Og nú getur maður loksins farið að slappa almennilega af og láta sig hlakka til komandi ferðar. Frí í 7 vikur, ekkert að því (hmmm get bara ekki ítrekað þetta betur hehehe!).
|
Er mætt á klakann í smá stund til að negla niður vinnu. Mun víst hefja störf um áramót hjá Höfuðborgarstofu. Draumastarfið alveg....yahoo! Til útskýringar þá fellur Höfuðborgarstofa undir menningar -og ferðamálasvið Reykjavíkurborgar, og mitt aðalverkefni verður að markaðssetja Reykjavík sem ráðstefnu- og menningarborg í tengslum við komandi ráðstefnu og tónlistarhús við höfnina. Gæti ekki verið meira passandi fyrir mig -mig klæjar bara í puttana hreinlega að byrja! Ég get varla ímyndað mér betra starf en að vinna að því að koma borginni minni á framfæri - en ég er nú eiginlega búin að vinna við að "markaðssetja" landið og borgina hvort sem er undanfarin 3 ár úti, til kollega og vina - svo "mind-settið" er svo sannarlega til staðar, fyrir utan nám og reynslu sem kemur sér vel í þetta.
Ég er alveg sérstaklega ánægð með þetta starf líka því ég hef gegnum árin valið mér svolítið riskí námsgreinar með enga garanteraða starfsmöguleika og þar sem ríkir oft mikil samkeppni um fá góð störf. Flest störf í ferðaiðnaði eru þjónustustörf og (amk enn) fátt um djúsí stöður enda líka svo ný grein. Ég hef valið mér þessa leið samt af því ég hef bara alltaf trúað á að gera það sem mér finnst áhugavert hverju sinni og gera það þá súpervel. Ég hef stundum verið hrædd um að ég sé að fjárfesta í einhverju shaky dæmi og verið að sérhæfa mig of mikið- en ja- það virðist hafa gengið upp og ég hafa veðjað á vaxandi greinar. Það hefur td. verið fróðlegt að sjá hvernig markaðsfræðin hefur rutt sér til rúms á síðustu 5-10 árum - nú er farið að krefjast markaðsfræðiprófs fyrir mörg störf þar sem þess var áður ekki krafist. Og nú eru menn smám saman að fatta að það gæti verið sniðugt að ráða fólk sem hefur eitthvað vit á stýringu ferðamála til að, ja, gera það.
Það er ljóst að við Binni verðum algjörar miðbæjarrottur þegar við flytjum heim, hehe. Búum í Þingholtunum og vinnum í miðbænum. Neitum ómögulega að fara í úthverfin ("sveitina" sko) nema það sé alveg nauðsynlegt... Amk held ég að það sé sem betur fer ekki mikil hætta á því að Höfuðborgarstofa eða Landsbankinn flytji uppí hið sjarmerandi Borgartún eða hinn höfðinglega Höfða á næstunni. Fjúkkett. Minnkar snarlega hættuna á heimkomu-menningarsjokki.
Gaman að þessu. Og nú getur maður loksins farið að slappa almennilega af og láta sig hlakka til komandi ferðar. Frí í 7 vikur, ekkert að því (hmmm get bara ekki ítrekað þetta betur hehehe!).
fimmtudagur, nóvember 10, 2005
Ferdaplanid
Jaeja sidasti dagurinn a grarri Baker Street og buid ad ganga fra ollu….ekkert betra ad gera en ad paela adeins meira i ferdinni godu mmm.....
Ferdin er nu bara mjog lauslega plonud, thvi i “manana” country thydir vist ekki mikid ad plana...hehe. Adalmalid hja okkur er ad komast a milli A og B, th.e. Mexico City og Guatemala City, a 5 vikum. Eftir ad ad hafa skodad nokkud vel hvad er i bodi tha ser madur fljott ad thad verdur massamikid ad skoda a leidinni og mikid um erfitt val a milli stada....En eg vil helst ekki verda thraell einhvers plans (“oh, vid VERDUM ad fara thangad og thangad...trodum thvi inn....”) eins og svo audvelt er ad detta inn i fyrir plan-oda manneskju eins og mig, heldur langar manni ad reyna ad detta svolitid inni “manana” heiminn og geta gleymt adeins stad og stund ef manni langar...ekki horfa a neinar frettir fra hinum vestraena heimi og bara gleyma ser ef madur finnur godan stad en drifa sig afram ef madur lendir a sidur godum stodum.
Thetta verdur orugglega fljott ad lida en thad er samt ansi god tilfinning verd eg ad vidurkenna ad vita ad akvardanir komandi vikna verdi einhvernveginn svona: “ eigum vid ad fara a thessa gedveiku strond eda skoda thessar gedveiku rustir”, frekar en “oh, svo mikid ad gera, a hvada verkefni a eg ad byrja?"
I grofum drattum hofum vid listad nidur ca. leidina sem vid viljum fara og fyrir ahugasama er hun her fyrir nedan.
Vid byrjum i chilludu og fallegu nylenduborginni Oaxaca
Svo er stefnum tekin a strondina...hmmm thessa eda thessa...?
uuu eda frekar thetta vatn her?
Thad er vist mjog gaman ad fara i batsferd nidur thetta gljufur....
Svo er stefnan tekin a Chiapas heradid og dularfullu Maya rustirnar i Palenque skodadar
Og a leidinni eru svo ma. thessi foss til ad bada sig i.....
Vid eigum svo orugglega eftir ad rekast a thessa gaeja einhversstadar! ...og fa raepu af einhverju svona.....
...svo er thad Guatemala en thad er adeins minna planad en vid verdum med “plan A og B” thar thvi eins og flestir vita (eda eru kannski thegar bunir ad gleyma :-O) tha for fellibylur yfir sudurhluta landsins um daginn og heill hellingur for i rust, og thad a helstu ferdamannastodunum. Okkur skilst nu ad samgongur seu komnar i lag og ad fellibyljatimabilid se buid nuna, bara svona svo folk hafi ekki otharfa ahyggjur. En tho sum svaedin seu enn illa farin og heilmargt folk i naud enda fataekt land, tha held eg lika ad besta leidin til ad hjalpa folki se ad fara a stadinn og eyda peningum, thvi margt folk tharna hefur lifsvidurvaeri sitt af ferdathjonustu og hefur ekkert annad. Stadreyndin er su ad ferdamenn haetta vid ad ferdast til landsins af hraedslu vid thetta en veit svo ekki nakvaemlega stoduna, th.e. ad flestir stadir eru i fina lagi!
Thad er semsagt spurning hvort vid forum nordurleidina thar sem eru einar af mikilvaegustu Maya rustunum i Tikal (alvoru jungle-stuff og vist gedveikt ad sja thaer rustir vid solaruppras eda solsetur thegar aparnir og fuglarnir skrikja hastofum!), eda sudurleidina (thar sem fellibylurinn var) sem er meiri menningarpakki og fullt af litlum indjanabaejum asamt Late Atitlan og Antigua sem er borg verndud af Unesco.
Oh, thetta er erfitt lif ad thurfa ad velja svona!!! :)
|
Jaeja sidasti dagurinn a grarri Baker Street og buid ad ganga fra ollu….ekkert betra ad gera en ad paela adeins meira i ferdinni godu mmm.....
Ferdin er nu bara mjog lauslega plonud, thvi i “manana” country thydir vist ekki mikid ad plana...hehe. Adalmalid hja okkur er ad komast a milli A og B, th.e. Mexico City og Guatemala City, a 5 vikum. Eftir ad ad hafa skodad nokkud vel hvad er i bodi tha ser madur fljott ad thad verdur massamikid ad skoda a leidinni og mikid um erfitt val a milli stada....En eg vil helst ekki verda thraell einhvers plans (“oh, vid VERDUM ad fara thangad og thangad...trodum thvi inn....”) eins og svo audvelt er ad detta inn i fyrir plan-oda manneskju eins og mig, heldur langar manni ad reyna ad detta svolitid inni “manana” heiminn og geta gleymt adeins stad og stund ef manni langar...ekki horfa a neinar frettir fra hinum vestraena heimi og bara gleyma ser ef madur finnur godan stad en drifa sig afram ef madur lendir a sidur godum stodum.
Thetta verdur orugglega fljott ad lida en thad er samt ansi god tilfinning verd eg ad vidurkenna ad vita ad akvardanir komandi vikna verdi einhvernveginn svona: “ eigum vid ad fara a thessa gedveiku strond eda skoda thessar gedveiku rustir”, frekar en “oh, svo mikid ad gera, a hvada verkefni a eg ad byrja?"
I grofum drattum hofum vid listad nidur ca. leidina sem vid viljum fara og fyrir ahugasama er hun her fyrir nedan.
Vid byrjum i chilludu og fallegu nylenduborginni Oaxaca
Svo er stefnum tekin a strondina...hmmm thessa eda thessa...?
uuu eda frekar thetta vatn her?
Thad er vist mjog gaman ad fara i batsferd nidur thetta gljufur....
Svo er stefnan tekin a Chiapas heradid og dularfullu Maya rustirnar i Palenque skodadar
Og a leidinni eru svo ma. thessi foss til ad bada sig i.....
Vid eigum svo orugglega eftir ad rekast a thessa gaeja einhversstadar! ...og fa raepu af einhverju svona.....
...svo er thad Guatemala en thad er adeins minna planad en vid verdum med “plan A og B” thar thvi eins og flestir vita (eda eru kannski thegar bunir ad gleyma :-O) tha for fellibylur yfir sudurhluta landsins um daginn og heill hellingur for i rust, og thad a helstu ferdamannastodunum. Okkur skilst nu ad samgongur seu komnar i lag og ad fellibyljatimabilid se buid nuna, bara svona svo folk hafi ekki otharfa ahyggjur. En tho sum svaedin seu enn illa farin og heilmargt folk i naud enda fataekt land, tha held eg lika ad besta leidin til ad hjalpa folki se ad fara a stadinn og eyda peningum, thvi margt folk tharna hefur lifsvidurvaeri sitt af ferdathjonustu og hefur ekkert annad. Stadreyndin er su ad ferdamenn haetta vid ad ferdast til landsins af hraedslu vid thetta en veit svo ekki nakvaemlega stoduna, th.e. ad flestir stadir eru i fina lagi!
Thad er semsagt spurning hvort vid forum nordurleidina thar sem eru einar af mikilvaegustu Maya rustunum i Tikal (alvoru jungle-stuff og vist gedveikt ad sja thaer rustir vid solaruppras eda solsetur thegar aparnir og fuglarnir skrikja hastofum!), eda sudurleidina (thar sem fellibylurinn var) sem er meiri menningarpakki og fullt af litlum indjanabaejum asamt Late Atitlan og Antigua sem er borg verndud af Unesco.
Oh, thetta er erfitt lif ad thurfa ad velja svona!!! :)
þriðjudagur, nóvember 08, 2005
Allt ad verda reddi…..
(Mer leidist greinilega i vinnuni thessa sidustu daga- aldrei verid jafn dugleg ad blogga!)
Jaeja tha er akkurat 1 vika i ferdalagid. Spenningur farinn ad gera vart vid sig a heimilinu sem verdur tomra og tomra med hverjum deginum. Buid ad pakka godum slatta og henda godum slatta af doti lika. Agaetis tilfinning ad fara svona i gegnum dotid sitt –madur er halfgert ad hreinsa ut lifid sitt. Thad er samt skrytin tilfinning ad vera ad flytja hedan. Finnst eg hafa verid her uti i aldir en thad hafa bara verid 3 ar. Finnst thau vera amk 5 ef ekki 10! Enda er madur buinn ad kynnast morgu nyju.
Hef adeins verid ad spekulera hvad eg mun sakna mest og minnst og svona. Reyndi ad gera lista en hann vard bara lengri og lengri.....kom mer a ovart hvad thad verdur mikid sem eg mun sakna, amk fyrst um sinn –svo venst madur hlutunum en thad er nu eitthvad sem madur hefur heldur betur laert –madur getur sko vanist ollu! Amk vona eg ad eg verdi ekki svona sikvartandi Islendingur sem er nykominn heim og finnst allt a Islandi omogulegt og allt betra i utlondum – amk ekki til lengdar og eg leyfi mer thvi ad fa sma utras her fyrst!
Her kemur thvi sma listi yfir thad sem eg mun sakna mest hedan (og eg tala i flestum tilfellum fyrir okkur baedi held eg):
Pobbarnir –tada! Ja their eru numer eitt. Vid munum sakna thess hrikalega ad geta ekki hoppad ut a pobbinn a horninu thegar okkur langar, beint eftir vinnu, eftir matinn, eftir nokkra drykki... –vissulega verdur nog af stodum nalaegt Odinsgotunni godu en stemmningin er heldur ekki su sama heima....Odyr bjor, folk a ollum aldri og af ollum gerdum ad chilla og skemmta ser- engin bid thangad til eftir midnaetti, enginn trodningur og klistrud golf. Og thad tharf ekki ad punta sig og enginn er ad paela i thvi hvernig madur litur ut.
Fjolmidlar. Fer thar helst Jon Snow i Channel 4 frettunum og The Times. Fagleg, skyr og gagnrynin frettamennska sem kafar djupt ofan i hlutina fra morgum hlidum. Hraeodyr blod og baekur og nog urval af theim er annad sem eg mun sakna herfilega.
Breskur matur. Haha! Ja sumum finnst thad eflaust fyndid en ekki mer. Breskur matur er alvarlega heimilislegur og djusi. Shepherd’s pie, beef and ale stew, sausages and mash...paein og kassurnar kunnum vid nu ordid ad gera sjalf (thid sem lesid thetta getid farid ad lata ykkur hlakka til ad koma i matarbod til okkar hehe – eda var eg rett i thessu ad gera okkur ovinsael i theim skilningi?), en almennilegar pulsur er ekki haegt ad fa heima (og eg held eg leggi ekki i pulsugerd sjalf). SS haleluja –rugl! Frankfurter fars drasl ad minu mati, sem eg fae magapinu af. Setja alvoru (svina)kjot i thetta og fersk krydd og svona takk fyrir. Og hafa beikonid almennilega thykkt lika, kjotidnadarmenn.
Thad tharf varla ad nefna thad en odyr matur og vin er audvitad hatt a listanum. Hakk og kjuklingur a edlilegu hversdagslegu verdi. Ferskt graenmeti og heimatilbunar sultur a utimarkadnum – sem er nota bene alveg i gangi a veturna svo hvers vegna ekki a Islandi? Audvelt adgengi ad vini er e-d sem eg mun pottthett sakna lika. Skemmtilegustu budarferdirnar hja okkur hafa verid ferdirnar i vinbudina godu a horninu. Og alltaf haegt ad treysta a litlu indversku budina a kvoldin ef manni langar i orfaa bjora i vidbot. Engin skipulagning fram i timann hvenaer og hversu mikid madur aetlar ad drekka. Hvenaer o hvenaer aetla islensk stjornvold ad leyfa okkur greyjunum ad kaupa afengi uti bud og haetta einok(r)uninni?
Ae vitid thad nu aetla eg bara ad plampa restinni her: gaseldavelin a Stocton Road, odyrir og godir hadegisstadir eins og Pret a Manger, Wagamama’s (yrdi hit a Islandi – svona ef einhver er ad spa i veitingarekstri) og Pizza Express, almennilegir almenningsgardar, gladlynd thjonusta, kaldhaednin i humornum, ad komast audveldlega og odyrt til utlanda, dvd heimsendingarthjonustan og milda vedrid....
Eg er samt mjog fegin ad vera ad fara hedan, thad var 100% rett akvordun, en eg kemst samt ekki hja thvi ad finna fyrir oggulitilli kvidatilfinningu...thad sem eg held ad verdi erfidast og eg muni sakna allra mest er thetta “anonymity” sem madur byr vid uti. Erfitt ad utskyra nakvaemlega en her uti er enginn ad paela i thvi hvad madur er ad gera eda hvernig, hvar, hvenaer....Thad er kannski klisja thetta med ad “throskast” i utlondum og allt thad, en thad er samt rett - otrulegt hvad madur laerir mikid um sjalfan sig og getur motad sinar eigin skodanir og gildi vel thegar madur hefur faerri i kringum sig til ad hafa ahrif a thau (og kynnist nyju samfelagi sem hefur adrar hugmyndir um hvernig madur a ad vera). No peer pressure, engin vidmid. Madur fattar thad eiginlega ekki fyrr en madur er laus vid thad og thvi fylgir mikil frelsistilfinning. Madur mun missa thetta um leid og madur stigur faeti a klakann litla en samt vona eg ad madur geti haldid i hluta thess sem madur er buinn ad laera. En thad sem eg hef samt lika fundid er ad –bingo- madur getur nefnilega lika fengid nog af “anonymity”! Madur er eftir alltsaman felagsskepna og tharf sina vini og fjolskyldu i kringum sig. Madur er manns gaman. Og thad er thad sem thetta snyst um. Eg veit ekki 100% af hverju en eg finn bara ad thad er 100% kominn timi fyrir mig ad fara heim – af thvi eg tharf bara ad fara HEIM og finna HEIMAtilfinningu -sem byggist ad mestu leyti a ad hafa tha sem manni thykir vaenst um, i kringum sig. Hana hef eg ekki lengur her. A svipstundu einhverntimann i sumar fannst mer eg allt i einu ordinn “bara utlendingur” her i stadinn fyrir ad eiga heima her. Hugurinn a manni er skrytinn – eda kannski ekki svo skrytinn. En nog um thaer paelingar.
Og tha er komid ad thvi – thad sem eg hlakka til ad fa aftur thegar eg flyt eda mun ekki sakna hedan: vinir og fjolskylda, utisundlaugar, ferskt vatn, utsyni yfir fjoll og haf, snjor, blondunartaeki (!), engin kold ibud, engin mengun, engar lestarferdir og mengad og trodid tube i fleiri klukkutima a dag (tho eg muni ju sakna almennilegra almenningssamgangna fyrir utan thetta), minni mannfjoldi og engar lausar vidarklosettsetur.
Endi thetta hermed a thessu skemmtilega ordi -vidarklosettsetur!
|
(Mer leidist greinilega i vinnuni thessa sidustu daga- aldrei verid jafn dugleg ad blogga!)
Jaeja tha er akkurat 1 vika i ferdalagid. Spenningur farinn ad gera vart vid sig a heimilinu sem verdur tomra og tomra med hverjum deginum. Buid ad pakka godum slatta og henda godum slatta af doti lika. Agaetis tilfinning ad fara svona i gegnum dotid sitt –madur er halfgert ad hreinsa ut lifid sitt. Thad er samt skrytin tilfinning ad vera ad flytja hedan. Finnst eg hafa verid her uti i aldir en thad hafa bara verid 3 ar. Finnst thau vera amk 5 ef ekki 10! Enda er madur buinn ad kynnast morgu nyju.
Hef adeins verid ad spekulera hvad eg mun sakna mest og minnst og svona. Reyndi ad gera lista en hann vard bara lengri og lengri.....kom mer a ovart hvad thad verdur mikid sem eg mun sakna, amk fyrst um sinn –svo venst madur hlutunum en thad er nu eitthvad sem madur hefur heldur betur laert –madur getur sko vanist ollu! Amk vona eg ad eg verdi ekki svona sikvartandi Islendingur sem er nykominn heim og finnst allt a Islandi omogulegt og allt betra i utlondum – amk ekki til lengdar og eg leyfi mer thvi ad fa sma utras her fyrst!
Her kemur thvi sma listi yfir thad sem eg mun sakna mest hedan (og eg tala i flestum tilfellum fyrir okkur baedi held eg):
Pobbarnir –tada! Ja their eru numer eitt. Vid munum sakna thess hrikalega ad geta ekki hoppad ut a pobbinn a horninu thegar okkur langar, beint eftir vinnu, eftir matinn, eftir nokkra drykki... –vissulega verdur nog af stodum nalaegt Odinsgotunni godu en stemmningin er heldur ekki su sama heima....Odyr bjor, folk a ollum aldri og af ollum gerdum ad chilla og skemmta ser- engin bid thangad til eftir midnaetti, enginn trodningur og klistrud golf. Og thad tharf ekki ad punta sig og enginn er ad paela i thvi hvernig madur litur ut.
Fjolmidlar. Fer thar helst Jon Snow i Channel 4 frettunum og The Times. Fagleg, skyr og gagnrynin frettamennska sem kafar djupt ofan i hlutina fra morgum hlidum. Hraeodyr blod og baekur og nog urval af theim er annad sem eg mun sakna herfilega.
Breskur matur. Haha! Ja sumum finnst thad eflaust fyndid en ekki mer. Breskur matur er alvarlega heimilislegur og djusi. Shepherd’s pie, beef and ale stew, sausages and mash...paein og kassurnar kunnum vid nu ordid ad gera sjalf (thid sem lesid thetta getid farid ad lata ykkur hlakka til ad koma i matarbod til okkar hehe – eda var eg rett i thessu ad gera okkur ovinsael i theim skilningi?), en almennilegar pulsur er ekki haegt ad fa heima (og eg held eg leggi ekki i pulsugerd sjalf). SS haleluja –rugl! Frankfurter fars drasl ad minu mati, sem eg fae magapinu af. Setja alvoru (svina)kjot i thetta og fersk krydd og svona takk fyrir. Og hafa beikonid almennilega thykkt lika, kjotidnadarmenn.
Thad tharf varla ad nefna thad en odyr matur og vin er audvitad hatt a listanum. Hakk og kjuklingur a edlilegu hversdagslegu verdi. Ferskt graenmeti og heimatilbunar sultur a utimarkadnum – sem er nota bene alveg i gangi a veturna svo hvers vegna ekki a Islandi? Audvelt adgengi ad vini er e-d sem eg mun pottthett sakna lika. Skemmtilegustu budarferdirnar hja okkur hafa verid ferdirnar i vinbudina godu a horninu. Og alltaf haegt ad treysta a litlu indversku budina a kvoldin ef manni langar i orfaa bjora i vidbot. Engin skipulagning fram i timann hvenaer og hversu mikid madur aetlar ad drekka. Hvenaer o hvenaer aetla islensk stjornvold ad leyfa okkur greyjunum ad kaupa afengi uti bud og haetta einok(r)uninni?
Ae vitid thad nu aetla eg bara ad plampa restinni her: gaseldavelin a Stocton Road, odyrir og godir hadegisstadir eins og Pret a Manger, Wagamama’s (yrdi hit a Islandi – svona ef einhver er ad spa i veitingarekstri) og Pizza Express, almennilegir almenningsgardar, gladlynd thjonusta, kaldhaednin i humornum, ad komast audveldlega og odyrt til utlanda, dvd heimsendingarthjonustan og milda vedrid....
Eg er samt mjog fegin ad vera ad fara hedan, thad var 100% rett akvordun, en eg kemst samt ekki hja thvi ad finna fyrir oggulitilli kvidatilfinningu...thad sem eg held ad verdi erfidast og eg muni sakna allra mest er thetta “anonymity” sem madur byr vid uti. Erfitt ad utskyra nakvaemlega en her uti er enginn ad paela i thvi hvad madur er ad gera eda hvernig, hvar, hvenaer....Thad er kannski klisja thetta med ad “throskast” i utlondum og allt thad, en thad er samt rett - otrulegt hvad madur laerir mikid um sjalfan sig og getur motad sinar eigin skodanir og gildi vel thegar madur hefur faerri i kringum sig til ad hafa ahrif a thau (og kynnist nyju samfelagi sem hefur adrar hugmyndir um hvernig madur a ad vera). No peer pressure, engin vidmid. Madur fattar thad eiginlega ekki fyrr en madur er laus vid thad og thvi fylgir mikil frelsistilfinning. Madur mun missa thetta um leid og madur stigur faeti a klakann litla en samt vona eg ad madur geti haldid i hluta thess sem madur er buinn ad laera. En thad sem eg hef samt lika fundid er ad –bingo- madur getur nefnilega lika fengid nog af “anonymity”! Madur er eftir alltsaman felagsskepna og tharf sina vini og fjolskyldu i kringum sig. Madur er manns gaman. Og thad er thad sem thetta snyst um. Eg veit ekki 100% af hverju en eg finn bara ad thad er 100% kominn timi fyrir mig ad fara heim – af thvi eg tharf bara ad fara HEIM og finna HEIMAtilfinningu -sem byggist ad mestu leyti a ad hafa tha sem manni thykir vaenst um, i kringum sig. Hana hef eg ekki lengur her. A svipstundu einhverntimann i sumar fannst mer eg allt i einu ordinn “bara utlendingur” her i stadinn fyrir ad eiga heima her. Hugurinn a manni er skrytinn – eda kannski ekki svo skrytinn. En nog um thaer paelingar.
Og tha er komid ad thvi – thad sem eg hlakka til ad fa aftur thegar eg flyt eda mun ekki sakna hedan: vinir og fjolskylda, utisundlaugar, ferskt vatn, utsyni yfir fjoll og haf, snjor, blondunartaeki (!), engin kold ibud, engin mengun, engar lestarferdir og mengad og trodid tube i fleiri klukkutima a dag (tho eg muni ju sakna almennilegra almenningssamgangna fyrir utan thetta), minni mannfjoldi og engar lausar vidarklosettsetur.
Endi thetta hermed a thessu skemmtilega ordi -vidarklosettsetur!
mánudagur, nóvember 07, 2005
Eg a hetjulega vinkonu....
sem hljop hvorki meira ne minna en 42 kilometra i gaer i New York marathoninu! Til hamingju Asta (tho thu sjair thetta liklega ekki thar sem nytur "verdlaunanna" i solinni nuna a Bahamas sem thu att sko fyllilega skilid!) - thu ert otruleg! Puhufffff eg verd samt bara uppgefin vid tilhugsunina og er fegin ad eg var ekki ad gera thetta tho thad hafi eflaust verid mega-endorfin-kikk ad koma i mark i Central Park eftir ad hafa hlaupid um 5 hverfi New York borgar og framhja ollum helstu merkisstodum med nokkrar milljonir manna glapandi a sig!
Nei ekki hefdi eg dugad lengi i thessu, tho eg hafi verid agaetlega dugleg i raektinni undanfarid - en thad er mestmegnis til ad styrkja mina einstaklega sloppu handleggi og bak fyrir komandi bakpokapul.
Thegar vid Asta vorum litlar tha var eg nu eitthvad ad reyna ad halda i vid hana i sportiheitunum - hun dro mig ut i fotbolta og i ymis svona hlaup. Eg komst nu svei mer tha i 5. saeti i einhverju Landsbankahlaupi minnir mig, a eftir henni i 3. eda 4. saeti. En verr leid mer i 7 km skemmtiskokkinu (n.b. hver skirdi thetta skemmtiskokk!?) thar sem eg skakklappadist naestum gratandi framhja mommu og pabba i lokin og helt eg vaeri komin med astma! Og verdlaunin min voru einhver ogedslegur mysudrykkur (het hann ekki Garpur? ojojoj) i bodi Sol i lokin. Hef aldrei verid meira buin a thvi a aevinni, og fekk nakvaemlega ekkert kikk utur thessu. Bara eitt stk suran Garp. Eftir skemmtiskokkid (og misheppnad ar ad reyna vid handbolta i 5. deild Fram og annad i fimleikum) held eg ad eg hafi gefist upp a thessu. Er hreinlega vonlaus i ithrottum, punktur basta. Betri i dansi og almennu gruvi. En Asta heldur otraud afram. 42 kilometrar, FJORUTIUOGTVEIR KILOMETRAR hvernig er thetta haegt! Otrulegt stoff.
|
sem hljop hvorki meira ne minna en 42 kilometra i gaer i New York marathoninu! Til hamingju Asta (tho thu sjair thetta liklega ekki thar sem nytur "verdlaunanna" i solinni nuna a Bahamas sem thu att sko fyllilega skilid!) - thu ert otruleg! Puhufffff eg verd samt bara uppgefin vid tilhugsunina og er fegin ad eg var ekki ad gera thetta tho thad hafi eflaust verid mega-endorfin-kikk ad koma i mark i Central Park eftir ad hafa hlaupid um 5 hverfi New York borgar og framhja ollum helstu merkisstodum med nokkrar milljonir manna glapandi a sig!
Nei ekki hefdi eg dugad lengi i thessu, tho eg hafi verid agaetlega dugleg i raektinni undanfarid - en thad er mestmegnis til ad styrkja mina einstaklega sloppu handleggi og bak fyrir komandi bakpokapul.
Thegar vid Asta vorum litlar tha var eg nu eitthvad ad reyna ad halda i vid hana i sportiheitunum - hun dro mig ut i fotbolta og i ymis svona hlaup. Eg komst nu svei mer tha i 5. saeti i einhverju Landsbankahlaupi minnir mig, a eftir henni i 3. eda 4. saeti. En verr leid mer i 7 km skemmtiskokkinu (n.b. hver skirdi thetta skemmtiskokk!?) thar sem eg skakklappadist naestum gratandi framhja mommu og pabba i lokin og helt eg vaeri komin med astma! Og verdlaunin min voru einhver ogedslegur mysudrykkur (het hann ekki Garpur? ojojoj) i bodi Sol i lokin. Hef aldrei verid meira buin a thvi a aevinni, og fekk nakvaemlega ekkert kikk utur thessu. Bara eitt stk suran Garp. Eftir skemmtiskokkid (og misheppnad ar ad reyna vid handbolta i 5. deild Fram og annad i fimleikum) held eg ad eg hafi gefist upp a thessu. Er hreinlega vonlaus i ithrottum, punktur basta. Betri i dansi og almennu gruvi. En Asta heldur otraud afram. 42 kilometrar, FJORUTIUOGTVEIR KILOMETRAR hvernig er thetta haegt! Otrulegt stoff.
föstudagur, nóvember 04, 2005
Sameinumst hjalpum theim.....
ad semja nytt lag! Sa frett um thad ad tvieykid Einar Barda og Bubbi seu ad vinna ad nyrri utgafu lagsins "hjalpum theim" fra 1986 til styrktar Hjalparstofnun Kirkjunnar. Ok ekkert ad thvi ad styrkja god malefni en PLIS PLIS PLIIIIIIIS er haegt ad velja annad lag eda hreinlega bua til nytt? Eg haetti vid ad flytja heim ef eg tharf ad hlusta a thessa hormung spilada i ollum budum baejarins! Thetta er eitt versta lag til ad fa a heilann lika - er buin ad vera med thad a heilanum sidan eg las frettina i gaer (nottin lika innifalin thar - martrod!). Var reyndar buin ad losa mig vid thad i smastund nuna i morgun en nu sem eg skrifa thetta - here we go again....sameinumst...argggg!
Eg stofna hermed godgerdasamtok til ad hjalpa okkur fra thessum oskopum....
|
ad semja nytt lag! Sa frett um thad ad tvieykid Einar Barda og Bubbi seu ad vinna ad nyrri utgafu lagsins "hjalpum theim" fra 1986 til styrktar Hjalparstofnun Kirkjunnar. Ok ekkert ad thvi ad styrkja god malefni en PLIS PLIS PLIIIIIIIS er haegt ad velja annad lag eda hreinlega bua til nytt? Eg haetti vid ad flytja heim ef eg tharf ad hlusta a thessa hormung spilada i ollum budum baejarins! Thetta er eitt versta lag til ad fa a heilann lika - er buin ad vera med thad a heilanum sidan eg las frettina i gaer (nottin lika innifalin thar - martrod!). Var reyndar buin ad losa mig vid thad i smastund nuna i morgun en nu sem eg skrifa thetta - here we go again....sameinumst...argggg!
Eg stofna hermed godgerdasamtok til ad hjalpa okkur fra thessum oskopum....
fimmtudagur, nóvember 03, 2005
It’s grim up north
Her i UK er nokkur rigur a milli sudurhluta og nordurhluta landsins. Folkid her fyrir sunnan gerir grin ad stodum fyrir nordan sem hafa att i hogg ad saekja vegna nidurfalls idnadar og landbunadar undanfarna aratugi. Gamlar graar idnadarborgir, atvinnuleysi, council estates og chavs med skrytinn hreim er imyndin – en er thad raunveruleikinn?
Thad er osjaldan sem madur ser einhverjar svona frettir.
Eg get ad vissu leyti stadfest thessa gloomy mynd af nordrinu. Eg er nylega buin ad vera i og i kringum Manchester vegna vinnu. Eg var frekar svekkt yfir Manchester thvi eg hafdi heyrt ad thad hefdi verid svo mikil uppbyggning thar a sidustu arum og ad allt vaeri nuna skinandi flott – mikid rett thad hefur verid otruleg uppbygging: nyjar kringlur, radstefnuholl osfrv – en gud hvernig var thessi borg tha adur? Thad sem eg sa var gra og kuldaleg borg med engan midpunkt og full af graum 70s blokkarbyggningum. Yuck. Meira ad segja folkid var dapurlegt a svipinn. Nu er Icelandair ad fara ad fljuga thangad. Ekki veit eg hvernig their aetla ad fylla velarnar thangad, nema kannski med orfaum i vidskiptaerindum og hopum af islenskum fotboltabrjalaedingum (svo thad myndi kannski takast ad “fylla” velina i theirri merkingu ordsins!). Eda aetli trendid fra thvi fyrir 20 arum verdi endurtekid, thar sem folk flykktist til stada eins og Newcastle til ad fara i verslunarferdir, vegna thess hve gengid a kronunni er ordid svo hatt? Ja, amk mun eg ekki fara i thetta flug nema eg neydist til thess. Eg hugsa ad leidin tilbaka verdi tho fyllri. Tha munu flaeda yfir Islendinga valtar Manchester chav-gellur i of stuttum magabolum og of haum haelaskom, og gaejar “Gallagher braedra-style”. Magnad!
En annars stadur sem eg for til um daginn sem var enn verri var Blackburn, rett fyrir nordan Manchester. Grarri veruleika hef eg sjaldan sed. Uffffff. Midbaerinn var eins og eitt samfellt Ingolfstorg, fullt af “discount” budum, “fish bars” og leiktaekjasolum. Eg vidurkenni ad eg var tharna um midjan dag a virkum degi svo thad gaeti hafa skekkt eitthvad mat mitt, en eg sa basically bara 3 demografiur tharna: chav-unglingar hangandi vid goturnar ad telja bila af thvi thau hofdu ekkert annad ad gera, hrorlegt folk annad hvort aldrad eda fatlad (eg sa svona 40 manns i hjolastol a theim 2 dogum sem eg var tharna) og muslimar – dularfullar svartar verur sveimandi utum allt, med fulskeggjudum monnum sinum. Thetta var mjog skrytin mynd og madur stakk algjorlega i stuf vid umhverfid sitt, verandi normal 29 ara vinnandi manneskja i drakt. Mer fannst eg allt i einu vera ovenju heppin ad vera "normal" og ekki fra stad eins og Blackburn. Furdulegt og frekar nidurdrepandi. Borgaryfirvoldin sem vid toludum vid vegna verkefnisins foru mas naestum thvi nidur a hnen fyrir framan okkur til ad gratbidja okkur um ad fa einhvern til ad byggja almennilegt hotel i baenum. Held ad thad verdi nu ekki i brad.
Annar “grim” stadur sem eg hef farid til er Aberdeen. Med theim grarri stodum sem eg hef komid til, enda allt byggt ur graniti thar og hvassir Nordursjavarvindar sem leika um borgina brrrrrr. Held ad systir min sem bjo thar se nokkud sammala.
Ja, nu er ein vika eftir i vinnunni og thad litur ut fyrir ad eg thurfi ad fara til Manchester einu sinni enn adur en eg fer, til ad kynna konnunina mina a radstefnumarkadnum thar. Sem var reyndar mjog jakvaed. Reyndar eru audvitad adrir jakvaedir hlutir vid nordurhluta thessa lands, td eru audvitad fullt af fallegum stodum td. York og Durham. Og folkid mun vingjarnlegra, “how are you luv?, thank you dear” osfrv.
Mer lidur samt betur her fyrir sunnan. Tho er eg ad fara ad flytja nordur – i odrum skilningi bradlega. Madur hefur adeins verid ad reyna ad kreista utur upplifuninni ad vera her i/nalaegt London undanfarid. Buin ad skella mer a nokkur sofn sem eg hef ekki nad ad fara a adur og svona. For i gaer i uppahalds safnid mitt her, Hayward Gallery –hundljott ad utan en brilljant syningar inni. Thar var syning ymissa listamanna undir themanu “art, life and the tourists eye”. Syning sem fokuseradi a neikvaedari hlidar ferdamennsku. Efni sem eg er thokkalega kunnug en fraedandi ad sja hvernig listamenn taka a thvi. Thetta var eiginlega nokkud creepy syning, fullt af video doti med skrytnum raddeffektum og paelingar i kringum –einmitt- graa eda “fake” turistastadi eins og Auswitzch og Las Vegas. I einu ahrifamiklu videoi var fylgt eftir hopi ameriskra og evropskra turista i skipulogdum tur um litinn bae i Nyju Gineu. Thar var native folkinu stillt upp halfnakid og malad a hefdbundinn hatt eins og styttum, svo turistarnir gaetu tekid myndir. Pinkulitil born thvingud til ad brosa af frekum og feitum hvitum ferdamonnum. Native folkid skildi ekkert i thvi hvers vegna turistrarnir vildu taka thessar myndir, en juju thau fengu tho 2 dollara fyrir og gatu keypt ser einhver fot fyrir peninginn, svo thau sogdust vera satt. En madur sa i augum theirra ad thad voru thau ekki. Trist stoff og faer mann til ad hugsa.
Vid Binni skruppum svo til London eina helgina um daginn, skelltum okkur a sitthvort safnid – mjog lysandi val, hehe: eg Design Museum og hann Imperial War Museum. Hittumst svo i St Pauls til ad fa utsyni yfir borgina, sem var nokkud magnad en Binni segir betur fra thvi. Endudum svo a uppahaldspobbunum okkar i Soho, ma. The Salisbury, fengum okkur mat a odyrum indverskum eins og svo oft adur og skelltum okkur svo a bluesbarinn Ain’t Nothin’ But rett hja Regent's Street, sem mer hafdi verid bent a. Eg geri slikt hid sama fyrir hvern thann sem er a leid til London og filar litla oformlega trodna stadi med goda musikk og stemmningu.
London er reyndar frekar "grim" i dag. Rigning. Hlakka til ad drifa mig til sunny Mehiko bradlega.
|
Her i UK er nokkur rigur a milli sudurhluta og nordurhluta landsins. Folkid her fyrir sunnan gerir grin ad stodum fyrir nordan sem hafa att i hogg ad saekja vegna nidurfalls idnadar og landbunadar undanfarna aratugi. Gamlar graar idnadarborgir, atvinnuleysi, council estates og chavs med skrytinn hreim er imyndin – en er thad raunveruleikinn?
Thad er osjaldan sem madur ser einhverjar svona frettir.
Eg get ad vissu leyti stadfest thessa gloomy mynd af nordrinu. Eg er nylega buin ad vera i og i kringum Manchester vegna vinnu. Eg var frekar svekkt yfir Manchester thvi eg hafdi heyrt ad thad hefdi verid svo mikil uppbyggning thar a sidustu arum og ad allt vaeri nuna skinandi flott – mikid rett thad hefur verid otruleg uppbygging: nyjar kringlur, radstefnuholl osfrv – en gud hvernig var thessi borg tha adur? Thad sem eg sa var gra og kuldaleg borg med engan midpunkt og full af graum 70s blokkarbyggningum. Yuck. Meira ad segja folkid var dapurlegt a svipinn. Nu er Icelandair ad fara ad fljuga thangad. Ekki veit eg hvernig their aetla ad fylla velarnar thangad, nema kannski med orfaum i vidskiptaerindum og hopum af islenskum fotboltabrjalaedingum (svo thad myndi kannski takast ad “fylla” velina i theirri merkingu ordsins!). Eda aetli trendid fra thvi fyrir 20 arum verdi endurtekid, thar sem folk flykktist til stada eins og Newcastle til ad fara i verslunarferdir, vegna thess hve gengid a kronunni er ordid svo hatt? Ja, amk mun eg ekki fara i thetta flug nema eg neydist til thess. Eg hugsa ad leidin tilbaka verdi tho fyllri. Tha munu flaeda yfir Islendinga valtar Manchester chav-gellur i of stuttum magabolum og of haum haelaskom, og gaejar “Gallagher braedra-style”. Magnad!
En annars stadur sem eg for til um daginn sem var enn verri var Blackburn, rett fyrir nordan Manchester. Grarri veruleika hef eg sjaldan sed. Uffffff. Midbaerinn var eins og eitt samfellt Ingolfstorg, fullt af “discount” budum, “fish bars” og leiktaekjasolum. Eg vidurkenni ad eg var tharna um midjan dag a virkum degi svo thad gaeti hafa skekkt eitthvad mat mitt, en eg sa basically bara 3 demografiur tharna: chav-unglingar hangandi vid goturnar ad telja bila af thvi thau hofdu ekkert annad ad gera, hrorlegt folk annad hvort aldrad eda fatlad (eg sa svona 40 manns i hjolastol a theim 2 dogum sem eg var tharna) og muslimar – dularfullar svartar verur sveimandi utum allt, med fulskeggjudum monnum sinum. Thetta var mjog skrytin mynd og madur stakk algjorlega i stuf vid umhverfid sitt, verandi normal 29 ara vinnandi manneskja i drakt. Mer fannst eg allt i einu vera ovenju heppin ad vera "normal" og ekki fra stad eins og Blackburn. Furdulegt og frekar nidurdrepandi. Borgaryfirvoldin sem vid toludum vid vegna verkefnisins foru mas naestum thvi nidur a hnen fyrir framan okkur til ad gratbidja okkur um ad fa einhvern til ad byggja almennilegt hotel i baenum. Held ad thad verdi nu ekki i brad.
Annar “grim” stadur sem eg hef farid til er Aberdeen. Med theim grarri stodum sem eg hef komid til, enda allt byggt ur graniti thar og hvassir Nordursjavarvindar sem leika um borgina brrrrrr. Held ad systir min sem bjo thar se nokkud sammala.
Ja, nu er ein vika eftir i vinnunni og thad litur ut fyrir ad eg thurfi ad fara til Manchester einu sinni enn adur en eg fer, til ad kynna konnunina mina a radstefnumarkadnum thar. Sem var reyndar mjog jakvaed. Reyndar eru audvitad adrir jakvaedir hlutir vid nordurhluta thessa lands, td eru audvitad fullt af fallegum stodum td. York og Durham. Og folkid mun vingjarnlegra, “how are you luv?, thank you dear” osfrv.
Mer lidur samt betur her fyrir sunnan. Tho er eg ad fara ad flytja nordur – i odrum skilningi bradlega. Madur hefur adeins verid ad reyna ad kreista utur upplifuninni ad vera her i/nalaegt London undanfarid. Buin ad skella mer a nokkur sofn sem eg hef ekki nad ad fara a adur og svona. For i gaer i uppahalds safnid mitt her, Hayward Gallery –hundljott ad utan en brilljant syningar inni. Thar var syning ymissa listamanna undir themanu “art, life and the tourists eye”. Syning sem fokuseradi a neikvaedari hlidar ferdamennsku. Efni sem eg er thokkalega kunnug en fraedandi ad sja hvernig listamenn taka a thvi. Thetta var eiginlega nokkud creepy syning, fullt af video doti med skrytnum raddeffektum og paelingar i kringum –einmitt- graa eda “fake” turistastadi eins og Auswitzch og Las Vegas. I einu ahrifamiklu videoi var fylgt eftir hopi ameriskra og evropskra turista i skipulogdum tur um litinn bae i Nyju Gineu. Thar var native folkinu stillt upp halfnakid og malad a hefdbundinn hatt eins og styttum, svo turistarnir gaetu tekid myndir. Pinkulitil born thvingud til ad brosa af frekum og feitum hvitum ferdamonnum. Native folkid skildi ekkert i thvi hvers vegna turistrarnir vildu taka thessar myndir, en juju thau fengu tho 2 dollara fyrir og gatu keypt ser einhver fot fyrir peninginn, svo thau sogdust vera satt. En madur sa i augum theirra ad thad voru thau ekki. Trist stoff og faer mann til ad hugsa.
Vid Binni skruppum svo til London eina helgina um daginn, skelltum okkur a sitthvort safnid – mjog lysandi val, hehe: eg Design Museum og hann Imperial War Museum. Hittumst svo i St Pauls til ad fa utsyni yfir borgina, sem var nokkud magnad en Binni segir betur fra thvi. Endudum svo a uppahaldspobbunum okkar i Soho, ma. The Salisbury, fengum okkur mat a odyrum indverskum eins og svo oft adur og skelltum okkur svo a bluesbarinn Ain’t Nothin’ But rett hja Regent's Street, sem mer hafdi verid bent a. Eg geri slikt hid sama fyrir hvern thann sem er a leid til London og filar litla oformlega trodna stadi med goda musikk og stemmningu.
London er reyndar frekar "grim" i dag. Rigning. Hlakka til ad drifa mig til sunny Mehiko bradlega.
miðvikudagur, október 26, 2005
Jei eg spottadi fraega manneskju i gaer her a Baker Street: Janet Street Porter, bladamann og kulista med meiru.
Ja, reyndar er hun kannski meira B-celebrity (sem sannast med thvi ad hun var i raunveruleikathaettinum "I'm a celebrity, get me out of here!") - en hun er samt ein flottasta konan i Bretlandi ad minu mati - ein af thessum sjaldgaefu tough-nut feminista kellingum (pardon my french segi eg eins og Binni) sem eru lika hrikalega fyndnar. Her eru daemi um thad sem hun hefur latid utur ser....
"I've owned more sofas than I've had husbands. Both sag in the end, but I generally fall out of love with the furniture quicker than the men."
"Politics is a profession which doesn't take women seriously until there's an election in the offing and their vote might be needed. Appealing to women voters is a cynical ploy that won't work, because politics treats women who want to enter the profession as second best..."
"We need a new version of Who's Who in these days of instant celebrity stardom So whatever happened to Paul Burrell? With a new reality television a week planned for 2005 featuring subjects as diverse as masked celebrity wrestling to rearing a plastic baby, soon almost everyone in the UK will have had the opportunity to appear on camera having a colonic irrigation, doing the washing up or failing at a new skill like brick laying or golf. Before long, we'll all have had our moment of fame, and be boasting at dinner parties that we°ve actually met a family who have set a new trend by refusing to swap homes with a bunch of illegal Latvian immigrants for a BBC2 series on life in a fish processing plant in Scotland."
"Caesar salad is one of my favourite lunch foods. You can shovel it in and talk at the same time."
"Obviously I've spent most of my working life with men and they have this way of operating which seems a bit alien to me. At a big meeting at the BBC this bloke said to me: 'I'm going to put my dick on the table at this point...' I though: 'No, not really.' What he meant was, 'I'm going to be perfectly honest.'"
"Send a fiver to Bono to ease our suffering. I long for the day when a month passes without a bloody charity appeal fronted by Sue Cook, Terry Wogan or Lennie Henry and Dawn French littering up my viewing time. Charity records are another manifestation of our inability just to donate, with no strings attached. Bono and his mates could donate money from all the decent records they've made but thatçs not seen as 'fun'. Recording a crap song line by line in expensive recording studios all over the world and dubbing it together in a fricassee of talent just produces one result - rubbish. In fact, why don't we start sending money to Bono now in the hope that there's still time to abort the project."
Thad vantar meira af svona folki i heiminum - tell it like it is!
|
Ja, reyndar er hun kannski meira B-celebrity (sem sannast med thvi ad hun var i raunveruleikathaettinum "I'm a celebrity, get me out of here!") - en hun er samt ein flottasta konan i Bretlandi ad minu mati - ein af thessum sjaldgaefu tough-nut feminista kellingum (pardon my french segi eg eins og Binni) sem eru lika hrikalega fyndnar. Her eru daemi um thad sem hun hefur latid utur ser....
"I've owned more sofas than I've had husbands. Both sag in the end, but I generally fall out of love with the furniture quicker than the men."
"Politics is a profession which doesn't take women seriously until there's an election in the offing and their vote might be needed. Appealing to women voters is a cynical ploy that won't work, because politics treats women who want to enter the profession as second best..."
"We need a new version of Who's Who in these days of instant celebrity stardom So whatever happened to Paul Burrell? With a new reality television a week planned for 2005 featuring subjects as diverse as masked celebrity wrestling to rearing a plastic baby, soon almost everyone in the UK will have had the opportunity to appear on camera having a colonic irrigation, doing the washing up or failing at a new skill like brick laying or golf. Before long, we'll all have had our moment of fame, and be boasting at dinner parties that we°ve actually met a family who have set a new trend by refusing to swap homes with a bunch of illegal Latvian immigrants for a BBC2 series on life in a fish processing plant in Scotland."
"Caesar salad is one of my favourite lunch foods. You can shovel it in and talk at the same time."
"Obviously I've spent most of my working life with men and they have this way of operating which seems a bit alien to me. At a big meeting at the BBC this bloke said to me: 'I'm going to put my dick on the table at this point...' I though: 'No, not really.' What he meant was, 'I'm going to be perfectly honest.'"
"Send a fiver to Bono to ease our suffering. I long for the day when a month passes without a bloody charity appeal fronted by Sue Cook, Terry Wogan or Lennie Henry and Dawn French littering up my viewing time. Charity records are another manifestation of our inability just to donate, with no strings attached. Bono and his mates could donate money from all the decent records they've made but thatçs not seen as 'fun'. Recording a crap song line by line in expensive recording studios all over the world and dubbing it together in a fricassee of talent just produces one result - rubbish. In fact, why don't we start sending money to Bono now in the hope that there's still time to abort the project."
Thad vantar meira af svona folki i heiminum - tell it like it is!
fimmtudagur, október 20, 2005
Eins gott ad flyja bara til Islands....!
Miklum vetrarkulda spáð í Bretlandi
Breskir veðurfræðingar vara við því að komandi vetur geti orðið sá kaldasti í áratug. Undangengnir vetur hafi verið mildir og megi fólk búast við kaldari vetri nú en áður, að sögn veðurfræðinganna, sem byggja útreikninga sína á niðurstöðum rannsóknar á breytingum á sjávarhita. Að sögn bresku fréttastofunnar Sky getur kaldur vetur orðið fjölda fólks að fjörtjóni.
Að sögn veðurfræðinganna benda útreikningarnir til þess að kaldara verði í Evrópu en undangengna vetur. Byggja þeir niðurstöður sínar m.a. á því að hitabreytingar fylgi ákveðnu ferli. Þeir setja reyndar þann fyrirvara á útreikninga sína, að hitabreytingar fylgi ekki ætíð ferlinu og því rætist stundum ekki úr spám þeirra.
Lækkun meðalhita um eina gráðu að vetri til getur orðið til þess að 8.000 manns láti lífið í Bretlandi einu saman, samkvæmt Sky.
Ríkisstjórn Bretlands segir megin ástæðu þess að fólk látist vegna kulda vera þá, að það hafi ekki ráð á að hita hús sín almennilega.
|
Miklum vetrarkulda spáð í Bretlandi
Breskir veðurfræðingar vara við því að komandi vetur geti orðið sá kaldasti í áratug. Undangengnir vetur hafi verið mildir og megi fólk búast við kaldari vetri nú en áður, að sögn veðurfræðinganna, sem byggja útreikninga sína á niðurstöðum rannsóknar á breytingum á sjávarhita. Að sögn bresku fréttastofunnar Sky getur kaldur vetur orðið fjölda fólks að fjörtjóni.
Að sögn veðurfræðinganna benda útreikningarnir til þess að kaldara verði í Evrópu en undangengna vetur. Byggja þeir niðurstöður sínar m.a. á því að hitabreytingar fylgi ákveðnu ferli. Þeir setja reyndar þann fyrirvara á útreikninga sína, að hitabreytingar fylgi ekki ætíð ferlinu og því rætist stundum ekki úr spám þeirra.
Lækkun meðalhita um eina gráðu að vetri til getur orðið til þess að 8.000 manns láti lífið í Bretlandi einu saman, samkvæmt Sky.
Ríkisstjórn Bretlands segir megin ástæðu þess að fólk látist vegna kulda vera þá, að það hafi ekki ráð á að hita hús sín almennilega.
miðvikudagur, október 19, 2005
Grískur Gullfoss?
Það ótrúlegasta gerðist á litla hótelinu sem við gistum á á eyjunni Amorgos um daginn, sem ég verð bara að segja frá. Hótelið var hálftómt og við fengum herbergi númer 4 á 2. hæð. Getið þið hvað hékk við hliðina á hurðinni okkar? Mynd af Gullfossi! Ég sver það. Þetta var svona gömul upplituð ljósmynd örugglega frá 1950, af okkar ástkæra fossi. Ekki spurning að þetta var Gullfoss, frá þessu týpíska sjónarhorni frá stígnum niður að honum. Myndin hékk þarna á meðal annarra svipaðra mynda frá Grikklandi við hurðir annarra gesta. Hvernig í ósköpunum þessi mynd rataði á þetta litla gistiheimili er erfitt að ímynda sér (og það á akkúrat þessu hóteli sem örugglega ekki margir Íslendingar hafa komið á áður og við akkurat þetta herbergi).
Planið var alltaf að spyrja hóteleigandann um þetta, en þegar ég fór að borga honum síðasta kvöldið var ég svo upptekin af því að skoða allar marúmyndirnar og annað furðulegt dót sem hékk á veggjunum inná skrifstofu hjá honum, og hann svo upptekin af því að ota að mér flösku með ógeðslegum líkjör í kveðjugjöf, að ég steingleymdi því. Ég var næstum því búin að vekja kallinn næsta morgun kl. 6 þegar við þurftum að fara útí ferju...garg ég er enn að pirra mig á því að hafa ekki spurt hann! Kallinn er örugglega ekki með e-mail heldur. Ætti maður að hringja til að svala forvitninni? Æ nei hann talaði sáralitla ensku hvort sem er og myndi ekkert skilja í mér. Hmmm nei ætli “the mystery of the golden waterfall picture” verði ekki bara alltaf mystery...húhúhúúúú. Eða hvað, ætli tvíburabróðir Gullfoss leynist einhversstaðar á grísku eyjunum? Jæja ég er amk með sönnun á þessu öllu saman í myndaalbúminu!
Fyrst ég er enn að röfla um Grikkland þá dettur mér eitt annað skondið í hug. En eins og örugglega margir (sérstaklega karlkyns) Íslendingar hafa fattað á undan okkur og fundist gasalega sniðugt þá er Grikkland örugglega eina landið þar sem það er “socially acceptable” að fara til hóru. Setningar eins og “förum til hóru fyrst...”, “ hey frábært, þarna er hóra” og “eigum við að sofa uppí hóru í kvöld eða?” (yikes!) voru ekki óalgengar í ferðinni okkar. Ojojojjj. Ástæðan er sú að “hóra” þýðir höfuðborg á grísku. Ahahahaha svaka fyndið. Ja, allavegana gat maður oft ekki varist brosi yfir ósmekklegheitunum sem urðu að koma útúr manni stundum þarna...
Annað fyndið, ósmekklegt, eða hvað sem menn vilja kalla það er sú staðreynd að ég festi kaup á diski með engum öðrum en hjartaknúsaranum Lionel Ritchie um daginn. Roðn (hey, hann var þó á tilboði!). Nei þetta ekki djók. Ég fattaði um daginn að það væru sko bara nokkur lög sem ég fílaði með manninum. Hvað er meira feel-good grúví en “All Night Long”, meira partý en “Dancing on the Ceiling” og meira chill-out en “Easy”? Ég skippa reyndar yfir slatta af freeeekar slepjulegum ballöðum inná milli - er t.d. ekki ennþá að meika “Hello”. En á heildina litið er þetta fínn diskur, voga ég mér að segja. Ég er bara hopeless fíkill á 80s hljómborðstakta eins og í “Running with the Night”, það er staðreynd. Hey fyrst ég er að minnast á svona tilgangslausa staðreynd um sjálfa mig, þá er kannski eins gott að klára “klukkið” sem allir eru að senda á milli þessa dagana en ég hef ekki haft tækifæri á að svara ennþá. Here goes:
1. Ég hreinlega dýrka hallærisleg 80s lög með fullt af synthesizer-rugli. Því asnalegri hljóð því betra: beepbeep...fúúúmmm
2. Mín fyrsta minning er þegar ég var stungin í kinnina af býflugu á rólunni sem ég fékk í afmælsgjöf 3 ára - Ouch!
3. Ég elska allt súrt - ekki bara súrt hlaup heldur súrsaðan lauk beint uppúr krukkunni og pickled onion/salt & vinegar/worcester sauce snakk líka frá UK - mun sakna þess þegar ég flyt! slurp
4. Af öllum skordýrum er ég hræddust við hrossaflugur (undarlegt nokk ekki svo mikid býflugur).
5. Ég man mis-tilgangslausa hluti mjög vel eins og símanúmer, póstnúmer (þessi löngu bresku sko), bankareiknings númer, kennitölur og reyndar nöfn líka....af því ég skynja tölur og stafi sem liti - já Sonja þú ert “gul” og Hrund þú ert “græn” hvort sem ykkur líkar betur eða verr! hehe flestum finnst þetta hrikalega skrýtið en ef einhver sem les þetta kannast við þetta sjálfur þá kallast þetta fyrirbrigði samskynjun - kemur í ýmsum útgáfum td. finna sumir bragð af vissum hljóðum og allskonar svona en sem betur fer er ég ekki svo absúrd :-O
Læt flakka með hérna líka stykki úr laginu “All Night Long” með vini mínum Lionel úr því ég var að tala um það hér fyrir ofan. Maður hefur svo oft verið að bulla með því en nú er maður kominn með textann:
Tom bo li de, say de moi ya
Yeah, jambo jumbo
Way to party, o we goin’
Oh, jambali
Tom bo li de, say de moi ya
Yeah, jambo jumbo!
Mig grunar að hér sé um swahili að ræða, með enskuslettum. Otrulegt nokk en ég á vinkonu sem kann swahili - ég þarf að fá hana til að staðfesta hvað “jambo jumbo” þýðir. hmmm. Swahili er ótrúlega krúttlegt tungumál - ég hef heyrt Rhi vinkonu, sem vann á safari garði í Tanzaníu í 6 ár, tala hana og hún hljómar alveg eins og barnamál - “gaga baba kiki...” -magnað. Getur varla verið svo erfitt að læra þá eða? Ég skelli mér kannski á swahili námskeið meðan Binni baslar við spænskuna næstu 4 vikur harharhar.
|
Það ótrúlegasta gerðist á litla hótelinu sem við gistum á á eyjunni Amorgos um daginn, sem ég verð bara að segja frá. Hótelið var hálftómt og við fengum herbergi númer 4 á 2. hæð. Getið þið hvað hékk við hliðina á hurðinni okkar? Mynd af Gullfossi! Ég sver það. Þetta var svona gömul upplituð ljósmynd örugglega frá 1950, af okkar ástkæra fossi. Ekki spurning að þetta var Gullfoss, frá þessu týpíska sjónarhorni frá stígnum niður að honum. Myndin hékk þarna á meðal annarra svipaðra mynda frá Grikklandi við hurðir annarra gesta. Hvernig í ósköpunum þessi mynd rataði á þetta litla gistiheimili er erfitt að ímynda sér (og það á akkúrat þessu hóteli sem örugglega ekki margir Íslendingar hafa komið á áður og við akkurat þetta herbergi).
Planið var alltaf að spyrja hóteleigandann um þetta, en þegar ég fór að borga honum síðasta kvöldið var ég svo upptekin af því að skoða allar marúmyndirnar og annað furðulegt dót sem hékk á veggjunum inná skrifstofu hjá honum, og hann svo upptekin af því að ota að mér flösku með ógeðslegum líkjör í kveðjugjöf, að ég steingleymdi því. Ég var næstum því búin að vekja kallinn næsta morgun kl. 6 þegar við þurftum að fara útí ferju...garg ég er enn að pirra mig á því að hafa ekki spurt hann! Kallinn er örugglega ekki með e-mail heldur. Ætti maður að hringja til að svala forvitninni? Æ nei hann talaði sáralitla ensku hvort sem er og myndi ekkert skilja í mér. Hmmm nei ætli “the mystery of the golden waterfall picture” verði ekki bara alltaf mystery...húhúhúúúú. Eða hvað, ætli tvíburabróðir Gullfoss leynist einhversstaðar á grísku eyjunum? Jæja ég er amk með sönnun á þessu öllu saman í myndaalbúminu!
Fyrst ég er enn að röfla um Grikkland þá dettur mér eitt annað skondið í hug. En eins og örugglega margir (sérstaklega karlkyns) Íslendingar hafa fattað á undan okkur og fundist gasalega sniðugt þá er Grikkland örugglega eina landið þar sem það er “socially acceptable” að fara til hóru. Setningar eins og “förum til hóru fyrst...”, “ hey frábært, þarna er hóra” og “eigum við að sofa uppí hóru í kvöld eða?” (yikes!) voru ekki óalgengar í ferðinni okkar. Ojojojjj. Ástæðan er sú að “hóra” þýðir höfuðborg á grísku. Ahahahaha svaka fyndið. Ja, allavegana gat maður oft ekki varist brosi yfir ósmekklegheitunum sem urðu að koma útúr manni stundum þarna...
Annað fyndið, ósmekklegt, eða hvað sem menn vilja kalla það er sú staðreynd að ég festi kaup á diski með engum öðrum en hjartaknúsaranum Lionel Ritchie um daginn. Roðn (hey, hann var þó á tilboði!). Nei þetta ekki djók. Ég fattaði um daginn að það væru sko bara nokkur lög sem ég fílaði með manninum. Hvað er meira feel-good grúví en “All Night Long”, meira partý en “Dancing on the Ceiling” og meira chill-out en “Easy”? Ég skippa reyndar yfir slatta af freeeekar slepjulegum ballöðum inná milli - er t.d. ekki ennþá að meika “Hello”. En á heildina litið er þetta fínn diskur, voga ég mér að segja. Ég er bara hopeless fíkill á 80s hljómborðstakta eins og í “Running with the Night”, það er staðreynd. Hey fyrst ég er að minnast á svona tilgangslausa staðreynd um sjálfa mig, þá er kannski eins gott að klára “klukkið” sem allir eru að senda á milli þessa dagana en ég hef ekki haft tækifæri á að svara ennþá. Here goes:
1. Ég hreinlega dýrka hallærisleg 80s lög með fullt af synthesizer-rugli. Því asnalegri hljóð því betra: beepbeep...fúúúmmm
2. Mín fyrsta minning er þegar ég var stungin í kinnina af býflugu á rólunni sem ég fékk í afmælsgjöf 3 ára - Ouch!
3. Ég elska allt súrt - ekki bara súrt hlaup heldur súrsaðan lauk beint uppúr krukkunni og pickled onion/salt & vinegar/worcester sauce snakk líka frá UK - mun sakna þess þegar ég flyt! slurp
4. Af öllum skordýrum er ég hræddust við hrossaflugur (undarlegt nokk ekki svo mikid býflugur).
5. Ég man mis-tilgangslausa hluti mjög vel eins og símanúmer, póstnúmer (þessi löngu bresku sko), bankareiknings númer, kennitölur og reyndar nöfn líka....af því ég skynja tölur og stafi sem liti - já Sonja þú ert “gul” og Hrund þú ert “græn” hvort sem ykkur líkar betur eða verr! hehe flestum finnst þetta hrikalega skrýtið en ef einhver sem les þetta kannast við þetta sjálfur þá kallast þetta fyrirbrigði samskynjun - kemur í ýmsum útgáfum td. finna sumir bragð af vissum hljóðum og allskonar svona en sem betur fer er ég ekki svo absúrd :-O
Læt flakka með hérna líka stykki úr laginu “All Night Long” með vini mínum Lionel úr því ég var að tala um það hér fyrir ofan. Maður hefur svo oft verið að bulla með því en nú er maður kominn með textann:
Tom bo li de, say de moi ya
Yeah, jambo jumbo
Way to party, o we goin’
Oh, jambali
Tom bo li de, say de moi ya
Yeah, jambo jumbo!
Mig grunar að hér sé um swahili að ræða, með enskuslettum. Otrulegt nokk en ég á vinkonu sem kann swahili - ég þarf að fá hana til að staðfesta hvað “jambo jumbo” þýðir. hmmm. Swahili er ótrúlega krúttlegt tungumál - ég hef heyrt Rhi vinkonu, sem vann á safari garði í Tanzaníu í 6 ár, tala hana og hún hljómar alveg eins og barnamál - “gaga baba kiki...” -magnað. Getur varla verið svo erfitt að læra þá eða? Ég skelli mér kannski á swahili námskeið meðan Binni baslar við spænskuna næstu 4 vikur harharhar.
mánudagur, október 10, 2005
It´s all greek to me
Við Binni erum nýkomin tilbaka úr góðri Grikklands ferð. Okkur fannst soldið svindl ef sumarfríið okkar hefði bara verið á Íslandi svo við ákváðum að fara eitthvert aðeins hlýrra núna í haust, svona til að framlengja sumarið, þó enn sé nú ótrúlega hlýtt í Englandi.
Mig hefur langað að fara í grískt eyjahopp síðan ég var unglingur og allir voru að interrailast og eyjahoppast -en það varð aldrei úr neinu svoleiðis hjá mér þá. Ætli ég hefði ekki getað kallast “latent backpacker” - fyrst núna sem maður hefur einhvernveginn tækifæri til að gera eitthvað svona, 10 árum seinna en flestir (ég tilheyri reyndar stærri hópi sem er að gera einmitt það sama, skv bakpokaferðalanga-verkefninu mínu í sumar). Það er eitthvað svo heillandi við að sigla á milli eyja... Ég fór reyndar til Corfu fyrir nokkrum árum sem var mjög gaman og mig hefur alltaf langað aftur til Grikklands enda nóg að skoða, labba, letingjast, borða og drekka....
Þetta var líka ágætis tækifæri fyrir okkur Binna ad testa nýju græjurnar okkar fyrir Mexikóferðina (jæks, bara rúmur mánuður í hana!). Gott að tuska bakpokana og útivistarfötin aðeins til svo maður verði ekki jafn augljós bráð fyrir þjófana í Mex. Nógu augljós “gringo” er maður fyrir.
Við vorum auðvitað að ferðast “off-season”, sem reyndist smá gamble með veður (enn hlýtt en eyjarnar sem við vorum á reyndust heldur mikil rok-rassgöt í október!), en á móti kom að mjög lítið var um ferðamenn á minna þekktu eyjunum svo verð á gistingu var á helmingsafslætti, við gátum valið hvaða gististað sem var án þess að panta fyrirfram, og fengum súper þjónustu hvert sem við fórum því við vorum oftar en ekki einu viðskiptavinirnir!
Við komum okkur alla leið til eyjarinnar Naxos fyrsta daginn og völdum íbúðarhótel á toppprís með flottasta sólarlaginu á eyjunni - yfir Portara “hurðina” sem er soldið skrýtið fyrirbæri - það átti víst að byggja hof fyrir guðinn Díonysos á þessum litla tanga útfrá höfninni en það náðist bara að byggja innganginn, og eftir stendur hann, inngangur að engu...eða Naxos ef maður lítur á það þannig. Spúkí en kúl. Eftir að hafa skoðað bæinn og höfnina héldum við inní land (ef svo er haegt ad kalla thad) og fórum í hvorki meira né minna en 7 tíma göngu um sveitir Naxos. Naxos er stærsta og frjósamasta eyjan í Cyclades eyjaklasanum og því gott gönguland, og við Binni (aðallega Binni) stóðumst auðvitað ekki freistinguna að gerast fjallageitur í einn dag og testa það. Þetta var hörkuganga milli lítilla bæja og sætra kirkna og turna hér og þar, og framhjá ótal geitum og ösnum. Við vorum með útprentaða gönguleið af netinu sem virtist mjög nákvæm en reyndist svo vera frekar óljós á köflum...við eyddum því dágóðum tíma í að klöngrast uppá bratta kletta fylgjandi geitasporum, og klofandi yfir þyrnirunna (í stuttbuxum og sandölum -ái!) að óþörfu. En við vorum verðlaunuð með póstkorta-útsýni frá hæstu puntunum yfir á eyjarnar í kring, og ljúffengu feta-osts salati á einu tavernunni á leiðinni, í boði þessara mögnuðu geitna sem einnig hjálpuðu okkur upp klettana.
Eftir Naxos sigldum við yfir til Amorgos - Egill Helga vinur okkar hafði mælt með þeirri eyju og við treystum honum auðvitað. Amorgos er frekar lítil eyja, lítið þróuð túristalega séð og er svo sannarlega staðurinn til að slappa af og endurnæra sálina - hér er enginn að flýta sér. Við Binni sátum hinsvegar ekki aðgerðalaus og leigðum okkur vespur í tvo daga. Það var engin umferð og við gjörsamlega áttum eyjuna fyrir okkur - og þutumst um hana endilanga. Ég hafði aldrei prufað svona vespu áður en varð alveg hooked! Óviðjafnanlegt að bruna meðfram ströndinni í 500 metra hæð með þetta þvílíka útsýni....yahoooooooo! Maður skildi þokkalega valið á nafninu “The Big Blue” fyrir þá mynd, sem var tekin að hluta til hér. Sjórinn er sá skær-djúp-bláasti sem ég hef séð. Tveir staðir standa uppúr af þeim sem við scooteruðumst til - lítil strönd þar sem við vorum eina fólkið fyrir utan þýskt par um sjötugt sem synti hamingjusamt á evu/adams klæðunum, og klaustrið sem ég talaði um um daginn, sem er eins og klesst upp við klett. Klaustrið er 1300 ára gamalt og þar búa enn 3 munkar. Einn þeirra var mjög hress og bauð okkur heimatilbúinn kanellíkjör. Mmm slurp. Mjög gestkvæmir munkar, það, enda kannski lítið annað að gera þarna en að hella vel í sig og gesti á þessum einangraða stað (fyrir utan að iðka trúna en ég get varla ímyndað mér meira ideal stað til að gera það á enda geðveikt útsýni yfir sköpunarverkið).
Við gistum í hafnarbænum Katapola og nutum þess að slappa af á börunum á kvöldin og horfa á sólina setjast yfir fiskibátunum. Alveg hrikalega rómó! Maður varð eiginlega dáleiddur af þessu útsýni því það var ekkert sem truflaði - nema kannski þjónn sem kom með ferskan bjór ahhhh. Engir túristar, engin læti.
Túristar og læti voru þó það sem einkenndi Mykonos sem við skoðuðum síðasta daginn því flugið okkar var þaðan. Það var hálfgert menningarsjokk að koma þangað eftir kyrrðina á Amorgos! Við vorum auðvitað alveg jafn túristaleg og hver annar túristi þarna á svæðinu, en það var eitthvað mjög einkennilegt og næstum sorglegt að sjá hvernig bara turistar labba um bæinn eins og zombies með myndavélar og skoða minjagripina sem eru þeir sömu í hverri búð - það var eins og þetta væri svona gervi-leikfangabær. En þrátt fyrir þetta er Mykonos town fallegur bær og einkenni hans eru vindmyllur fyrir ofan bæinn - skiljanlegt fyrirbæri í rokinu þarna! Við fórum í ferð út til Delos líka sem er rétt fyrir utan, lítil eyja þar sem eru rústir borgar þar sem guðirnir Apollo og Artemis áttu að hafa fæðst. Rokið var svo mikið a leidinni að bátnum hvolfdi næstum því, boom boom skelltust öldurnar yfir okkur- ég lokaði nú bara augunum og vonaðist til að verða ekki sjóveik, en ameríska stelpan vid hlidina a mer hjalpadi ekki til – “Oh my gaaaaawwwwd” vaeldi hun hvad eftir annad. En madur lifdi thad af. Ætli grísku hafguðirnir hafi ekki bara verið eitthvað pirraðir þennan dag.
Svo nú er maður kominn heim aftur - þangað sem “heima” verður ekki “heima” mikið lengur þó...Og nú er að plana næstu ferð og flutning.....med verkefni i lovely Manchester i millitidinni....vúffa nóg að gera.
|
Við Binni erum nýkomin tilbaka úr góðri Grikklands ferð. Okkur fannst soldið svindl ef sumarfríið okkar hefði bara verið á Íslandi svo við ákváðum að fara eitthvert aðeins hlýrra núna í haust, svona til að framlengja sumarið, þó enn sé nú ótrúlega hlýtt í Englandi.
Mig hefur langað að fara í grískt eyjahopp síðan ég var unglingur og allir voru að interrailast og eyjahoppast -en það varð aldrei úr neinu svoleiðis hjá mér þá. Ætli ég hefði ekki getað kallast “latent backpacker” - fyrst núna sem maður hefur einhvernveginn tækifæri til að gera eitthvað svona, 10 árum seinna en flestir (ég tilheyri reyndar stærri hópi sem er að gera einmitt það sama, skv bakpokaferðalanga-verkefninu mínu í sumar). Það er eitthvað svo heillandi við að sigla á milli eyja... Ég fór reyndar til Corfu fyrir nokkrum árum sem var mjög gaman og mig hefur alltaf langað aftur til Grikklands enda nóg að skoða, labba, letingjast, borða og drekka....
Þetta var líka ágætis tækifæri fyrir okkur Binna ad testa nýju græjurnar okkar fyrir Mexikóferðina (jæks, bara rúmur mánuður í hana!). Gott að tuska bakpokana og útivistarfötin aðeins til svo maður verði ekki jafn augljós bráð fyrir þjófana í Mex. Nógu augljós “gringo” er maður fyrir.
Við vorum auðvitað að ferðast “off-season”, sem reyndist smá gamble með veður (enn hlýtt en eyjarnar sem við vorum á reyndust heldur mikil rok-rassgöt í október!), en á móti kom að mjög lítið var um ferðamenn á minna þekktu eyjunum svo verð á gistingu var á helmingsafslætti, við gátum valið hvaða gististað sem var án þess að panta fyrirfram, og fengum súper þjónustu hvert sem við fórum því við vorum oftar en ekki einu viðskiptavinirnir!
Við komum okkur alla leið til eyjarinnar Naxos fyrsta daginn og völdum íbúðarhótel á toppprís með flottasta sólarlaginu á eyjunni - yfir Portara “hurðina” sem er soldið skrýtið fyrirbæri - það átti víst að byggja hof fyrir guðinn Díonysos á þessum litla tanga útfrá höfninni en það náðist bara að byggja innganginn, og eftir stendur hann, inngangur að engu...eða Naxos ef maður lítur á það þannig. Spúkí en kúl. Eftir að hafa skoðað bæinn og höfnina héldum við inní land (ef svo er haegt ad kalla thad) og fórum í hvorki meira né minna en 7 tíma göngu um sveitir Naxos. Naxos er stærsta og frjósamasta eyjan í Cyclades eyjaklasanum og því gott gönguland, og við Binni (aðallega Binni) stóðumst auðvitað ekki freistinguna að gerast fjallageitur í einn dag og testa það. Þetta var hörkuganga milli lítilla bæja og sætra kirkna og turna hér og þar, og framhjá ótal geitum og ösnum. Við vorum með útprentaða gönguleið af netinu sem virtist mjög nákvæm en reyndist svo vera frekar óljós á köflum...við eyddum því dágóðum tíma í að klöngrast uppá bratta kletta fylgjandi geitasporum, og klofandi yfir þyrnirunna (í stuttbuxum og sandölum -ái!) að óþörfu. En við vorum verðlaunuð með póstkorta-útsýni frá hæstu puntunum yfir á eyjarnar í kring, og ljúffengu feta-osts salati á einu tavernunni á leiðinni, í boði þessara mögnuðu geitna sem einnig hjálpuðu okkur upp klettana.
Eftir Naxos sigldum við yfir til Amorgos - Egill Helga vinur okkar hafði mælt með þeirri eyju og við treystum honum auðvitað. Amorgos er frekar lítil eyja, lítið þróuð túristalega séð og er svo sannarlega staðurinn til að slappa af og endurnæra sálina - hér er enginn að flýta sér. Við Binni sátum hinsvegar ekki aðgerðalaus og leigðum okkur vespur í tvo daga. Það var engin umferð og við gjörsamlega áttum eyjuna fyrir okkur - og þutumst um hana endilanga. Ég hafði aldrei prufað svona vespu áður en varð alveg hooked! Óviðjafnanlegt að bruna meðfram ströndinni í 500 metra hæð með þetta þvílíka útsýni....yahoooooooo! Maður skildi þokkalega valið á nafninu “The Big Blue” fyrir þá mynd, sem var tekin að hluta til hér. Sjórinn er sá skær-djúp-bláasti sem ég hef séð. Tveir staðir standa uppúr af þeim sem við scooteruðumst til - lítil strönd þar sem við vorum eina fólkið fyrir utan þýskt par um sjötugt sem synti hamingjusamt á evu/adams klæðunum, og klaustrið sem ég talaði um um daginn, sem er eins og klesst upp við klett. Klaustrið er 1300 ára gamalt og þar búa enn 3 munkar. Einn þeirra var mjög hress og bauð okkur heimatilbúinn kanellíkjör. Mmm slurp. Mjög gestkvæmir munkar, það, enda kannski lítið annað að gera þarna en að hella vel í sig og gesti á þessum einangraða stað (fyrir utan að iðka trúna en ég get varla ímyndað mér meira ideal stað til að gera það á enda geðveikt útsýni yfir sköpunarverkið).
Við gistum í hafnarbænum Katapola og nutum þess að slappa af á börunum á kvöldin og horfa á sólina setjast yfir fiskibátunum. Alveg hrikalega rómó! Maður varð eiginlega dáleiddur af þessu útsýni því það var ekkert sem truflaði - nema kannski þjónn sem kom með ferskan bjór ahhhh. Engir túristar, engin læti.
Túristar og læti voru þó það sem einkenndi Mykonos sem við skoðuðum síðasta daginn því flugið okkar var þaðan. Það var hálfgert menningarsjokk að koma þangað eftir kyrrðina á Amorgos! Við vorum auðvitað alveg jafn túristaleg og hver annar túristi þarna á svæðinu, en það var eitthvað mjög einkennilegt og næstum sorglegt að sjá hvernig bara turistar labba um bæinn eins og zombies með myndavélar og skoða minjagripina sem eru þeir sömu í hverri búð - það var eins og þetta væri svona gervi-leikfangabær. En þrátt fyrir þetta er Mykonos town fallegur bær og einkenni hans eru vindmyllur fyrir ofan bæinn - skiljanlegt fyrirbæri í rokinu þarna! Við fórum í ferð út til Delos líka sem er rétt fyrir utan, lítil eyja þar sem eru rústir borgar þar sem guðirnir Apollo og Artemis áttu að hafa fæðst. Rokið var svo mikið a leidinni að bátnum hvolfdi næstum því, boom boom skelltust öldurnar yfir okkur- ég lokaði nú bara augunum og vonaðist til að verða ekki sjóveik, en ameríska stelpan vid hlidina a mer hjalpadi ekki til – “Oh my gaaaaawwwwd” vaeldi hun hvad eftir annad. En madur lifdi thad af. Ætli grísku hafguðirnir hafi ekki bara verið eitthvað pirraðir þennan dag.
Svo nú er maður kominn heim aftur - þangað sem “heima” verður ekki “heima” mikið lengur þó...Og nú er að plana næstu ferð og flutning.....med verkefni i lovely Manchester i millitidinni....vúffa nóg að gera.
laugardagur, september 24, 2005
Le grande returné
Tha er thad loks opinberlega stadfest - vid Binni flytjum heim til Islands um jolin! Attum return mida hedan a Thorlaksmessu en hofum akvedid ad thad verdi semsagt bara "one way ticket"...
Eins og margir thegar vita tha er thetta akvordun sem var eiginlega tekin snemmsumars en sem vard sterkari eftir atburdi sumarsins - og nu get eg hreinlega ekki bedid! Thad er einkennilegt hvernig svona hlutir koma bara allt i einu yfir mann. I einu ordi heimthra, en hana hef eg ekki upplifad oft og sjaldan svona sterkt. Allt i einu finnst manni madur bara ekki eiga heima i akvednu landi lengur. Hugurinn er annars stadar. Enda erum vid Binni buin ad vera her uti i 3 ar nuna, buin ad mennta okkur og odlast starfsreynslu, profa fjoldann allan af pobbum, laera ad bua til beef and ale stew og pina okkur til ad horfa a cricket. En nu er komid nog af thvi (reyndar ekki af pobbunum -eigum eftir ad sakna theirra alveg hrikalega!).
Hlutirnir eru smam saman ad falla i rett horf fyrir flutninginn. Binni skellti ser ovaent til Reykjavikur i fyrradag til ad negla eitt stk. vinnu (geri rad fyrir ad hann skrifi nanar um thad a blogginu sinu). Tha er thad bara hvort Froken Fix takist ad finna videigandi starf en thau mal eru i vinnslu. Svo er buid ad semja vid leigjendurna a Odinsgotunni um ad vera farin ut i desember. Ekki veit eg hvernig allt draslid sem vid erum buin ad sanka ad okkur herna uti, tho ekki mjog merkilegt se, muni komast fyrir thar - en thad er amk aldeilis gott nuna ad eiga thessa ibud a besta stad i baenum (sem er lika med gott plass uppi a lofti!). Og ad eiga aftur heima i eigin ibud en ekki i leiguibud med rosottu veggfodri og gomlu rumi! Svo vinir og vandamenn mega fara ad setja Odinsgotu 22a aftur a heimsoknarlistann sinn :)
Vid eigum reyndar baedi eftir ad segja upp storfum en thad verdur lettir thegar thad er buid. Tha thurfa ekki hlutirnir ad vera jafn mikid "hush hush" -frekar othaegilegt og eg hef sko oft naestum thvi kludrad theim malum! (jolahladbordid? -neijjjjjjjuju eg kemst, audvitad! ehe). Flestir i vinnunni halda enn ad eg se ad fara ad flytja til London og stefni a fraegd og frama hja TRI Hospitality Consulting - en svo er ekki lengur. Vid forum samt bradlega ad segja upp thvi thad er buid ad festa kaup a eitt stykki aevintyraferd adur en heim er komid, 6 vikna ferd a Maya slodir i Mexiko og Guatemala.
Thad hefur lengi verid efst a ferdaoskalistanum minum ad ferdast um sudur-Mexiko, en ahuginn kviknadi fyrst i tima hja Sigga Hjartars i MH - en hann hafdi ferdast vitt og breitt tharna um og syndi okkur i einum timanum myndir af ser og fjolskyldu sinni ad skoda rustir inni i frumskogi og ad chilla med innfaeddum - og eg heilladist gjorsamlega. Eg for eitt sinn til Mexiko 1999 en var a odrum stodum en heilladist samt enn meira - svo fjolbreytt og fallegt land, opid og skemmtilegt folk, heillandi forn menning, frabaer matur, tonlist....otrulega rikt land i theim skilningi. Thad virkar eins og stor hluti af Mexiko se soldid "gleymt" ferdamannaland -folk hugsar bara Cancun/Puerto Vallarta eda landamaerabaeinn Tiujana thegar thvi dettur i hug Mexiko. Og adrir stadir eru meira "i tisku" nuna td Peru. En eg er sko ekki buin ad gleyma myndunum sem Siggi syndi mer fyrir 10 arum og aetla ad nota taekifaerid og skella mer og Binna thangad i vetur. Vid fljugum til Oaxaca gegnum Mexico City, og komum okkur svo thadan i otal rutuferdum hladin nidurgangs- og bilveikistoflum nidur til Guatemala City a 5 vikum. Fljugum svo thadan i stuttbuxum og stoppum i iskaldri New York i orfaa daga, til London 22. des og daginn eftir til Islands. Madur verdur vaentanlega thokkalega morkinn a adfangadag, uffa! Jetlag from hell. A dagskra eru ymis stopp i storum og litlum baejum, hja Maya rustum i frumskoginum og vid undurfogur votn og fossa - sma Indiana Jones filingur. Eda kannski frekar Pitfall Harry filingur - ja tharna ser madur ahrif tolvuleikja a heilann a manni. Ussussuss.
En manni finnst thetta samt enntha alltsaman einhvernveginn frekar oraunverulegt. Serstaklega af thvi eg get ekki talad frjalst um thetta alltsaman i vinnunni og tharf ad standa i ollum reddingum i leyni! Redda nyjum passa, bolusetningnum, tekka a gamaflutningnum....En eins og er reyni eg bara ad taka einn dag i einu thvi eg er thessa dagana ad drukkna i vinnu og i naestu viku er thad vist Grikkland - ha Grikkland hvad? Naestum buin ad gleyma thvi i ollu hinu stussinu. En mer finnst eg vera otrulega heppin ad geta verid ad gera thetta allt saman - pinu mikid i einu en samt geeeeedveikt!!!
|
Tha er thad loks opinberlega stadfest - vid Binni flytjum heim til Islands um jolin! Attum return mida hedan a Thorlaksmessu en hofum akvedid ad thad verdi semsagt bara "one way ticket"...
Eins og margir thegar vita tha er thetta akvordun sem var eiginlega tekin snemmsumars en sem vard sterkari eftir atburdi sumarsins - og nu get eg hreinlega ekki bedid! Thad er einkennilegt hvernig svona hlutir koma bara allt i einu yfir mann. I einu ordi heimthra, en hana hef eg ekki upplifad oft og sjaldan svona sterkt. Allt i einu finnst manni madur bara ekki eiga heima i akvednu landi lengur. Hugurinn er annars stadar. Enda erum vid Binni buin ad vera her uti i 3 ar nuna, buin ad mennta okkur og odlast starfsreynslu, profa fjoldann allan af pobbum, laera ad bua til beef and ale stew og pina okkur til ad horfa a cricket. En nu er komid nog af thvi (reyndar ekki af pobbunum -eigum eftir ad sakna theirra alveg hrikalega!).
Hlutirnir eru smam saman ad falla i rett horf fyrir flutninginn. Binni skellti ser ovaent til Reykjavikur i fyrradag til ad negla eitt stk. vinnu (geri rad fyrir ad hann skrifi nanar um thad a blogginu sinu). Tha er thad bara hvort Froken Fix takist ad finna videigandi starf en thau mal eru i vinnslu. Svo er buid ad semja vid leigjendurna a Odinsgotunni um ad vera farin ut i desember. Ekki veit eg hvernig allt draslid sem vid erum buin ad sanka ad okkur herna uti, tho ekki mjog merkilegt se, muni komast fyrir thar - en thad er amk aldeilis gott nuna ad eiga thessa ibud a besta stad i baenum (sem er lika med gott plass uppi a lofti!). Og ad eiga aftur heima i eigin ibud en ekki i leiguibud med rosottu veggfodri og gomlu rumi! Svo vinir og vandamenn mega fara ad setja Odinsgotu 22a aftur a heimsoknarlistann sinn :)
Vid eigum reyndar baedi eftir ad segja upp storfum en thad verdur lettir thegar thad er buid. Tha thurfa ekki hlutirnir ad vera jafn mikid "hush hush" -frekar othaegilegt og eg hef sko oft naestum thvi kludrad theim malum! (jolahladbordid? -neijjjjjjjuju eg kemst, audvitad! ehe). Flestir i vinnunni halda enn ad eg se ad fara ad flytja til London og stefni a fraegd og frama hja TRI Hospitality Consulting - en svo er ekki lengur. Vid forum samt bradlega ad segja upp thvi thad er buid ad festa kaup a eitt stykki aevintyraferd adur en heim er komid, 6 vikna ferd a Maya slodir i Mexiko og Guatemala.
Thad hefur lengi verid efst a ferdaoskalistanum minum ad ferdast um sudur-Mexiko, en ahuginn kviknadi fyrst i tima hja Sigga Hjartars i MH - en hann hafdi ferdast vitt og breitt tharna um og syndi okkur i einum timanum myndir af ser og fjolskyldu sinni ad skoda rustir inni i frumskogi og ad chilla med innfaeddum - og eg heilladist gjorsamlega. Eg for eitt sinn til Mexiko 1999 en var a odrum stodum en heilladist samt enn meira - svo fjolbreytt og fallegt land, opid og skemmtilegt folk, heillandi forn menning, frabaer matur, tonlist....otrulega rikt land i theim skilningi. Thad virkar eins og stor hluti af Mexiko se soldid "gleymt" ferdamannaland -folk hugsar bara Cancun/Puerto Vallarta eda landamaerabaeinn Tiujana thegar thvi dettur i hug Mexiko. Og adrir stadir eru meira "i tisku" nuna td Peru. En eg er sko ekki buin ad gleyma myndunum sem Siggi syndi mer fyrir 10 arum og aetla ad nota taekifaerid og skella mer og Binna thangad i vetur. Vid fljugum til Oaxaca gegnum Mexico City, og komum okkur svo thadan i otal rutuferdum hladin nidurgangs- og bilveikistoflum nidur til Guatemala City a 5 vikum. Fljugum svo thadan i stuttbuxum og stoppum i iskaldri New York i orfaa daga, til London 22. des og daginn eftir til Islands. Madur verdur vaentanlega thokkalega morkinn a adfangadag, uffa! Jetlag from hell. A dagskra eru ymis stopp i storum og litlum baejum, hja Maya rustum i frumskoginum og vid undurfogur votn og fossa - sma Indiana Jones filingur. Eda kannski frekar Pitfall Harry filingur - ja tharna ser madur ahrif tolvuleikja a heilann a manni. Ussussuss.
En manni finnst thetta samt enntha alltsaman einhvernveginn frekar oraunverulegt. Serstaklega af thvi eg get ekki talad frjalst um thetta alltsaman i vinnunni og tharf ad standa i ollum reddingum i leyni! Redda nyjum passa, bolusetningnum, tekka a gamaflutningnum....En eins og er reyni eg bara ad taka einn dag i einu thvi eg er thessa dagana ad drukkna i vinnu og i naestu viku er thad vist Grikkland - ha Grikkland hvad? Naestum buin ad gleyma thvi i ollu hinu stussinu. En mer finnst eg vera otrulega heppin ad geta verid ad gera thetta allt saman - pinu mikid i einu en samt geeeeedveikt!!!
föstudagur, september 16, 2005
Cutting Edge Maeja
Eg myndi nu seint teljast mjog cutting edge manneskja, amk alls ekki hvad vardar tisku og taekni, en heilinn i mer virdist vera adeins skarri hvad thad vardar. Viti menn, MSc ritgerdin min heldur afram ad brillera. Nidurstodurnar hafa verid samthykktar til kynningar a hvorki meira ne minna en tveimur radstefnum, ein theirra i Brasiliu i Brasiliu (th.e. borgin heitir sko lika Brasilia) i oktober og ein vid haskolann i Surrey naesta sumar. Bara svona til frodleiks tha heita radstefnurnar: “Tourism Modelling and Competitiveness: Implications for Policy and Strategic Planning” (fer ekki nanar uti vidfangsefni radstefnunnar thvi eg skil thau varla sjalf) og “Cutting Edge Research in Tourism – new directions, challenges and applications”. Vuffa! Ritgerdin min “cutting edge” og thad 2 arum eftir ad eg skrifadi hana – sehr kuhl! Thad finnst tha einhverjum odrum en mer thad einhvers virdi ad standa i rokinu vid Gullfoss sidasta sumar og bogga ferdamenn.
Thvi midur tel eg saralitlar likur a thvi ad hun verdi kynnt i Brasiliu vegna fjarskorts (niskupukarnir vilja ekki borga undir mann fargjaldid). Auk thess er Froken Fix ekki alveg ad meika tihugsunina um ad fljuga ein ut a radstefnu lengst uti rassgati sem hun skilur ekkert i og thurfa ad mingla vid og svara spurningum einhverra brasiliskra professora. Não compreendo. En Surrey er vissulega einfaldara mal.
Thad er annars greinilega komid haust her a bae. Gerdist bara allt i einu i fyrradag. Brrr. Ekki mikil not fyrir sandala og stuttermaskyrtur i vinnunni lengur. Og trodningur i lestinni og tjubinu aftur –ogjorningur ad fordast dokka menn med bakpoka eda i thykkum jokkum lengur. Damn. Eg er samt nokkud satt vid haustid. Alltaf kvartar madur, en ef madur hugsar uti thad yrdi madur ekki leidur a alltaf sama vedrinu ef madur byggi a kyrrahafseyju? Mer finnst eftir alltsaman agaett ad fa tilbreytingu, tho ad veturinn maetti vissulega vera adeins styttri og sumrin lengri her nordarlega a jordinni. Annad gott vid haustid er ad midaldra konurnar sem reyna ad herma eftir taningsdaetrum sinum med thvi ad vera i thessum half gagnsaeju sigaunapilsum (i g-streng undir ugghhh) og magabolum, fer ort faekkandi. Cover up women, pilsin og magabolirnir uppa haaloft takk til ad heilsa uppa poncho-in fra sidasta sumri. Eg get lika sagst vera satt vid haustid i bili thvi eg veit eg fae framlengingu a sumrinu eftir tvaer vikur i Grikklandi –liggaliggalai!
Jaeja haetti thessu monti en annars afsaka eg bara bloggleysi undanfarinna vikna. Se samt ekki fram a ad ur thvi verdi storlega baett a naestunni. Bara mikid ad gera. Min er lika byrjud i likamsraekt (!) sem eftirlaetur litinn tima til almennra vangaveltna, bulls og frettaskrifta a kvoldin eftir lestarbrolt dagsins. En madur reynir inna milli.
|
Eg myndi nu seint teljast mjog cutting edge manneskja, amk alls ekki hvad vardar tisku og taekni, en heilinn i mer virdist vera adeins skarri hvad thad vardar. Viti menn, MSc ritgerdin min heldur afram ad brillera. Nidurstodurnar hafa verid samthykktar til kynningar a hvorki meira ne minna en tveimur radstefnum, ein theirra i Brasiliu i Brasiliu (th.e. borgin heitir sko lika Brasilia) i oktober og ein vid haskolann i Surrey naesta sumar. Bara svona til frodleiks tha heita radstefnurnar: “Tourism Modelling and Competitiveness: Implications for Policy and Strategic Planning” (fer ekki nanar uti vidfangsefni radstefnunnar thvi eg skil thau varla sjalf) og “Cutting Edge Research in Tourism – new directions, challenges and applications”. Vuffa! Ritgerdin min “cutting edge” og thad 2 arum eftir ad eg skrifadi hana – sehr kuhl! Thad finnst tha einhverjum odrum en mer thad einhvers virdi ad standa i rokinu vid Gullfoss sidasta sumar og bogga ferdamenn.
Thvi midur tel eg saralitlar likur a thvi ad hun verdi kynnt i Brasiliu vegna fjarskorts (niskupukarnir vilja ekki borga undir mann fargjaldid). Auk thess er Froken Fix ekki alveg ad meika tihugsunina um ad fljuga ein ut a radstefnu lengst uti rassgati sem hun skilur ekkert i og thurfa ad mingla vid og svara spurningum einhverra brasiliskra professora. Não compreendo. En Surrey er vissulega einfaldara mal.
Thad er annars greinilega komid haust her a bae. Gerdist bara allt i einu i fyrradag. Brrr. Ekki mikil not fyrir sandala og stuttermaskyrtur i vinnunni lengur. Og trodningur i lestinni og tjubinu aftur –ogjorningur ad fordast dokka menn med bakpoka eda i thykkum jokkum lengur. Damn. Eg er samt nokkud satt vid haustid. Alltaf kvartar madur, en ef madur hugsar uti thad yrdi madur ekki leidur a alltaf sama vedrinu ef madur byggi a kyrrahafseyju? Mer finnst eftir alltsaman agaett ad fa tilbreytingu, tho ad veturinn maetti vissulega vera adeins styttri og sumrin lengri her nordarlega a jordinni. Annad gott vid haustid er ad midaldra konurnar sem reyna ad herma eftir taningsdaetrum sinum med thvi ad vera i thessum half gagnsaeju sigaunapilsum (i g-streng undir ugghhh) og magabolum, fer ort faekkandi. Cover up women, pilsin og magabolirnir uppa haaloft takk til ad heilsa uppa poncho-in fra sidasta sumri. Eg get lika sagst vera satt vid haustid i bili thvi eg veit eg fae framlengingu a sumrinu eftir tvaer vikur i Grikklandi –liggaliggalai!
Jaeja haetti thessu monti en annars afsaka eg bara bloggleysi undanfarinna vikna. Se samt ekki fram a ad ur thvi verdi storlega baett a naestunni. Bara mikid ad gera. Min er lika byrjud i likamsraekt (!) sem eftirlaetur litinn tima til almennra vangaveltna, bulls og frettaskrifta a kvoldin eftir lestarbrolt dagsins. En madur reynir inna milli.
föstudagur, ágúst 26, 2005
Next stop Guildford, nei London, nei Woodbridge, nei Somerset, nei Blackburn, nei Mykonos
Mikid ad gera hja Froken Fix thessa dagana. Akvad ad setja i snatri inn nokkrar setningar her ur thvi folk er farid ad hafa ahyggjur af mer! Enginn timi hefur gefist til bloggskrifta undanfarid, eg virdist eiga heima i lestum thessa dagana...fram og tilbaka ut og inn og i hringi....puffha.
Islandsferdin um daginn var mjog hressandi. Hapunktar ferdarinnar voru:
1. afmaelid hennar mommu i held eg afskekktasta dal landsins bara innaf Hofn thar sem var grillad og trallad
2. romo kvold i Atlavik, uppahalds tjaldstaedid mitt a landinu
3. ad synda i Viti vid Oskju -bilud upplifun serstaklega ad fljota a bakinu og stinga eyrunum ofan i og heyra surgid - hvad var thad? scary stoff
4. nyju jardbodin vid Myvatn - maeli absolutt med thvi fyrir tha sem hafa ekki profad, "mini blaa lonid", fatt folk (enntha) og geggjad utsyni yfir Myvatn
5. Gongutur um Kroflu - einfaldlega magnad svaedi og lika svo god lykt hehe
5. gaesunin hennar Kollu vinkonu minnar - geggjad stud!
6. ad vera i landi sem er hreint og fridsaelt, ahhhhhh
Sidan eg kom heim hef eg svo bara verid a fullu i vinnunni, tokst ad klara bakpokaferdalanga verkefnid mitt a met tima, for svo med vinnunni a vedreidar um daginn sem var horkuskemmtileg og mjog "ensk" upplifun + graeddi heil £15 pund a hestunum "Innocent Air" og "Easter Egg" eda hvad their nu hetu. Skrapp svo upp til Woodbridge ad passa Bennarann eina helgi - vid reyndum thar vid einskonar volundarhus ur maiz (hoggvid ur 3 m haum maiz akri i sveitinni tharna) og fundum sem betur fer leidina ut a endanum!
Naest a dagskra er svo ferd til einhvers litils baejar i Somerset (vestur-England) um helgina ad horfa a Binna trommara (sja Binna-blogg) - hef hingad til bara sed hann luft tromma svo thetta verdur spennandi, eg verd adal addaandi hljomsveitarinnar tharna, reyni eflaust ad klambra uppa svidid eda henda naerbuxum uppa thad...
Oll naesta vika fer svo i vinnuferd til Blackburn sem er vist eitt mesta skitapleis thessa lands (nalaegt Manchester), ad tekka a einhverju hormulegu hoteli sem gengur rosalega illa greyinu - mig langar nu helst til ad kopla utur thessu ollu saman og segja bara fyrirfram vid thessa gaeja ad loka bara thessu blessada hoteli svo eg thurfi ekki ad fara tharna uppeftir!
En eg get huggad mig vid thad ad vid Binni erum buin ad boka ferd til Grikklands thegar thetta verkefni er buid i lok sept. Flogid til Mykonos i Cyclades eyjaklasanum og svo farid i sma eyjahopp i viku, eitthvad sem mig hefur lengi dreymt um. Thessi stadur a eyjunni Amorgos
http://www.griechenland.de/bilder/galerie/bilder/2116-amorgos-kloster.jpg
er m.a. a planinu (uff verd nu bara sjoveik af ad horfa a thetta!)
Si si
|
Mikid ad gera hja Froken Fix thessa dagana. Akvad ad setja i snatri inn nokkrar setningar her ur thvi folk er farid ad hafa ahyggjur af mer! Enginn timi hefur gefist til bloggskrifta undanfarid, eg virdist eiga heima i lestum thessa dagana...fram og tilbaka ut og inn og i hringi....puffha.
Islandsferdin um daginn var mjog hressandi. Hapunktar ferdarinnar voru:
1. afmaelid hennar mommu i held eg afskekktasta dal landsins bara innaf Hofn thar sem var grillad og trallad
2. romo kvold i Atlavik, uppahalds tjaldstaedid mitt a landinu
3. ad synda i Viti vid Oskju -bilud upplifun serstaklega ad fljota a bakinu og stinga eyrunum ofan i og heyra surgid - hvad var thad? scary stoff
4. nyju jardbodin vid Myvatn - maeli absolutt med thvi fyrir tha sem hafa ekki profad, "mini blaa lonid", fatt folk (enntha) og geggjad utsyni yfir Myvatn
5. Gongutur um Kroflu - einfaldlega magnad svaedi og lika svo god lykt hehe
5. gaesunin hennar Kollu vinkonu minnar - geggjad stud!
6. ad vera i landi sem er hreint og fridsaelt, ahhhhhh
Sidan eg kom heim hef eg svo bara verid a fullu i vinnunni, tokst ad klara bakpokaferdalanga verkefnid mitt a met tima, for svo med vinnunni a vedreidar um daginn sem var horkuskemmtileg og mjog "ensk" upplifun + graeddi heil £15 pund a hestunum "Innocent Air" og "Easter Egg" eda hvad their nu hetu. Skrapp svo upp til Woodbridge ad passa Bennarann eina helgi - vid reyndum thar vid einskonar volundarhus ur maiz (hoggvid ur 3 m haum maiz akri i sveitinni tharna) og fundum sem betur fer leidina ut a endanum!
Naest a dagskra er svo ferd til einhvers litils baejar i Somerset (vestur-England) um helgina ad horfa a Binna trommara (sja Binna-blogg) - hef hingad til bara sed hann luft tromma svo thetta verdur spennandi, eg verd adal addaandi hljomsveitarinnar tharna, reyni eflaust ad klambra uppa svidid eda henda naerbuxum uppa thad...
Oll naesta vika fer svo i vinnuferd til Blackburn sem er vist eitt mesta skitapleis thessa lands (nalaegt Manchester), ad tekka a einhverju hormulegu hoteli sem gengur rosalega illa greyinu - mig langar nu helst til ad kopla utur thessu ollu saman og segja bara fyrirfram vid thessa gaeja ad loka bara thessu blessada hoteli svo eg thurfi ekki ad fara tharna uppeftir!
En eg get huggad mig vid thad ad vid Binni erum buin ad boka ferd til Grikklands thegar thetta verkefni er buid i lok sept. Flogid til Mykonos i Cyclades eyjaklasanum og svo farid i sma eyjahopp i viku, eitthvad sem mig hefur lengi dreymt um. Thessi stadur a eyjunni Amorgos
http://www.griechenland.de/bilder/galerie/bilder/2116-amorgos-kloster.jpg
er m.a. a planinu (uff verd nu bara sjoveik af ad horfa a thetta!)
Si si
föstudagur, júlí 22, 2005
Next Stop Iceland
Tha er komid ad thvi ad madur stigi loks faeti a Fronkexid, i kvold. Get ekki bedid. Mitt eina markmid i dag er ad komast heilu og holdnu til Keflavikur, tha verd eg anaegd. Gjorsamlega komin med nog af sprengingum, endalausu sirenuvaeli og ad vera stuck einhversstadar i thessari borg og komast ekki ferda minna. Thrai hreint loft, kyrrd og fadmlog fjolskyldu og vina nuna. Og umfram allt ad fa sma frid i salartetrid aftur.
Hef sjaldan verid jafn hraedd og i tjubinu i gaer um hadegisbilid. Var a leid a fund og hafdi tekid eftir gaur svipudum i utliti og gaurarnir sem sprengdu um daginn vid hlidina a mer. Eg stod vid hurdina og thegar hann aetladi ut for hann ad tala vid sjalfan sig a arabisku, eins og ad thylja baen, og eg fraus hreinlega. For ut a eftir honum af hraedslu vid ad hann hefdi skilid eftir sprengju. Eftir thetta sa eg svipadan gaur ad fikta i gsm simanum sinum. Eek. Svona er madur ordinn paranoid thessa dagana. Allir med sinar eigin svipadar sogur. Eg lenti svo i emerengy alert a Westminster utaf thessum misheppnudu sprengingum og allir voru reknir utaf stodinni medan emergency flauturnar vaeldu, ekki mjog naes ad thurfa ad koma ser lengst ur idrum jardar a svoleidis stundu. Total kaos eftir thad a gotunum, ekkert simasamband, eg of sein a fundinn og thurfti ad labba a othaegilegum sandolum medfram Thames ad leita ad leigubil sem var nanast ogjorningur ad finna. Komst tho loks a leidarenda en kaosid helt afram eftir fundinn og eg endadi bara a thvi ad fara heim i stadinn fyrir aftur uppa skrifstofu. Heim til ad horfa a frettirnar, sem eg get varla horft a lengur. Uff.
Ekki alltof hress i tjubinu i morgun en thad hafdist. Hef ekki val um annad hvort ed er. Madur vonar bara thad besta.
En nu get eg amk leyft mer ad hlakka til ad komast adeins burtu fra thessu. Er "alvoru" bakpokaferdalangur i dag - for i gonguskonum minum i vinnuna med risa bakpoka a bakinu fullan af lopapeysum og thermo undirfatnadi. Vona ad thad hafi ekki einhver i lestinni haldid ad eg vaeri med sprengju i honum, en madur litur nu fremur sakleysilega ut sem betur fer..
Eg verd i baenum fram ad Verslunarmannahelgi, og svo 6.-9. agust. Er med heimasima 5531238 og svo gsm +44 7909 830304 ef einhver vill na i mig. Hvernig er thad annars, eru einhverjir fleiri sem eg thekki ad fara ad flaekjast uta land um og eftir Verslunarmannahelgi? Vaeri gaman ad vita :)
|
Tha er komid ad thvi ad madur stigi loks faeti a Fronkexid, i kvold. Get ekki bedid. Mitt eina markmid i dag er ad komast heilu og holdnu til Keflavikur, tha verd eg anaegd. Gjorsamlega komin med nog af sprengingum, endalausu sirenuvaeli og ad vera stuck einhversstadar i thessari borg og komast ekki ferda minna. Thrai hreint loft, kyrrd og fadmlog fjolskyldu og vina nuna. Og umfram allt ad fa sma frid i salartetrid aftur.
Hef sjaldan verid jafn hraedd og i tjubinu i gaer um hadegisbilid. Var a leid a fund og hafdi tekid eftir gaur svipudum i utliti og gaurarnir sem sprengdu um daginn vid hlidina a mer. Eg stod vid hurdina og thegar hann aetladi ut for hann ad tala vid sjalfan sig a arabisku, eins og ad thylja baen, og eg fraus hreinlega. For ut a eftir honum af hraedslu vid ad hann hefdi skilid eftir sprengju. Eftir thetta sa eg svipadan gaur ad fikta i gsm simanum sinum. Eek. Svona er madur ordinn paranoid thessa dagana. Allir med sinar eigin svipadar sogur. Eg lenti svo i emerengy alert a Westminster utaf thessum misheppnudu sprengingum og allir voru reknir utaf stodinni medan emergency flauturnar vaeldu, ekki mjog naes ad thurfa ad koma ser lengst ur idrum jardar a svoleidis stundu. Total kaos eftir thad a gotunum, ekkert simasamband, eg of sein a fundinn og thurfti ad labba a othaegilegum sandolum medfram Thames ad leita ad leigubil sem var nanast ogjorningur ad finna. Komst tho loks a leidarenda en kaosid helt afram eftir fundinn og eg endadi bara a thvi ad fara heim i stadinn fyrir aftur uppa skrifstofu. Heim til ad horfa a frettirnar, sem eg get varla horft a lengur. Uff.
Ekki alltof hress i tjubinu i morgun en thad hafdist. Hef ekki val um annad hvort ed er. Madur vonar bara thad besta.
En nu get eg amk leyft mer ad hlakka til ad komast adeins burtu fra thessu. Er "alvoru" bakpokaferdalangur i dag - for i gonguskonum minum i vinnuna med risa bakpoka a bakinu fullan af lopapeysum og thermo undirfatnadi. Vona ad thad hafi ekki einhver i lestinni haldid ad eg vaeri med sprengju i honum, en madur litur nu fremur sakleysilega ut sem betur fer..
Eg verd i baenum fram ad Verslunarmannahelgi, og svo 6.-9. agust. Er med heimasima 5531238 og svo gsm +44 7909 830304 ef einhver vill na i mig. Hvernig er thad annars, eru einhverjir fleiri sem eg thekki ad fara ad flaekjast uta land um og eftir Verslunarmannahelgi? Vaeri gaman ad vita :)
fimmtudagur, júlí 14, 2005
Bakpokaferdalangur i drakt
I kvold gerist eg bakbokaferdalangur. Er ad vinna ad storskemmtilegri markadsathugun fyrir svona bakbokaferdalanga hotel (eda frekar hostel) sem heitir Globetrotter, og akvad ad gista eina nott a thvi til ad fa produktid “beint i aed”.
Mun eflaust stinga svolitid i stuf vid adra gesti sem eru flestir amk 10 arum yngri en eg, sumir jafnvel enntha bolottir og skraekir, og margir eflaust fullir og havadasamir. Eda kannski verdur thetta ekki svo slaemt, thetta hostel gefur sig ut fyrir ad vera mjog safe og hreint og straight. Ekki eins og hofudkeppinautarnir The Generator (“thekkt sem “the party hostel”) og Wake-Up (thekkt sem “the sex hostel” thvi their dreifa smokkum sem auglysingar). Eg gisti einmitt a The Generator fyrir 9 arum, a leid ur utskriftarferd til Tyrklands. Thad var svosem allt i lagi bara fyrir nottina svo dreif madur sig bara ut, en eg man ad samt tha fannst manni madur vera frekar fullordinn og throskadur midad vid litlu unglingana sem voru tharna ad thvaelast inn og ut undir neon ljosunum. Mer synist Generator enn vera med svokallad “framtidarthema” sem felst i thvi ad hafa sem flest ur koldu stali og eitt stykki velmenna-styttu i mottokunni. Hmmm. Meira ad segja til mynd af 19 ara Froken Fix vid hlidina a thessu svakalega velmenni. Eg a eftir ad kikja i heimsokn i naestu viku og rifja thetta alltsaman upp.
I kvold og i fyrramalid er hinsvegar aetlunin ad reyna ad tjatta vid gesti og starfsfolk a Globetrotter og fa innsyn inn i hvers konar folk gistir tharna og af hverju thad valdi thetta hostel. Madur er ordinn eins og versti mannfraedingur bara, hehe!
Get samt ekki alveg fallid inn i gestahopinn thvi “bakpokinn” minn er bara veskid mitt og poki med tannbursta og nattfotum, og svo verd eg einnig i drakt thvi a undan er eg ad fara i sumarparti hja ferdamalaradi London. Gaman gaman.
En thetta verdur fint, stutt i vinnuna a morgun!
|
I kvold gerist eg bakbokaferdalangur. Er ad vinna ad storskemmtilegri markadsathugun fyrir svona bakbokaferdalanga hotel (eda frekar hostel) sem heitir Globetrotter, og akvad ad gista eina nott a thvi til ad fa produktid “beint i aed”.
Mun eflaust stinga svolitid i stuf vid adra gesti sem eru flestir amk 10 arum yngri en eg, sumir jafnvel enntha bolottir og skraekir, og margir eflaust fullir og havadasamir. Eda kannski verdur thetta ekki svo slaemt, thetta hostel gefur sig ut fyrir ad vera mjog safe og hreint og straight. Ekki eins og hofudkeppinautarnir The Generator (“thekkt sem “the party hostel”) og Wake-Up (thekkt sem “the sex hostel” thvi their dreifa smokkum sem auglysingar). Eg gisti einmitt a The Generator fyrir 9 arum, a leid ur utskriftarferd til Tyrklands. Thad var svosem allt i lagi bara fyrir nottina svo dreif madur sig bara ut, en eg man ad samt tha fannst manni madur vera frekar fullordinn og throskadur midad vid litlu unglingana sem voru tharna ad thvaelast inn og ut undir neon ljosunum. Mer synist Generator enn vera med svokallad “framtidarthema” sem felst i thvi ad hafa sem flest ur koldu stali og eitt stykki velmenna-styttu i mottokunni. Hmmm. Meira ad segja til mynd af 19 ara Froken Fix vid hlidina a thessu svakalega velmenni. Eg a eftir ad kikja i heimsokn i naestu viku og rifja thetta alltsaman upp.
I kvold og i fyrramalid er hinsvegar aetlunin ad reyna ad tjatta vid gesti og starfsfolk a Globetrotter og fa innsyn inn i hvers konar folk gistir tharna og af hverju thad valdi thetta hostel. Madur er ordinn eins og versti mannfraedingur bara, hehe!
Get samt ekki alveg fallid inn i gestahopinn thvi “bakpokinn” minn er bara veskid mitt og poki med tannbursta og nattfotum, og svo verd eg einnig i drakt thvi a undan er eg ad fara i sumarparti hja ferdamalaradi London. Gaman gaman.
En thetta verdur fint, stutt i vinnuna a morgun!
þriðjudagur, júlí 12, 2005
7/7+
(skrifad manudag)
Fyrir rúmri viku var sko líf og fjör - ég átti afmæli, Live8 tónleikarnir í Hyde Park dundu úr sjónvarpstækjum um allan heim og við Binni tjúttuðum við Brand New Heavies og Jamiroquai á Clapham Common. Ég frétti af ömmu Ástu á spítala bara í tékki og hún var bara hress og kát að dást að útsýninu úr Fossvoginum og bað svo vel að heilsa mér á afmælisdeginum mínum. Á miðvikudaginn síðasta var London í partístuði eftir að hafa verið valin Ólympíuborgin 2012 - í fyrsta skipti sem maður sá votta fyrir smá stolti, jafnvel þjóðernisstolti, hjá þjóð sem annars forðast slíka hluti eins og heitan eldinn (nema kannski á fótboltaleikjum).
Þvílík breyting á einni viku. Á einum degi eiginlega. Ég tók lestina og tjúbið eins og vanalega í vinnuna á fimmtudaginn og las Metro blaðið á leiðinni sem var allt um Ólympíugleðina með myndum af skælbrosandi íþróttastjörnum, Tony Blair og almenningi á Trafalgar Square. Á sama tíma og ég var að lesa um þetta á leið minni frá Waterloo til Baker Street sprungu mér óafvitandi 3 sprengjur á öðrum stöðum í tjúbinu (ein þeirra þegar ég var að koma uppúr Baker Street stöðinni en sú sprengja varð á næstu stöð, Edgeware Road, á annari línu). Ekkert virtist óeðlilegt. Þegar maður kom í vinnuna var heldur ekkert óeðlilegt. Einhver talaði um að það hefði orðið einhver sprenging vegna rafmagsbilunar en maður er nú orðinn svo vanur rugli í tjúbinu að manni þótti það ekkert merkilegt. Það var eiginlega ekki fyrr en ég skráði mig á msn (sem ég geri í raun mjög sjaldan) að skilaboðin fóru að berast....ha...hva...??...Það er ekki sjónvarp í vinnunni svo maður gat bara fylgst með hálf gloppótt á netinu (kannski sem betur fer). Ég fattaði í raun mjög seint hvað hafði gerst. Ég held að fólk sem var heima og horfði á sjónvarpið hafi örugglega verið mun hræddara en maður sjálfur í miðju havaríinu þarna, því það var allt nokkurnveginn eins og venjulega í vinnunni. Fólk m.a.s. byrjaði að djóka um hryðjuverkamennina -hljómar kannski skringilega - kannski er það bara bretinn með sinn fínlega kaldhæðnislega húmor sem gegnsýrir allt eða einhverskonar “coping mechanism”, amk. hjálpaði það alveg til við að minnka það sjokk sem maður hefði annars getað verið í. Það var mjög skrýtið að horfa útum gluggann - næstum engin umferð á götunum, allt rólegt fyrir utan stanslaust sírenuvælið í sjúkrabílunum. Restin af deginum var eyðilagður því maður gat engan veginn einbeitt sér hugsandi um hvað væri að gerast þarna fyrir utan, um ömmu sem hafði fengið heilablóðfall kvöldið áður, og hvort eða hvernig maður kæmist heim um kvöldið.
Ég hef aldrei á ævinni fengið jafn mörg sms, skilaboð á símsvarann minn, meil og msn skilaboð og þennan morgunn. Átti í stökustu vandræðum með að svara þessu öllu saman bæði vegna mengdarinnar og þess að símkerfið lá niðri alla veganna í aðra áttina. Þess vegna var kannski ágætt að RÚV tók viðtalið við mig, það lét einhverja vita að ég væri í heilu lagi. Samstarfsmönnum mínum fannst mjög skondið að ég skyldi hafa verið í viðtali “on national TV”!
Maður kom sjálfum sér á óvart með því hvað maður var í raun rólegur yfir þessu öllu saman. Kannski stafaði það af því að maður hafði eiginlega búist við þessu lengi. Bara tímaspursmál eins og þeir hafa margoft sagt í fréttum áður. Þegar kosningarnar voru hérna í maí var ég í með nagandi tilfinningu um að e-ð svona myndi gerast. Var einmitt að hugsa hvað það væri hrikalega auðvelt að fara ofaní tjúbið eða í lest með sprengju á sér. Leið ekkert alltof vel í lestinni og tjúbinu á hverjum morgni í kringum kosningarnar. En þegar ekkert gerðist á endanum þá slappaði maður aðeins meira af þó maður hafi alltaf verið minntur reglulega á ógnina síðan. Verð að viðurkenna að ég tengdi ekki G8 ráðstefnuna við aukna hættu á hryðjuverkum, rétt eins og yfirvöld hér virðist ekki hafa fattað það, eins undarlegt og það nú er.
En Bretar eru nú vanir sprengjulátum, úr seinni heimsstyrjöldinni og með IRA, Lockerbie og allt það. Meira að segja litla Guildford hefur ekki farið varhluta af nokkrum sprengingum (fyrir frekari upplýsingar sjá myndina In the Name of the Father). Það útskýrir kannski hversu tjilluð þjóðin var á meðan á þessu stóð og eftir á. Engin hystería í gangi. Fólk almennt kannski bara svolítið dofið. Maður er ótrúlega ánægður með það. Blair setti líka tóninn vel í tilkynningu sinni. Ekki láta þessa hálfvita breyta okkar lífi eða lífsgildum. Það var einmitt það sem ég hugsaði þegar ég dreif mig til vinnu á föstudaginn. Kaldhæðnislegt eins og það var þá hafa samgöngur aldrei gengið jafn vel hjá mér og þennan dag. Fátt fólk og allt on time og smooth. Hlutirnir voru mjög fljótlega back to normal á föstudaginn, traffíkin strax orðin meiri og fólk farið að tala um aðra hluti.
En það verður samt að segjast að síðastliðinn fimmtudagur var einn undarlegasti dagur lífs míns og síðusta vikan ein sú erfiðasta. Amma Ásta lést á sunnudagskvöld og um leið og það fyllti sorgar/sjokkmælinn ef maður getur svo orðað það, þá var það líka viss léttir af því nú er hún laus allra kvala, og vonandi markar þessi tímapunktur bæði endi og svo byrjunina á betra tímabili í manns lífi.
Ég get ekki útskýrt hvað það er erfitt að vera svona langt frá ástvinum á svona stundu og að þurfa svo stöðugt að vera að harka af sér. Einkennilegt hvernig allt þarf að gerast á sama tíma. Flutningar og fleira ekki-svo-skemmtilegt í gangi líka. Ég hlakka alveg óskaplega til að komast burtu héðan í almennilegt frí á Íslandi, fyrst til að fá að kveðja ömmu mína og fá svo að vera úti í náttúrunni. Þetta sumar hér hingað til getur ekki talist með þeim skemmtilegustu, ó nei. Maður er enn að reyna að melta þetta alltsaman á meðan óvissan hangir yfir manni: munu terroristarnir sprengja aftur? Hvar munum við búa eftir 2 manúði? osfrv. En það þýðir ekkert annað en að halda áfram bara og vera seigur. Manns staða er nú bara peanuts miðað við stöðuna hjá mörgum öðrum, td. fólki sem missti lífið eða ástvin í þessum sprengingum.
Jæja, en dagurinn í dag er búinn að vera fallegur dagur, funhiti og sól úti (og ég hér inni að skrifa!) svo ég ætla að reyna að njóta þess sem eftir er af honum. Með Emilíönu Torrini á fóninum, en nýja diskinn hennar fékk ég í afmælisgjöf og hann er algört æði og hefur gjörsamlega bjargað mér síðustu daga (tips til þeirra sem eiga litla krakka sem þarf að svæfa - kaupið diskinn!) Ég fór á tónleika með henni um daginn á Tate Britain og hún var algjört krútt. Rosalega falleg lög. Takk Emilíana. Eða eins og hún segir sjálf í einu laginu: ”Life has been insane...but today has been ok”.
|
(skrifad manudag)
Fyrir rúmri viku var sko líf og fjör - ég átti afmæli, Live8 tónleikarnir í Hyde Park dundu úr sjónvarpstækjum um allan heim og við Binni tjúttuðum við Brand New Heavies og Jamiroquai á Clapham Common. Ég frétti af ömmu Ástu á spítala bara í tékki og hún var bara hress og kát að dást að útsýninu úr Fossvoginum og bað svo vel að heilsa mér á afmælisdeginum mínum. Á miðvikudaginn síðasta var London í partístuði eftir að hafa verið valin Ólympíuborgin 2012 - í fyrsta skipti sem maður sá votta fyrir smá stolti, jafnvel þjóðernisstolti, hjá þjóð sem annars forðast slíka hluti eins og heitan eldinn (nema kannski á fótboltaleikjum).
Þvílík breyting á einni viku. Á einum degi eiginlega. Ég tók lestina og tjúbið eins og vanalega í vinnuna á fimmtudaginn og las Metro blaðið á leiðinni sem var allt um Ólympíugleðina með myndum af skælbrosandi íþróttastjörnum, Tony Blair og almenningi á Trafalgar Square. Á sama tíma og ég var að lesa um þetta á leið minni frá Waterloo til Baker Street sprungu mér óafvitandi 3 sprengjur á öðrum stöðum í tjúbinu (ein þeirra þegar ég var að koma uppúr Baker Street stöðinni en sú sprengja varð á næstu stöð, Edgeware Road, á annari línu). Ekkert virtist óeðlilegt. Þegar maður kom í vinnuna var heldur ekkert óeðlilegt. Einhver talaði um að það hefði orðið einhver sprenging vegna rafmagsbilunar en maður er nú orðinn svo vanur rugli í tjúbinu að manni þótti það ekkert merkilegt. Það var eiginlega ekki fyrr en ég skráði mig á msn (sem ég geri í raun mjög sjaldan) að skilaboðin fóru að berast....ha...hva...??...Það er ekki sjónvarp í vinnunni svo maður gat bara fylgst með hálf gloppótt á netinu (kannski sem betur fer). Ég fattaði í raun mjög seint hvað hafði gerst. Ég held að fólk sem var heima og horfði á sjónvarpið hafi örugglega verið mun hræddara en maður sjálfur í miðju havaríinu þarna, því það var allt nokkurnveginn eins og venjulega í vinnunni. Fólk m.a.s. byrjaði að djóka um hryðjuverkamennina -hljómar kannski skringilega - kannski er það bara bretinn með sinn fínlega kaldhæðnislega húmor sem gegnsýrir allt eða einhverskonar “coping mechanism”, amk. hjálpaði það alveg til við að minnka það sjokk sem maður hefði annars getað verið í. Það var mjög skrýtið að horfa útum gluggann - næstum engin umferð á götunum, allt rólegt fyrir utan stanslaust sírenuvælið í sjúkrabílunum. Restin af deginum var eyðilagður því maður gat engan veginn einbeitt sér hugsandi um hvað væri að gerast þarna fyrir utan, um ömmu sem hafði fengið heilablóðfall kvöldið áður, og hvort eða hvernig maður kæmist heim um kvöldið.
Ég hef aldrei á ævinni fengið jafn mörg sms, skilaboð á símsvarann minn, meil og msn skilaboð og þennan morgunn. Átti í stökustu vandræðum með að svara þessu öllu saman bæði vegna mengdarinnar og þess að símkerfið lá niðri alla veganna í aðra áttina. Þess vegna var kannski ágætt að RÚV tók viðtalið við mig, það lét einhverja vita að ég væri í heilu lagi. Samstarfsmönnum mínum fannst mjög skondið að ég skyldi hafa verið í viðtali “on national TV”!
Maður kom sjálfum sér á óvart með því hvað maður var í raun rólegur yfir þessu öllu saman. Kannski stafaði það af því að maður hafði eiginlega búist við þessu lengi. Bara tímaspursmál eins og þeir hafa margoft sagt í fréttum áður. Þegar kosningarnar voru hérna í maí var ég í með nagandi tilfinningu um að e-ð svona myndi gerast. Var einmitt að hugsa hvað það væri hrikalega auðvelt að fara ofaní tjúbið eða í lest með sprengju á sér. Leið ekkert alltof vel í lestinni og tjúbinu á hverjum morgni í kringum kosningarnar. En þegar ekkert gerðist á endanum þá slappaði maður aðeins meira af þó maður hafi alltaf verið minntur reglulega á ógnina síðan. Verð að viðurkenna að ég tengdi ekki G8 ráðstefnuna við aukna hættu á hryðjuverkum, rétt eins og yfirvöld hér virðist ekki hafa fattað það, eins undarlegt og það nú er.
En Bretar eru nú vanir sprengjulátum, úr seinni heimsstyrjöldinni og með IRA, Lockerbie og allt það. Meira að segja litla Guildford hefur ekki farið varhluta af nokkrum sprengingum (fyrir frekari upplýsingar sjá myndina In the Name of the Father). Það útskýrir kannski hversu tjilluð þjóðin var á meðan á þessu stóð og eftir á. Engin hystería í gangi. Fólk almennt kannski bara svolítið dofið. Maður er ótrúlega ánægður með það. Blair setti líka tóninn vel í tilkynningu sinni. Ekki láta þessa hálfvita breyta okkar lífi eða lífsgildum. Það var einmitt það sem ég hugsaði þegar ég dreif mig til vinnu á föstudaginn. Kaldhæðnislegt eins og það var þá hafa samgöngur aldrei gengið jafn vel hjá mér og þennan dag. Fátt fólk og allt on time og smooth. Hlutirnir voru mjög fljótlega back to normal á föstudaginn, traffíkin strax orðin meiri og fólk farið að tala um aðra hluti.
En það verður samt að segjast að síðastliðinn fimmtudagur var einn undarlegasti dagur lífs míns og síðusta vikan ein sú erfiðasta. Amma Ásta lést á sunnudagskvöld og um leið og það fyllti sorgar/sjokkmælinn ef maður getur svo orðað það, þá var það líka viss léttir af því nú er hún laus allra kvala, og vonandi markar þessi tímapunktur bæði endi og svo byrjunina á betra tímabili í manns lífi.
Ég get ekki útskýrt hvað það er erfitt að vera svona langt frá ástvinum á svona stundu og að þurfa svo stöðugt að vera að harka af sér. Einkennilegt hvernig allt þarf að gerast á sama tíma. Flutningar og fleira ekki-svo-skemmtilegt í gangi líka. Ég hlakka alveg óskaplega til að komast burtu héðan í almennilegt frí á Íslandi, fyrst til að fá að kveðja ömmu mína og fá svo að vera úti í náttúrunni. Þetta sumar hér hingað til getur ekki talist með þeim skemmtilegustu, ó nei. Maður er enn að reyna að melta þetta alltsaman á meðan óvissan hangir yfir manni: munu terroristarnir sprengja aftur? Hvar munum við búa eftir 2 manúði? osfrv. En það þýðir ekkert annað en að halda áfram bara og vera seigur. Manns staða er nú bara peanuts miðað við stöðuna hjá mörgum öðrum, td. fólki sem missti lífið eða ástvin í þessum sprengingum.
Jæja, en dagurinn í dag er búinn að vera fallegur dagur, funhiti og sól úti (og ég hér inni að skrifa!) svo ég ætla að reyna að njóta þess sem eftir er af honum. Með Emilíönu Torrini á fóninum, en nýja diskinn hennar fékk ég í afmælisgjöf og hann er algört æði og hefur gjörsamlega bjargað mér síðustu daga (tips til þeirra sem eiga litla krakka sem þarf að svæfa - kaupið diskinn!) Ég fór á tónleika með henni um daginn á Tate Britain og hún var algjört krútt. Rosalega falleg lög. Takk Emilíana. Eða eins og hún segir sjálf í einu laginu: ”Life has been insane...but today has been ok”.
föstudagur, júlí 08, 2005
Af Sky News i dag:
Sir Ian was speaking as life returned to normal in the city - although tens of thousands of commuters stayed at home. Normally packed rush-hour trains were half-empty and stations were deserted this morning. Those who showed for work had a defiant message for the bombers. William Austin, from Royston in Hertfordshire, said: "The City will be up and running again today. These people won't have any effect." Thomas Carr, from Arbroath, said: "You cannot give in to this kind of thing. They are mistaken if they think anyone ever would."
Thad er nefnilega malid. Madur laetur ekki thessa favita hafa ahrif a sig. Sit sem fastast her a skrifstofunni eins og vanalega. Blogg um daginn i gaer faer ad bida fram yfir helgi.
|
Sir Ian was speaking as life returned to normal in the city - although tens of thousands of commuters stayed at home. Normally packed rush-hour trains were half-empty and stations were deserted this morning. Those who showed for work had a defiant message for the bombers. William Austin, from Royston in Hertfordshire, said: "The City will be up and running again today. These people won't have any effect." Thomas Carr, from Arbroath, said: "You cannot give in to this kind of thing. They are mistaken if they think anyone ever would."
Thad er nefnilega malid. Madur laetur ekki thessa favita hafa ahrif a sig. Sit sem fastast her a skrifstofunni eins og vanalega. Blogg um daginn i gaer faer ad bida fram yfir helgi.
fimmtudagur, júlí 07, 2005
Allt i lagi med mig safe a skrifstofunni
|
miðvikudagur, júlí 06, 2005
Olympiugledi
Tha er komid i ljos thad sem enginn bjost vid - Olympiuleikarnir verda i London arid 2012!
Menn og konur i ferdageiranum eru audvitad haest anaegd med thetta, eg lika, tho eg verdi liklega ekki buandi ne vinnandi i thessu landi arid 2012 (arg aldeilis moguleikar i ferdabransanum her i nanustu framtid sem eg missi tha af -ok bara Iceland Olympics naest tha!) Eftirfarandi birtist a frettavef adan (takid eftir tilvitnun i TRI hehe):
The hospitality industry has reacted with joy at London’s success in pipping favourite Paris to the post in the bid to host the 2012 Olympic andParalympic Games.
National tourism agency VisitBritain believes the Games will bring more than £2b to UK tourism over a seven to 10-year period.
“VisitBritain predicts that every nation and region within Britain is now likely to receive additional leisure and business visitors in the years before, during and after the Games,” said Tom Wright, chief executive of VisitBritain.
“The Games provide a great platform to boost the international marketing of both London and Britain as a leisure, business and sporting destinations, particularly in new and emerging markets such as China.”
“The hospitality industry is well placed to receive the lion's share of the £2b-plus boost to the economy that hosting the Olympics brings,” commented Marianne Sutton, marketing manager at TRI Hospitality Consulting.
“Hotels and restaurants are likely to be big winners during the Games,” she added. “London has many advantages compared with previous hosts, such as Athens, Sydney and Barcelona. In particular, it already has around 100,000 hotel rooms, meaning the Olympic charabanc can be accommodated within the existing hotel stock.”
Ibuar London eru tho misanaegdir med thetta held eg. Aukinn council tax og hopar af ithrottagubbum ad lama lestarkerfid.
En eitt a vid um alla Englendinga nuna - their eru alveg i skyjunum med thad ad hafa unnid Frakkana. Thetta sagdi td einn:
"Great news for London but rather than put up our taxes to pay for it should we not ask the French to support us with a cash donation as they now have nothing to spend the money on that they put to one side for their Olympics? This would enable them to show solidarity with another EU member."
Harharhar
|
Tha er komid i ljos thad sem enginn bjost vid - Olympiuleikarnir verda i London arid 2012!
Menn og konur i ferdageiranum eru audvitad haest anaegd med thetta, eg lika, tho eg verdi liklega ekki buandi ne vinnandi i thessu landi arid 2012 (arg aldeilis moguleikar i ferdabransanum her i nanustu framtid sem eg missi tha af -ok bara Iceland Olympics naest tha!) Eftirfarandi birtist a frettavef adan (takid eftir tilvitnun i TRI hehe):
The hospitality industry has reacted with joy at London’s success in pipping favourite Paris to the post in the bid to host the 2012 Olympic andParalympic Games.
National tourism agency VisitBritain believes the Games will bring more than £2b to UK tourism over a seven to 10-year period.
“VisitBritain predicts that every nation and region within Britain is now likely to receive additional leisure and business visitors in the years before, during and after the Games,” said Tom Wright, chief executive of VisitBritain.
“The Games provide a great platform to boost the international marketing of both London and Britain as a leisure, business and sporting destinations, particularly in new and emerging markets such as China.”
“The hospitality industry is well placed to receive the lion's share of the £2b-plus boost to the economy that hosting the Olympics brings,” commented Marianne Sutton, marketing manager at TRI Hospitality Consulting.
“Hotels and restaurants are likely to be big winners during the Games,” she added. “London has many advantages compared with previous hosts, such as Athens, Sydney and Barcelona. In particular, it already has around 100,000 hotel rooms, meaning the Olympic charabanc can be accommodated within the existing hotel stock.”
Ibuar London eru tho misanaegdir med thetta held eg. Aukinn council tax og hopar af ithrottagubbum ad lama lestarkerfid.
En eitt a vid um alla Englendinga nuna - their eru alveg i skyjunum med thad ad hafa unnid Frakkana. Thetta sagdi td einn:
"Great news for London but rather than put up our taxes to pay for it should we not ask the French to support us with a cash donation as they now have nothing to spend the money on that they put to one side for their Olympics? This would enable them to show solidarity with another EU member."
Harharhar
fimmtudagur, júní 30, 2005
Murder on the Downs
Thessi titill hljomar eins og titill a Agatha Christie bok. Hann er hinsvegar bara af forsidu Guildford Times. A utsynishaedinni thar sem vid Binni forum stundum i gongutura, Pewley Down (einhverjir sem thetta lesa hafa liklega komid thangad med okkur), fannst nefnilega lik um daginn. Eeeek!!! Likid, af 34 ara gomlum manni fra Guildford, fannst af – ja - einhverjum sem var i gongutur tharna. Spa i thvi, vid Binni vorum einmitt ad tala um ad vid eigum enntha eftir ad fara i stora sumarpikknikkinn okkar tharna eins og vid gerdum i fyrra.
Scary stoff. Thad var einmitt ung kona stunginn a hals i odrum bae i Surrey fyrir svona 2 manudum sidan, hun er nuna lomud fyrir nedan hals. Bara random daemi. Thjodin er i sjokki ad nokkud svona geti gerst i Surrey, svona “affluent” og fridsaelli syslu.
Virkar kannski ekki alveg jafn lystugt nuna en mig langar samt enntha i pikknikkinn minn a Pewley Down. Laet ekki neinn heimskan mordingja eydileggja thad fyrir mer. Svo lengi sem madur er ekki ad flaekjast einn i skoginum....brrr.
Thad er spennandi helgi framundan. I dag er sidasti dagurinn minn sem 28 ara ungmaer. Nian ad gaegjast fyrir hornid. Aetli madur haldi ekki uppa thad a morgun med godum runti a bestu vertshusum baejarins. Audvitad spad glampandi sol, eins og er alltaf a afmaelinu minu. A sunnudaginn eru thad svo B(acardi)Live tonleikarnir med Jamiroquai, Hed Kandi genginu og fleirum gruvi gaurum og gellum. Var einmitt med ferskan Jay Kay i eyrunum a leid til vinnu i morgun. Nyi diskurinn kominn ut. Og hann gruvar sko aldeilis. Heldur afram a smooth disko notunum, jafnvel sma snertir af Sister Sledge i thessu hja honum. Verd nu ad segja ad hann var samt eiginlega meira spennandi tonlistarmadur “in the early days”, meiri rebel einhvernveginn med skrytin hljodfaeri, taktbreytingar og umhverfissinnada texta eins og “hey! you know we’ve got emergency on planet earth!” – kannski hefur hann thad bara of gott nuna svona fraegur en litid eimir eftir af rebelnum og textar um thetta venjulega, greddu og astarsorg, rada rikjum. Td. finnst mer einhvernveginn ekki jafn mikid punch i thessari linu: “so baby let’s get it on, drinking wine and killing time and sitting in the summer sun...” Vaeri meira vid haefi a thessum dogum afriku- og global warming aedis (Live8 er einmitt a laugardaginn) ad halda afram med hina textana. En disko gruvid er samt alveg ad gera sig. Ooh la la! Verdur gaman ad dilla ser a Clapham Common a sunnudaginn med bacardi i einni og breezer i hinni - nei bacardi breezer i annari og Binna i hinni :)
|
Thessi titill hljomar eins og titill a Agatha Christie bok. Hann er hinsvegar bara af forsidu Guildford Times. A utsynishaedinni thar sem vid Binni forum stundum i gongutura, Pewley Down (einhverjir sem thetta lesa hafa liklega komid thangad med okkur), fannst nefnilega lik um daginn. Eeeek!!! Likid, af 34 ara gomlum manni fra Guildford, fannst af – ja - einhverjum sem var i gongutur tharna. Spa i thvi, vid Binni vorum einmitt ad tala um ad vid eigum enntha eftir ad fara i stora sumarpikknikkinn okkar tharna eins og vid gerdum i fyrra.
Scary stoff. Thad var einmitt ung kona stunginn a hals i odrum bae i Surrey fyrir svona 2 manudum sidan, hun er nuna lomud fyrir nedan hals. Bara random daemi. Thjodin er i sjokki ad nokkud svona geti gerst i Surrey, svona “affluent” og fridsaelli syslu.
Virkar kannski ekki alveg jafn lystugt nuna en mig langar samt enntha i pikknikkinn minn a Pewley Down. Laet ekki neinn heimskan mordingja eydileggja thad fyrir mer. Svo lengi sem madur er ekki ad flaekjast einn i skoginum....brrr.
Thad er spennandi helgi framundan. I dag er sidasti dagurinn minn sem 28 ara ungmaer. Nian ad gaegjast fyrir hornid. Aetli madur haldi ekki uppa thad a morgun med godum runti a bestu vertshusum baejarins. Audvitad spad glampandi sol, eins og er alltaf a afmaelinu minu. A sunnudaginn eru thad svo B(acardi)Live tonleikarnir med Jamiroquai, Hed Kandi genginu og fleirum gruvi gaurum og gellum. Var einmitt med ferskan Jay Kay i eyrunum a leid til vinnu i morgun. Nyi diskurinn kominn ut. Og hann gruvar sko aldeilis. Heldur afram a smooth disko notunum, jafnvel sma snertir af Sister Sledge i thessu hja honum. Verd nu ad segja ad hann var samt eiginlega meira spennandi tonlistarmadur “in the early days”, meiri rebel einhvernveginn med skrytin hljodfaeri, taktbreytingar og umhverfissinnada texta eins og “hey! you know we’ve got emergency on planet earth!” – kannski hefur hann thad bara of gott nuna svona fraegur en litid eimir eftir af rebelnum og textar um thetta venjulega, greddu og astarsorg, rada rikjum. Td. finnst mer einhvernveginn ekki jafn mikid punch i thessari linu: “so baby let’s get it on, drinking wine and killing time and sitting in the summer sun...” Vaeri meira vid haefi a thessum dogum afriku- og global warming aedis (Live8 er einmitt a laugardaginn) ad halda afram med hina textana. En disko gruvid er samt alveg ad gera sig. Ooh la la! Verdur gaman ad dilla ser a Clapham Common a sunnudaginn med bacardi i einni og breezer i hinni - nei bacardi breezer i annari og Binna i hinni :)
fimmtudagur, júní 23, 2005
Sweaty Betty
Her situr madur sveittur yfir lyklabordinu, uti yfir 30 stiga hiti....Thad er nu sem betur fer loftkaeling a skrifstofunni en eg for i hadeginu ut i Regent's Park sem er rett hja (hef ekki komid i hann adur - med fyrirvara um ad eg hafi verid ad flaekjast thar fyrir 25 arum - skomm hreinlega!) Magnadur gardur med storu batavatni...bordadi thar lunsjinn minn, reyndi ad laera adeins um samskiptavenjur Breta i nyju bokinni minni "Watching the English -the hidden rules of English Behaviour" og la svo adeins i solbadi - thangad til hitinn vard hreinlega of mikill. Uppgotvadi Baskin & Robbins isbud a leidinni tilbaka, einkar heppilegt og enginn annar thar inni sem var otrulegt, og er nu sest aftur rjod og freknott med Cambridge skyrsluna fyrir framan mig. Phew what a lovely day.
Var annars ad huxa tharna i parkinum, hvad thad er mikil synd hvad Hljomskalagardurinn godi i Reykjavik er lamadur. Af hverju er ekki haegt ad gera eitthvad fyrir hann greyid? Myndi muna svo miklu ad 1) hreinsa tjornina almennilega (amk sidast thegar eg labbadi vid hlid hennar var eg ad kafna ur fylu), 2) loka hreinlega fyrir traffik yfir Tjarnarbrunna, 3) planta slatta af trjam strategiskt til ad skyla fyrir umferd og vindi (ok kannski haleitt markmid!) og 4) skella 1 stk kosi kaffihusi vid ytri tjornina. Voila!
|
Her situr madur sveittur yfir lyklabordinu, uti yfir 30 stiga hiti....Thad er nu sem betur fer loftkaeling a skrifstofunni en eg for i hadeginu ut i Regent's Park sem er rett hja (hef ekki komid i hann adur - med fyrirvara um ad eg hafi verid ad flaekjast thar fyrir 25 arum - skomm hreinlega!) Magnadur gardur med storu batavatni...bordadi thar lunsjinn minn, reyndi ad laera adeins um samskiptavenjur Breta i nyju bokinni minni "Watching the English -the hidden rules of English Behaviour" og la svo adeins i solbadi - thangad til hitinn vard hreinlega of mikill. Uppgotvadi Baskin & Robbins isbud a leidinni tilbaka, einkar heppilegt og enginn annar thar inni sem var otrulegt, og er nu sest aftur rjod og freknott med Cambridge skyrsluna fyrir framan mig. Phew what a lovely day.
Var annars ad huxa tharna i parkinum, hvad thad er mikil synd hvad Hljomskalagardurinn godi i Reykjavik er lamadur. Af hverju er ekki haegt ad gera eitthvad fyrir hann greyid? Myndi muna svo miklu ad 1) hreinsa tjornina almennilega (amk sidast thegar eg labbadi vid hlid hennar var eg ad kafna ur fylu), 2) loka hreinlega fyrir traffik yfir Tjarnarbrunna, 3) planta slatta af trjam strategiskt til ad skyla fyrir umferd og vindi (ok kannski haleitt markmid!) og 4) skella 1 stk kosi kaffihusi vid ytri tjornina. Voila!
föstudagur, júní 17, 2005
Tha er...
Tha er... eg buin ad klara fyrsta Playstation leikinn minn –juhu! Lokabardaginn var ekki jafn erfidur og eg hafdi buist vid og thad var mikill lettir. Bjargadi Eldorado borginni og fekk ad kyssa prinsessuna og allt! Nu er bara ad finna ser nyjan leik – bid bara eftir naestu utborgun/afmaelisgjof...
Tha er...madur officially ordin kelling. Versladi i minni fyrstu kellingabud um sidustu helgi, en hun heitir “Country Casuals”. Jikes, bara nafnid er scary. En eg var buin ad leita vel og lengi ad almennilegri sumardrakt baedi fyrir vinnuna og komandi brudkaup, buin ad skanna allar budir i Guildford amk. 3 sinnum - og akvad svo loks ad thora ad kikja inn i thessa bud. Leid frekar skringilega ad fara tharna inn, halfpartinn eins og madur maetti ekki vera tharna, “bara fyrir posh domur” daemi. En viti menn, tharna var draktin bidandi eftir mer a slanni. Ja, thad thydir vist ekki lengur ad stola a Topshop. Fatakrisa nr 2 er komin til ad vera. Su fyrsta var thegar eg var ca. 13 ara, a fermingaraldri, og var ad laumast til ad kikja inn i 17. Ordin of stor fyrir barnabudirnar en enn eiginlega of litil fyrir gellubudirnar. Nu er eg a milli gellubudanna og kellingabudanna. Hmmm ekki jafn skemmtileg stada einhvernveginn og i fyrri krisunni. I wonder why?
Talandi um fot – hun Berglind Laxdal vinkona min var ad utskrifast sem fatahonnudur um daginn og mig langar ad auglysa adeins fyrir hana, hun verdur med vinnustofu a Laugavegi 25, 3ju haed (Liverpool husid) og einnig ad selja a Sirkus markadnum um helgar i sumar. Endilega koma vid hja henni og stydja ungan og upprennandi fatahonnud. Hef sed litid af thvi hvernig fot hun hannar en efast ekki um ad thau eru flott og svo segist hun vilja hanna a “curvy” konur – mjog gott mal bara verst ad komast ekki strax sjalfur til hennar!
Tha er... komid i ljos ad madur nadi ekki mida a Live8 tonleikana. Arghhh! (their voru med sms happdraetti herna). En eg fer a Jamiroquai tonleika somu helgi i stadinn, gruvi! Jamiroquai er einn af minum uppahalds tonlistarmonnum. Jazzy fonki stuff. Madur verdur tho eflaust ad kafna ur marijuana lykt tharna byst eg vid. Oh well, madur gerist tha bara hippi i anda thennan dag. Hafidi heyrt nyja lagid hans annars? Thad er alveg eins og hann segi langt “jáááá” i vidlaginu, alveg fyndid!
Tha er...17. juni. Til hamingju med daginn Islendingar –wow rett mundi eftir thvi ad thad er 17. juni (hefur alveg farid framhja mer sidustu 3 ar). Her i vinnunni faer madur fridag vegna “religious festivals” semsagt ef madur er gydingur tha faer madur fri fyrir passover og hanukkah og allt thad (+ kristin fri eins og jolin audvitad). Eg reyndi i ongum minum ad utskyra fyrir yfirmonnum minum ad 17. juni teldist eiginlega “religious festival” fyrir okkur Islendinga en their voru ekki ad kaupa thad. Svo thad er bara skrifstofan i dag og enginn is nidur i bae. Ae thad er kannski bara agaett.
|
Tha er... eg buin ad klara fyrsta Playstation leikinn minn –juhu! Lokabardaginn var ekki jafn erfidur og eg hafdi buist vid og thad var mikill lettir. Bjargadi Eldorado borginni og fekk ad kyssa prinsessuna og allt! Nu er bara ad finna ser nyjan leik – bid bara eftir naestu utborgun/afmaelisgjof...
Tha er...madur officially ordin kelling. Versladi i minni fyrstu kellingabud um sidustu helgi, en hun heitir “Country Casuals”. Jikes, bara nafnid er scary. En eg var buin ad leita vel og lengi ad almennilegri sumardrakt baedi fyrir vinnuna og komandi brudkaup, buin ad skanna allar budir i Guildford amk. 3 sinnum - og akvad svo loks ad thora ad kikja inn i thessa bud. Leid frekar skringilega ad fara tharna inn, halfpartinn eins og madur maetti ekki vera tharna, “bara fyrir posh domur” daemi. En viti menn, tharna var draktin bidandi eftir mer a slanni. Ja, thad thydir vist ekki lengur ad stola a Topshop. Fatakrisa nr 2 er komin til ad vera. Su fyrsta var thegar eg var ca. 13 ara, a fermingaraldri, og var ad laumast til ad kikja inn i 17. Ordin of stor fyrir barnabudirnar en enn eiginlega of litil fyrir gellubudirnar. Nu er eg a milli gellubudanna og kellingabudanna. Hmmm ekki jafn skemmtileg stada einhvernveginn og i fyrri krisunni. I wonder why?
Talandi um fot – hun Berglind Laxdal vinkona min var ad utskrifast sem fatahonnudur um daginn og mig langar ad auglysa adeins fyrir hana, hun verdur med vinnustofu a Laugavegi 25, 3ju haed (Liverpool husid) og einnig ad selja a Sirkus markadnum um helgar i sumar. Endilega koma vid hja henni og stydja ungan og upprennandi fatahonnud. Hef sed litid af thvi hvernig fot hun hannar en efast ekki um ad thau eru flott og svo segist hun vilja hanna a “curvy” konur – mjog gott mal bara verst ad komast ekki strax sjalfur til hennar!
Tha er... komid i ljos ad madur nadi ekki mida a Live8 tonleikana. Arghhh! (their voru med sms happdraetti herna). En eg fer a Jamiroquai tonleika somu helgi i stadinn, gruvi! Jamiroquai er einn af minum uppahalds tonlistarmonnum. Jazzy fonki stuff. Madur verdur tho eflaust ad kafna ur marijuana lykt tharna byst eg vid. Oh well, madur gerist tha bara hippi i anda thennan dag. Hafidi heyrt nyja lagid hans annars? Thad er alveg eins og hann segi langt “jáááá” i vidlaginu, alveg fyndid!
Tha er...17. juni. Til hamingju med daginn Islendingar –wow rett mundi eftir thvi ad thad er 17. juni (hefur alveg farid framhja mer sidustu 3 ar). Her i vinnunni faer madur fridag vegna “religious festivals” semsagt ef madur er gydingur tha faer madur fri fyrir passover og hanukkah og allt thad (+ kristin fri eins og jolin audvitad). Eg reyndi i ongum minum ad utskyra fyrir yfirmonnum minum ad 17. juni teldist eiginlega “religious festival” fyrir okkur Islendinga en their voru ekki ad kaupa thad. Svo thad er bara skrifstofan i dag og enginn is nidur i bae. Ae thad er kannski bara agaett.
þriðjudagur, júní 14, 2005
Mikki og Sammi
Tha er thad stadfest ad Mikki vinur minn er saklaus! Helt uppa thad i morgun med ad hlusta a Thriller a leid i vinnuna. Grey kallinn, vona ad hann nai ser fljott - hann litur frekar veiklulega ut eftir thetta alltsaman (hmm come to think about it tha hefur hann nu eiginlega litid veiklulega ut sidustu 20 ar). Nu bidur madur bara spenntur eftir ad fa ad heyra ny comeback hits. Billie Jean nr. 2. Hef heyrt sogusagnir um ad hann vilji flyja land og flytja til London - endilega kallinn, komdu yfir!
Tho hann hafi verid fundinn saklaus tha er madurinn nu samt storfurdulegur. Velti thvi fyrir mer hvernig i oskopunum bornin hans hafa thad. Hef samt aldrei kunnad vid vidurnefnid hans"Wacko Jacko" sem hefur verid notad fjalglega i pressunni - halfgert einelti sem madurinn hefur matt thola undanfarid og ad astaedulausu. Vonandi passar hann sig betur i framtidinni tho hann verdi sjalfsagt alltaf naive furdufugl.
Yfir i motstaett daemi - Saddam Hussein og myndirnar syndar i gaer af honum. Nu skammast eg min halfgert fyrir ad segja thetta en laet vada thvi thad er thad sem thetta blogg snyst um - er eg su eina sem finnst Sammi bara lita ansi vel ut um thessar mundir? Veit ekki hvad hann hefur verid ad gera i vardhaldinu undanfarid (greinilega borda adeins minna en hann gerdi i sinni ogedslegu gloriutid) en hann er bara thessi thviliki toffari (thott threytulegur se) med grasprengt skeggid og i kul jakkafotum og opinni skyrtu. Likist svolitid Al Pacino! :-O En madurinn er audvitad algjort skrimsli. Hann a ekkert annad skilid en ad dusa i fangelsi thad sem eftir er, flottur eda ekki.
|
Tha er thad stadfest ad Mikki vinur minn er saklaus! Helt uppa thad i morgun med ad hlusta a Thriller a leid i vinnuna. Grey kallinn, vona ad hann nai ser fljott - hann litur frekar veiklulega ut eftir thetta alltsaman (hmm come to think about it tha hefur hann nu eiginlega litid veiklulega ut sidustu 20 ar). Nu bidur madur bara spenntur eftir ad fa ad heyra ny comeback hits. Billie Jean nr. 2. Hef heyrt sogusagnir um ad hann vilji flyja land og flytja til London - endilega kallinn, komdu yfir!
Tho hann hafi verid fundinn saklaus tha er madurinn nu samt storfurdulegur. Velti thvi fyrir mer hvernig i oskopunum bornin hans hafa thad. Hef samt aldrei kunnad vid vidurnefnid hans"Wacko Jacko" sem hefur verid notad fjalglega i pressunni - halfgert einelti sem madurinn hefur matt thola undanfarid og ad astaedulausu. Vonandi passar hann sig betur i framtidinni tho hann verdi sjalfsagt alltaf naive furdufugl.
Yfir i motstaett daemi - Saddam Hussein og myndirnar syndar i gaer af honum. Nu skammast eg min halfgert fyrir ad segja thetta en laet vada thvi thad er thad sem thetta blogg snyst um - er eg su eina sem finnst Sammi bara lita ansi vel ut um thessar mundir? Veit ekki hvad hann hefur verid ad gera i vardhaldinu undanfarid (greinilega borda adeins minna en hann gerdi i sinni ogedslegu gloriutid) en hann er bara thessi thviliki toffari (thott threytulegur se) med grasprengt skeggid og i kul jakkafotum og opinni skyrtu. Likist svolitid Al Pacino! :-O En madurinn er audvitad algjort skrimsli. Hann a ekkert annad skilid en ad dusa i fangelsi thad sem eftir er, flottur eda ekki.
